EIDA

23-5-‘33

Geliefden – gelukkig dat T. Leidie jullie meeviel. Hoe zou ze trouwens ook anders kunnen zijn dan flink. Zoiets heb je nu eenmaal te aanvaarden en je moet zelf verder leven. We kregen een buitengewoon aardige brief van Dirk waarin hij schrijft dat hij, op het fundament dat Zus zo goed gelegd heeft, het paleis alleen te zullen bouwen, dat zij zich samen gedacht hadden. Ze schijnen toch van te voren geweten te hebben, dat Zus moest sterven, want ze hebben de toekomst nog samen besproken, flink hè. Dirk komt maandag bij ons, 1 nacht logeren, erg prettig. Van Jan en To nog geen woord – we weten niet eens of hij ons telegram nog gekregen heeft, waarin we hem vragen voor bloemen te zorgen. Dirk schrijft niets over de komst van T. Leidie. Ik denk dat hij wel “nee” geantwoord zal hebben. –  Hoe is het mogelijk een verlamming van de darmen. Dat had toch zeker niets met de operatie uit te staan? In wat Oom Izak[1] over Zus gezegd heeft, is wel veel waars, maar toch had ze wel problemen, maar wie heeft die ook niet. Zus was niet zo oppervlakkig [2] als je zou geloven, anders zou trouwens Dirk niet zo aan haar gehecht geweest zijn! Ik begrijp niet dat Oom Izak twee kinderen naar Holland zou willen halen – Dirk zal ze vast bij elkaar willen houden, natuurlijk! – Wij zagen Jaap Kunst, die ons in een demmo voorbijreed. Ze logeren dus weer hier – we moeten ze maar eens opzoeken. – De kleur van Axels wagen is zwart en niet erg fraai, maar op de film “doet hij ’t toch”! Maar nu moeten jullie de box bewonderen, waarin hij in zijn element is. Gister heeft hij opeens in de gaten gekregen hoe zich om te keren van de rug op de buik, andersom doet hij allang. Zo enig, hij vindt het een enorme sensatie en slaat dan met de armen en benen van plezier als het gelukt is. Hij wordt nu sinds hij in de box is, elke dag beweeglijker, –  het is inderdaad een wonder zoals zo’n kleine hummeltje groeit.

Dinsdagmiddag: ’t is 6 uur. Hok is uit met een Meneer Tan om chemische proeven te nemen. Hij zal er zelf het juiste wel over schrijven. We hebben vandaag de 2e examendag van de IEVA gehad, ik kon om 2 uur haast niet meer eten, omdat ik van 5 meisjes de rijsttafel heb moeten proeven. Het was werkelijk wel lekker dit keer. Gister hebben ze Hollands gekookt, maar dat leek wel knudde. We hebben ze nog angstwekkend zachtmoedig becijferd, eigenlijk was er hoogstens één voldoende; maar we hebben maar één onvoldoende gegeven. Vanmorgen moesten ze ook strijken, maar dat was nóg erger, alles hadden ze met lauwe ijzers gedaan, zodat het niet alleen nog gekreukt was, maar ook nog vochtig. Eens had ik een baboe, die het net zo deed, en na 1 week was ze m’n deur alweer uit! Maar enfin, dat kunnen ze ook alweer niet helpen, het is hun niet goed geleerd, dat is duidelijk. We hebben net een “huishoudkundige” van Van Anrooy te pakken gekregen, ze is nu 2 jaar van school en moet er dus ongeveer gelijk met Em geweest zijn. Ze had haar naam ook weleens gehoord. Ze heet nu Van der Meulen, getrouwd met een ir., haar eigen naam heb ik nog niet gevraagd. Ze helpt mee keuren en gister proefden we op de manier van Van Anrooy met een vies gezicht. We hebben herinneringen opgehaald – zij had ook Kleerebezem en De Groot, enig is dat. Maar zij heeft daar gewerkt ná de verbouwing en zei dat haar moeder vond dat alles daar zo mooi voor hen klaarstond, dat het niet makkelijk voor ze zou zijn zich in ’t gewone leven te behelpen. – En bij ons gaat het met koken ook maar van de “hoge boom”. Voor een stukje van één ons biefstuk gebruikten ze boter voor minstens 4 personen. Ze hebben niet geleerd over die dingen na te denken. Die Mevr. v.d. Meulen wil ook helpen een programma voor de school in elkaar te draaien – dat doen we dan 1 juni, als de school gesloten is. Er doen nu 10 meisjes examen, waarvan 8 blijven voor de nieuwe cursus. Gelukkig hebben we ook al wat nieuwe leerlingen gekregen maar nog veel te weinig, een stuk of 4.

Onze “geliefde”(?) IEVVO heeft besloten nu ook in Bandoeng een afdeling op te richten, we zijn erg benieuwd hoever ze ’t zullen brengen, in elk geval hebben ze al een presidente! Ik zou het niet erg vinden als het hun goed ging, dan heffen wij de school eenvoudig op. Wij doen het toch alleen maar om hoofdzakelijk de I.E.V.[2] meisjes te helpen, maar als ze ’t zelf kunnen, zijn wij dus niet meer nodig. In Batavia hebben ze goed betaalde- gediplomeerde krachten, of ze hier ook direct al zo mooi zullen beginnen? – Dan kunnen wij b.v. alleen de polikliniek houden. Met de mail stuur ik het jaarverslag, mag ik het na lezing weer terug? – Anneke schreef verrukt over het avondjasje, [3] over een maand zal ik het dus ook kunnen bewonderen! Het is fijn dat ze over een maand al komen – ik mag dat wel, familie! Toen ik Wytje’s kiekjes bekeek, zag ik toch geen gelijkenis met Axel, maar in mijn herinnering was hij net zo’n baby. Het zal me benieuwen waarheen ze worden overgeplaatst, alle collega’s van Thijs zitten ook in spanning. Walter Smits heeft trouwens een ander probleem erbij nl. zijn 2e zoon, die net is geboren. Leni had graag een [4] meisje gewild, maar dan de volgende maal beter! Twee zoons achter elkaar is toch ook enig. – We hebben nader kennisgemaakt met een Duitse collega van Hok + vrouw die apothecaresse is. Zij heeft een Duits diploma, dat hier niet geldig is, maar nu wil ze graag als assistent-apotheker werken – wij sturen haar maar weer naar Punt! Zij wil ook graag in de Vivos komen, zodat we dan weer 26 leden zullen hebben. – We hebben zaterdag een allergeestigst toneelstuk gezien van een zekere Fransman Achard “Domino” heet het[3]. De dialoog is enig, de intrige ook geestig, maar de inhoud niet veel; het werd gespeeld door dilettanten, buitengewoon goed. Verder waren we onze enige vrije avond deze week in de bioscoop voor een detective film, zeer geslaagd. –  We zijn in Padelarang geweest om Tommy’s zoontje te bewonderen. Tommy en hij herkenden elkaar direct en ze hebben 1½ uur lang rondgedraafd zodat Tommy dood af was! – Fijn dat het met Emy ook goed gaat – na de bevalling hoorden wij nog niets – het staat op mijn programma een jasje voor haar dochter te maken. – Ik moet noodzakelijk nieuwe jurken, maar ik heb precies nog ƒ 3.- in kas!, net genoeg voor 7 dagen. Ik heb nog 3 lappen goed liggen, maar ik heb het oog op de naaister van Annie Schüller om ze te laten maken, maar ze heeft me nog geen antwoord gestuurd, waar die woont. Een kakkerlak heeft precies middenin de buste van de kunstzijden jurk, die jullie 2 jaar geleden meebrachten voor m’n verjaardag, een enorm gat gebeten en in het jasje op dezelfde plaats – ’t is gewoon ellendig, we hebben ons nu echte kamfer aangeschaft. – Die padvinderswedstrijden waren werkelijk aardig, ze moesten elk met een troep van 6 hun tent opslaan en een hele kampeerplaats maken met een stookplaats om te koken, een vuilnisgat, een keuken en een bagageruim. Ze deden het enorm netjes; grappig dat jongens daar zo’n plezier in hebben alles zo keurig netjes te doen. Ik hoorde zelfs dat ze ’t over ’t algemeen netter doen dan de meisjes. – Hoe vind je ’t kiekje van Moeder en zoon, laatstgenoemde is toch een engel! –  De tea met de Engelssprekende Chinese dames was alleraardigst. Het bleek dat hun Engels even beroerd was als het mijne, vandaar dat ik wat dorst te zeggen. Het was zelfs wel geanimeerd. De gastvrouw, Juffr. Potjer, sprak uitstekend Engels – zelfs leek het me dat de gasten het niet steeds konden volgen! Een Chinese dame, de vrouw van de directeur van de “Public School” hier in Bandoeng vond ik erg aardig – het was blijkbaar wederzijds, want ze nodigde me instantelijk uit met Hok haar te komen bezoeken – We zullen vast eens gaan – ik wil ook graag weten hoe ze haar jeugd doorbracht. Zij woonde in Penang, bij Singapore en is ook nooit in China geweest. – Wat een sensaties hè in 1 week! – Mevrouw Chavannes is hier geweest, ze is zo aardig, zo’n echte moeder, zoals de mijne! Ze bemoedert me ook werkelijk en heeft er haar afkeuring over uitgesproken, dat ik niets extra’s eet of drink, hoewel ik Axel voed, ze wou direct karnemelk voor me bestellen. Ik kan het wel proberen, maar ik heb toch al zoveel zog, dat ik maar weinig drink. Ik moest ook 6 eieren per dag eten, zegt ze. En ik mag niet te lang staan, zoals bij het examen. Ze is werkelijk allerliefst. – Dag, verder niets –

Eida. [5]

HOK

G. Hierbij ingesloten ziet u Axeltje en zijn moeder. De kiek is technisch niet bijzonder geslaagd, maar Axeltje staat er erg vrolijk op. Hij heeft sinds gisteren de kunst van het omdraaien geleerd. Nu zal het kruipen wel gauw komen en dan is een bed met een hoog hek geen overbodige luxe meer. Volgens Eidje lijkt hijtje (dit is Axel) veel op Wytje, ik zie echter geen gelijkenis. – Over een week komt Dirk bij ons een dag over. Hij wil eens met ons praten. Uit zijn brief blijkt, dat hij zich zeer flink houdt. En ook dat hij dit alles reeds voorzien heeft en met Annetje besproken heeft, wat er gedaan moest worden, mocht ze de operatie niet te boven komen en de kinderen zijn hem een grote steun. Van zijn verdere plannen weten we nog niets. We zullen hem natuurlijk in alles helpen. – Zaterdag woonden we een kampeerrally der Bandoengse padvinders bij. Erg interessant. Ik kan niet anders zeggen dan dat de padvinderij een zeer nuttige instelling is. Wat ik echter nog altijd vreemd vind, is, dat de leiders zó schijnen op te gaan in die beweging, dat zij zich ook padvinders voelen. Ze schijnen van het romantische dat er in de spelen der padvinders ligt, op dezelfde wijze als de jongens zelf te genieten. Het uniform is hun even dierbaar als de jongens. Ze gaan net even zo prat op hun aantal dienstjaren, als de jongens, dit alles begrijp ik niet. Maar hiermee mag men de beweging zelf natuurlijk niet veroordelen. Ik heb nog altijd niet definitief besloten, of ik een actieve functie op me zal nemen. Het kost zoveel tijd en aan dat uniformgedoe en derg. doe ik zeker niet mee. Houw komt met Pinksteren een dag over en dan zullen we er samen over spreken. –  Gister kregen we bezoek van een importeur van elektrische lampen, die mij als deskundige gevraagd heeft om na te gaan, of de lampen die hij importeert inderdaad inbreuk maken op een patent van Philips. Hij is namelijk in een proces gewikkeld met Philips; de deskundigen van eiseres hebben allen geconstateerd, dat de door gedaagde geïmporteerde lampen inbreuk maken op Philips patent. Ik ben nu volkomen leek op dit gebied en literatuur is er niet over te krijgen. Het kernpunt van het proces is of het principe waarop de lampen van Philips berusten ook niet op een andere manier bereikt kan worden, dan volgens de werkwijze die in het octrooi van Philips beschreven is. Ik hoop, dat ik dit kan aantonen, maar het gaat natuurlijk niet een-twee-drie. En mocht dit mogelijk zijn, dan zal de uitspraak van de Raad van Justitie heel wat gevolgen ten ongunste van Philips met zich meebrengen. Waar we hier al niet mee te maken krijgen! Vanavond heb ik reeds een paar draden onderzocht, die volgens de importeur het uitgangspunt vormen van de gloeilichamen van de geïncrimineerde[4] lampen. Het resultaat is, dat deze draden geen inbreuk maken op Philips’ octrooi. Maar hiermee zijn we nog lang niet, waar we zijn moeten. –

Dag Hok.

–Eida is helemaal niet tevreden over de prestatie van de IEVA meisjes. Maar zij is enorm coulant geweest in haar beoordeling. Gisteren bleek één der meisjes het gepresteerd te hebben om van haar soep pekelwater te maken, van haar groenten, aardappelen en vlees niet veel meer dan een hoopje roet… Dit meisje kreeg een 5! Vandaag vroeg ze aan een der meisjes, of ze een jurk, zoals zij die had gestreken, zelf zou willen aantrekken, waarop prompt het antwoord kwam: Neen. Dit meisje kreeg een zes! Waren alle examinatoren maar als Eidje: de wereld zou bevrijd zijn van het examenwee, waaraan half Nederland momenteel weer lijdt.