EIDA

12 juli

Gefeliciteerd met gister!

Geliefden –

Doordat ik maar weer steeds uitgegaan ben, begin ik nu pas aan jullie brief. Gister begon onze Soedanese vervolgcursus en moest ik wel de hele morgen me weer wat inwerken, want ik had er, o schande, niks meer aan gedaan. ’s Middags was de vervolgcursus en ’s avonds ging ik naar Carmen. Hok is nu hard bezig met zijn publicatie van ’t werk dat hij indertijd in Bonn deed en dat nu nog steeds nooit gepubliceerd werd! Aldus Hok wou niet mee en ik verzocht de Kreikens zich mijner te ontfermen. We gingen met ons vijven, Van der Pijl en een jongedame ook mee. Carmen zelf was in hoge mate temperamentvol; ze droeg het hele stuk. Alleen de meeste heren konden niet over haar forse boezem heenkomen, maar Baukje en ik vonden het geen ernstig bezwaar daar stem en actie uitstekend waren. José was alleen minder goed, zelfs vals af en toe, maar het orkest was over ’t geheel genomen ook goed en ik genoot van al die bekende melodieën.

Jan en Tine willen ons morgen meenemen naar Traviata, maar Hok wil weer liever niet, vooral daar we zaterdagavond al met de Kreikens hebben afgesproken om hen te fuiven voor ons petroleumgeld. Overigens hebben zij ook een bof doordat Egbert salarisverhoging krijgt, met terugwerkende kracht tot november, dus 9 x ƒ 75.-! Nog eens de moeite waard hè, net als wij verleden jaar, waaraan we onze auto te danken hebben.

Jullie zult deze brief welhaast gelijk met de vorige krijgen, nu op de Dempo zo’n brand geweest is. De Tielrooy’s moeten ook veel schade gekregen hebben aan hun Indische schilderijen [2] en kostbare kaïns die ze wilden meenemen naar Holland. Men zegt zelfs dat ze de boel niet verzekerd hadden en wel voor ƒ 20.000 schade opliepen. Laten we voor ze hopen dat hun hoogmoed niet op deze wijze gestraft wordt. Ik begrijp alleen niet goed hoe het dan gaat met hun tocht over Amerika als ze toch al hun koffers op de Hollandse boot hadden. Ik weet niet of Vivos nog enige notitie van hun vertrek genomen heeft, in de vorm van Bep Einthoven!

Maar nu ons belangrijkste nieuws: Tommy heeft 2 kindertjes! Allerliefste stukjes leven, die vandaag 3 dagen oud zijn. Zaterdag was Tommy de hele dag doodzenuwachtig en jammerde maar als hij ons zag, wij hadden dus al direct idee dat het er tegenaan liep en hielden haar in de mand en ziet, terwijl wij met Jan en Tine aten in de eetkamer, bracht Tommy onder de divan in de mand er 2 tevoorschijn. Ik riep Tommy om te gaan eten en hoorde toen een zwak piepgeluidje, en ik zag in het donker wat voortkruipen dat direct de drinkplaats opzocht. Grappig dat ze zo pienter zijn vlak na de geboorte hè. Ze zijn alleraardigst van kleur, één bruin en één lichtbeige, terwijl de eerste wat groter is dan de 2e. Tommy likt ze de hele dag uitbundig en heeft ook net zolang op ’t buikje gelikt tot vanmorgen het naveltje is afgevallen. Ze hebben de oogjes nog dicht, dat duurt zeker nog een paar dagen. De dag na de geboorte was Tommy niet uit de mand te krijgen, alleen toen wij ’s morgens gingen wandelen, heeft ze zich toch maar even door het kantoorraam gewerkt, een flinke kraamvrouw! Ze jankte steeds zenuwachtig, maar het wordt nu al minder, en nu mogen de kleintjes ook weleens 5 minuten alleen zijn. Als wij ze even hebben opgenomen, worden ze ook weer flink schoon geschrobd van die vuile mensenhanden! Het is een kostelijk amusement voor de huize Tan en we hebben al veel aanvragen van kinderen om eens te mogen komen kijken. Maar ’t is nú nog minder [3] geschikt. Als ze al wat lopen, zal ’t aardiger zijn.

De dag vóór de “bevalling” hebben de kindertjes van Bep Einthoven Tommy ernstig vermoeid, ze moest aldoor mee wandelen tot ze op apegapen lag, de stakker, zelfs heeft ze nog kunstjes moeten vertonen, want ik had geen idee hoe lang het nog moest duren. Bep kwam hier duetten zingen met Elly Linn om te oefenen voor de Vivos avond – ik zong “Mens durf te leven” en “’t Gangetje” welke beide werden goedgekeurd. Tine lachte zich slap bij ’t idee dat ik nu op ’t slappe koord ga in mijn “positie”; maar niemand weet het nog, dus wat zou het! En ik vind het zo leuk. Ik ben nu alleen snipverkouden, maar ’t is alweer beterende – ik loop de ganse dag met een tas met een grote zakdoek van Hok onder de arm.

Die zelfde avond waren we op bezoek bij Meneer en Mevrouw Bosch, de schoonouders van jullie geleerde astronoom aan boord, die je niet goed kon appreciëren. Ik ben natuurlijk zijn naam kwijt. Ze zijn alweer op weg naar hier en komen weer op de Sterrenwacht in Lembang tot grote vreugde van de huize Bosch. Zondagavond waren de Reyzers hier en inderdaad is hij even ver van Tante Masje als onze generatie, zijn moeder is ook een volle nicht van haar, maar helaas vergat ik weer hoe. Hij correspondeert nog steeds met Tante Stella Israëls. Was H. Louis eigenlijk een broer van Oom Joos[1]? Hij kent Annie en Betty Biegel[2] ook goed, had alleen geen idee hoe die familie konden zijn. Maar ik natuurlijk(!) wel! – Vanmorgen winkelde ik met Tine, buitengewoon plezierig. We kunnen het heel best samen vinden, houden beiden van “kalmpjes aan” [4] en snuffelden zo plezierig rond in allerhande winkels. We kochten schattig goed voor een gala nachtpon voor mij: een klein rood bloemetje op lichtgroene ondergrond en Tine kocht er ook van voor een chemise enveloppe[3] – ik zou Oom Johan[4] wel eens willen zien als hij dergelijke kledingstukken van zijn schoondochter zou zien! Jan vindt dat blijkbaar ook leuk. Tine zegt dat hij zo jolig is als nooit in Batavia – hij plaagt haar steeds en is zeer in zijn sas, glundert steeds. Hij bestudeert elk paadje in de omtrek en weet in de hele Preanger precies de weg ook waar hij nog nooit geweest is, hij kan uren op een kaart turen. Hij houdt net zoveel van wandelen als Vader. Ik vind het echt enig hem ook eens mee te maken. Toen Tine vanmorgen met mij wegging, zei hij tegen Hansje “je zult nu een rustige dag hebben nu Mamma er niet is, nu hoef je ’t alleen mij maar naar de zin te maken”. Kostelijk gewoon! Dikkie is een ongelooflijke schat, die zou ik best willen overnemen! Maar nee, van ‘t begin af aan beginnen is toch aardiger. Ik hoop dat met Kerstmis te ondervinden!

Vanmorgen hebben Tine en ik ons ook gewogen op zo’n automaat, en zij schrok zich dood, want het was haast 71! En over de mijne waren we ook verbaasd en ik trots want het was 59½! In de loop der tijden zal er nog wel wat bijkomen! Van de schrik at Tine maar 2 koekjes bij Bogerijen en ik een heleboel!

Als jullie dit lezen is Dien’s baby er misschien al, ze zou eerst naar dezelfde dokter gaan als waar Emy gelegen heeft, maar nu kan ze in ’t hospitaal waar ze de mooiste kamer krijgt als nichtje van haar oom!

Mamma komt deze week weer bij Ho’s familie te wonen, maar nu in Batavia, waar hij nu werkt als klerk bij de Bataviase Bank. Van zijn verdiensten kan hij alleen de huishuur betalen, Houw en wij zorgen voor de rest. Ik ben benieuwd [5] hoe ’t Mamma daar zal bevallen.

Deze week bewonderden we Garbo in Susan Lennox, en nu is Marleentje er in Shanghai Expres. Morgenavond wilden Jan en Tine met ons naar “La Traviata”, de laatste opera, maar Hok wil liever werken of naar Marleentje! Schandelijk hè om de talkie boven natuurlijke mensenstemmen te stellen.

Er is een kies bij me afgebrokkeld en ik eet nu veel Kalzan en heb een antacide tandpasta. Ik wou dat het ook invloed had op m’n maagsap dat ik steeds proef, vies zuur. Gister in de opera had ik er ook last van, doordat ik m’n corset weer wat steviger had moeten vastmaken vanwege de avondjurk!

Dag Kindertjes, wat fijn dat Lausanne gelukt is hè. Er heeft hier een astroloog vóór 2 maanden uit de sterren voorspeld dat op 9 juli het begin van het wereldherstel zou zijn. De datum heeft in de krant gestaan en toen was Lausanne nog niet eens begonnen! Ik zal gauw eens vragen wat hij meer gezegd heeft, want daar moet toch wel wát van uitkomen! Deze meneer is de leermeester van Erna Janssen-Douwes Dekker en heet Gorter. Wat weten de sterren dus alles van ons af!

Dag Eida [6]

HOK

G. Ik hoor nu alleen het gesmak van Tommy’s kinderen, die nu en dan zeer menselijk piepen. Ik geloof dat Tommy geen opvoedkundige capaciteiten bezit, zij bemoeit zich teveel met haar kinderen. Eida heeft al over die leuke mormels geschreven. Ze worden beide weggeven, jammer hè. Eén gaat naar een klein meisje dat al maanden op een pup van Tommy heeft gewacht. Zij verdient het dus. Waarheen de andere gaat weten we nog niet.

Het is vervelend dat Moeder’s duizeligheid nog altijd niet over is. Is ze al naar een andere dokter? Ik zou het haar ten stelligste aanbevelen, want die behandeling duurt wel al te lang.

Ik ben nu druk bezig met het bijwerken van het werk dat drie jaar geleden al gepubliceerd had moeten zijn! Eindelijk is de derde man, die nu buitengewoon hoogleraar in de Paleobotanie in Groningen is, Jongmans heet hij, met zijn stuk gekomen. Maar niet nadat we van hier hem enige dringende brieven geschreven hebben.

Morgenmiddag moet ik zitting nemen in een kiesdistrict, voor de verkiezing van een nieuw gemeenteraadslid. Een weinig interessant baantje. Gelukkig hoef ik maar twee uur te zitten. Vandaar dat ik maar liever niet naar Traviata ga. Het duurt zeker tot half één.

Dag Hok.