EIDA

19 maart 1935             hoera-hoera-hoera[1]

Geliefden, vandaag grote feestdag – ik kijk uit op de vlag van de Technische Hogeschool die feestelijk wappert – zeer attent nietwaar! – Hok eet vandaag bami ter ere van deze dag, evenwel ik een flauw kostje daar ik vreemde zaken niet meer kan lijden! – Ik zit hier op het platje, de zon nadert me al want het is haast half 12, en ik tracht me voor te stellen hoe het nu bij jullie is – Koud zal ’t in elk geval nog wel zijn, wat voor bloemetje kreeg Vader; ik kan me niet herinneren waarmee het vaasje voor zijn bord gevuld werd indertijd – we zijn nu ook al haast 6 jaar weg; we komen vast ons geheugen eens opfrissen als de baby reisklaar zal zijn! Op ’t ogenblik wordt deze geschat op 3 maanden bijna, hoeveel dat “bijna” is, is niet bekend maar ik reken maar op begin oktober. Sparmann bezocht ik vorige week, hij vindt alles prachtig – eerst-daags zal de misselijkheid ook wel wat voorbijgaan; zo tegen het avondeten ben ik meestal het naarst, maar het verschilt steeds elke dag. – Zaterdag had Hok een vrije dag en waren we ’s morgens in een leuk berghotelletje dat halverwege de Prahoe[2]voorbij Lembang is gekomen. Er is een zwembassin waarin we Axel naakt hebben gehouden, want we wisten van tevoren niet waarheen we zouden gaan. En de volgende dag zijn we naar Tjileuntja geweest, we hadden het nog niet gezien na de verbouwing. Het zal wel heerlijk zijn daar een week te logeren met Em, alleen vind ik het vervelend dat het net in de volle tijd zal zijn, in de vakanties vanwege m’n buikje. Maar als Em er niks in vindt tegenover de kinderen, is ’t niks. – We hebben dus fijn vakantie gehouden. – Verder was ik bij [2] Mevrouw van Vianen die erg in de put was over het plotseling ontslag van haar a.s. schoonzoon, die juist met Zus zou gaan trouwen. Op een gemene manier is hij eruit geïntrigeerd door een zg. “vriend” en dat maakt alles nog erger. Die zoekt dus een baan. Verder is ook Emiel Buck werkloos na 10 jaar bij een bouwbureau geweest te zijn. Ook met ruzie – de baas die uit Holland terugkwam heeft ze er allemaal uitgegooid en zit er nu mee (ook de architecten) om de bouwwerken af te maken. Geen nieuwe klant meldt zich ook meer aan. Dit is allemaal niet zo prettig. – Henk en Riek gaan dus morgen aan boord, mijn vliegbrief zullen ze net niet meer gekregen hebben, jammer. ’t Is misschien iets voor Hertha om bij die zwager te komen. Het is een erg aardige man, maon – dat laatste zegt hier wel niet veel want je hebt er een zootje onder maar hij is een aardige. Hertha verliest ook langzamerhand haar leerlingen als het vakantie wordt, maar ze blijft toch het liefste hier. – Axel en Hok zijn erg verkouden – verder heeft Hok weer een soort pijn in de rug hetgeen vermoedelijk komt van het roeien zondag in Tjileuntja waar Hok gelijk een koelie[3] heeft gewerkt,  alleen met een broekje aan! Axel was niet van de roeiboot af te slaan en stond erop om er in te gaan, Tommy vond het daarentegen doodgriezelig en warm, maar Axel genoot. – Axel eet ’s avonds tegenwoordig 1½ boterham. Toen hij zaterdag zo naakt rondliep, vond ik hem opeens mager. Misschien is hij nu op de leeftijd om weer wat in de dikte te gaan groeien, want hij is nu erg lang. [3] Hij heeft dikke beentjes en een dikke bips en buik maar daarboven leek het me zo mager daarbij. Ik wil hem toch weer eens aan Christie laten zien. Het lijkt ook wel of hij platvoeten heeft, en over de hoeveelheid wil ik haar ook nog vragen. – Daarnet belt Mevr. van Overveld bij de Ortten op of ik vanavond niet op de Algemene Vergadering kom. Ik zei haar dat het mailavond was, maar ze hoopte en vertrouwde dat ik toch kwam. Het is wel een aardig mensje hè. – Misschien is Mevrouw Chavannes er ook wel, dan kan ik tegelijk IEVA zaken doen! – Hok heeft getracht zijn verkoudheid weg te tennissen. Het moet morgen nog blijken of het gelukt is. Ik wrijf hem enige malen per dag met een verwarmend middeltje – Mijn beide zusteren wenste ik geluk met onze 60-jarige Pipa, maar van hèn geen woord – ’t zal nog wel komen. Hoeveel bezoek zul jullie nu wel niet hebben, gezien het aantal bij Vader’s ziekte. Ik hoop erg dat de jarige geheel pijn-[4] loos weer rondzwiert – Kostelijk dat bezoekgesprek met Betteke en echtgenoot – Ach Mam, zo zijn toch alle doktoren, althans 99% wanneer ze het magnetisme en andere geneesmethoden zouden erkennen, zouden ze toch minder verdienen en zichzelf concurrentie aandoen door patiënten naar niet-doktoren te zenden. Maar wat zei hij ervan dat Van Leggelo die toch zelf ook “doctor” is, aan deze praktijken doet. Een collega kan hij toch moeilijk een kwakzalver noemen! – Ik vind juist dat Vader’s knie ongelooflijk snel is genezen. Dompie is bepaald jaloers op het snelle succes van Van Leggelo. – Wat leuk dat Mien en Frits je zo goed bevielen. Is hij half-Joods? Of was Emma Nort ook van Joodse familie? Enig dat jullie zoveel aanknopingspunten had; was Mientje nog steeds zo stil? Maar een lief gezichtje heeft ze, prettig om naar te kijken – afgeschoren wenkbrauwen is best mogelijk. Het lijkt me ook enig een P.S. fuif als we terug zijn! – Axel zegt nu veel Pappa, zelfs Pappetje. Hij zegt appa[4] voor paard en etem (eten) en maam (maan). Dit laatste is het nieuwste. Die ontdekte hij gister rijdend met open kap en de hele dag wil hij hem weer zien. En nu is het steeds bewolkt. Leuk steeds nieuwe ontdekkingen!

[Randje pag. 3]

Tirol is toch niet zo goedkoop. Hier is een berghotelletje van de Ortten ook voor

ƒ 2.50.

[5]

HOK

19/III. We hadden zaterdag vrij, vanwege een Inlandse feestdag. Die dag trokken we naar een uitspanning boven Lembang. Erg aardig, omdat er weinig mensen waren. Maar prettiger was de zondag, toen we naar het meer van Tjileuntja gingen, het hotelletje waar Em en Dirk waren op hun huwelijksreis. We hebben er erg genoten, vooral van een uurtje roeien. Axel glom van pret toen we in het bootje zaten. Hij keek zich eerst de ogen uit naar al die bootjes. Toen nodigde ik hem uit om in te stappen, hetgeen hij niet erg begreep. Eerst protesteerde hij, maar toen wij op het water dobberden, was hij degene die het meeste pret had. ’s Middags trokken we weer weg naar Bandoeng terug. De volgende dag had ik last van een stijve rug, een beginnende verkoudheid, een verbrande rug, aldus een aantal kwaaltjes tegelijk, die mij nu niet direct erg plezierig deden zijn. Vandaag heb ik alleen nog maar de verkoudheid die ik geprobeerd heb weg te tennissen. – Hartelijk gelukgewenst met de dag van heden. We hopen dat Vader deze dag zonder knie bezwaren gevierd heeft. – De verhuisplannen zijn bijna in definitief stadium. We kunnen twee erg modern gebouwde huizen krijgen, het één voor ƒ 70.- en het ander voor ƒ 75.-. Het tweede is gerieflijker en doelmatiger gebouwd wat betreft de bijgebouwen, maar overigens is de indeling der kamers gelijk. Ik voel meer voor het tweede en Eida voor het eerste. Een dezer dagen nemen we een beslissing: dan zal ons adres zijn Ruysdaelweg 6 of 18. Het is een nieuwe weg, die tegenover de benzinepomp naar het oosten gaat. Dus een zijweg van de Dagoweg. We wonen dan dichter bij kantoor. Van sparen zal dan nog minder komen dan nu het geval is. Dan leven we maar wat eenvoudiger, een gerieflijk huis is toch maar je alles. Het tegenwoordige begint ons al de keel uit te hangen, of liever, het wordt ons te klein.

Dag Hok.