EIDA

Geliefden –

Jullie hebt zeker het ontzettende ook al gehoord van de dood van Zus Rempt. Ze schijnt geopereerd te zijn en daarna overleden. Het is een geweldige slag voor alle kinderen en Dirk en zo absoluut onverwacht, zou ik zeggen. Wij kregen nog een brief van haar voor Hok´s verjaardag, waarin niets over een operatie. Tante Leidie heeft het toch zeker ook niet geweten, anders was ze toch niet weggegaan. Wat ellendig voor haar dit nú te horen, terwijl ze nog niet eens weer thuis is, nog aan boord zit. Wij kregen een telegram van Jan: “Zus geopereerd, overleden. Jan.” En het drong niet direct tot ons door dat zij het was. Hok had net griep anders was hij wel gegaan. Ik kon toch onmogelijk om Axel. Wat zouden we daar trouwens kunnen doen. De 22e zal ze wel begraven zijn. Wij kregen het telegram de 21e ´s morgens, dus Hok had nooit voor de 22e kunnen gaan. We vroegen Jan voor bloemen te zorgen, telegrafisch –  alleen wisten we zijn adres niet en seinden Nillmij, als het nu maar op tijd is gekomen. Die arme Dirk, gelukkig dat hij de kinderen heeft. Als er nu maar iemand voor de huishouding komt zorgen. Verleden jaar, toen Hok bij hen was, hadden ze juist een weduwnaar met 3 kinderen te logeren. Het kan verkeren. Ik heb geschreven dat hij ons gerust een paar kinderen in de vakantie kan sturen; maar misschien is het beter voor hem ze om zich heen te hebben. –  Het is zo verschrikkelijk dat ik er de hele dag aan moet denken en morgen is Eida[1] jarig. Hok heeft griep  – erg klein beetje zonder koorts; gek dat hij er nooit verhoging bij heeft. Ik zit nu de hele dag op bed – ook nu te schrijven. Hij kan niet uitstaan als ik uitga en gistermorgen kwam de Secretaris van de IEVA, de Heer Buck even voor zaken, maar dat was helemaal niet naar Hok’s zin! Hij heeft liever dat ik geen heren ontvang! Wat een grapjas hè! – Morgen is de Willem de Zwijgerdag en Juffr. Bletterman, IEVA’s presidente en penningmeesteresse, heeft bedacht om dan oranjestrikjes te verkopen. Het zal wel goed gaan, alleen zijn de IEVA meisjes, die ervoor zouden zorgen niet komen opdagen. Het zijn zulke lamnadige[2] kinderen. Ze hebben niets voor de IEVA over en verbeelden zich dat ze voor ons plezier op die school zijn. Het werken is zo niet erg prettig en ik moet Irene nog meer bewonderen, die 12 jaar aan zulke kinderen heeft lesgegeven en voor het uitschot daarvan nog deze IEVA heeft opgericht. Dat getuigt wel van een niet te temperen enthousiasme. Helaas of gelukkig (voor Hok) ben ik niet zo – ik zal nu precies het programma voor de lessen vaststellen en aan Juffr. van Anrooy schrijven. – Het vliegtuig zal nu voortaan op woensdag in plaats van op vrijdag vertrekken. Echt vervelend. Nu moet alle correspondentie weer op één dag geconcentreerd, want de mail moet dan dezelfde avond en ook de brief voor Dien nog. – Ik heb vandaag hoofdpijn, ter ere van de zondag, in lang niet gehad. We filmden Axel vanmorgen, erg leuk. – Hebben we nog niet geschreven dat onze bijverdiensten nu al 2 maanden zijn opgehouden. Het komt niet meer terug! Meneer Hoogeboezem is net zo weer teruggevlogen naar Holland als hij hierheen is gekomen. Het enige verschil is dat de Mij misschien een miljoentje armer geworden is, door de boring! En Hok heeft vóór hij begon gezegd, dat ze ± geen kans op olie zouden hebben. – Jullie hoeft niet zo’n medelijden met Anneke’s financiën te hebben – ze verdienen méér dan wij! – hebben geen familie te ondersteunen, geen auto en geen filmtoestel, en verder kunnen ze niet veel uitgeven op een kleine plaats, ze zullen dus wel wat hebben kunnen sparen voor reizen. Thijs krijgt misschien [2] zijn reis naar Batavia ook nog wel vergoed, heb ik idee. Van Emma’s baan schrijf jullie niets, dus nog blijkbaar geen antwoord. – Heb jullie al weleens strafport voor onze brieven moeten betalen, dat je maar 2½ vel stuurt? Jullie schreven dat nog nooit. Maar als je weegschaal 3 vel toestaat, zal de post het ook wel doen! – De dood van Zus is nu een mooie gelegenheid voor T. Leidie en jullie om alle onenigheid overboord te gooien (dit was Zus’ wens in haar laatste brief) en alleen met elkaar mee te voelen. Wat zal ze er ellendig over zijn. – Er is hier ook één mooie moderne handwerkwinkel, de eigenaresse heeft die bloemkelken getekend, maar Hok beweert dat hij het mooier gedaan had, maar toen ik er hem, voor ik het kocht, om vroeg wou hij niet! – Hok herinnert zich Jeanne Tan niet! Misschien als hij haar ziet. – Axeltjes pokjes zijn opgekomen, 3 witte blaasjes – hij heeft er niet veel last van, wel huilt hij wat meer dan gewoonlijk, maar dat kan ook makkelijk!! Sinds ik hem bruine suiker door de pap doe, heeft hij elke dag keurige ontlasting – het is een goede intuïtie van me geweest de gewone suiker door bruine te vervangen, hoewel ik niet eens wist dat het laxerend werkte. – Meneer Punt heeft een brief van Bepje gekregen, waarin ze schrijft, dat ze een contract heeft en niet van mening over Indische apotheken is veranderd door zijn brief. Ik vind het toch ook maar beter tenslotte dat ze niet bij Punt komt. We hebben wel een beetje idee dat hij de malaise gebruikt om goede krachten tegen lage lonen te krijgen. Hij heeft nu een doctoranda in de biologie voor reclamedoeleinden, maar die is nu gister net aan het Lyceum benoemd als lerares. Hok heeft het hem gezegd dat hij de krachten die hij erg onderbetaalt, zó kwijt is, wanneer ze iets anders, beter betaald, kunnen krijgen. – Ik heb op m’n eentje weer een drama beleefd, zomaar midden op straat stil blijven staan met een auto zonder benzine. Ik was zo stom niet op te letten of er nog benzine in was en ziet, midden onderweg, kon ik niet verder. Ik had geen geld voor benzine bij me en was op sloffen omdat ik alleen even Kasan wou zoeken om het telegram voor Jan Erik weg te brengen. Ik heb me toen door een demmo naar de Tjikapajang-pomp laten trekken, met veel bekijks, want men vond een demmo teveel eer aangedaan. Vóórdat die demmo kwam, duurde het wel een half uur, zodat Hok ongerust in bed lag. Ik denk niet dat ’t me weer zal overkomen! – Vanmorgen ook een brief van Tante Lyda[3]. Het blijkt weer dat ze nog steeds gebukt gaat onder haar huwelijksleed; ze schrijft zeer geestig dat Holland’s schatten niet in de safe liggen, maar in de wieg!! Ze schrijft een lofrede op het kind in ’t algemeen en wij zijn het gloeiend met haar eens – De kokki heeft vandaag zo beroerd gekookt dat we ’t nu niet meer uithouden, nog 1 week maar! De nieuwe kokki kan ook machine naaien, fijn! – Ik begrijp niet waarom jullie nu 2 vliegbrieven kregen, die ene van een week eerder hebben ze vast vergeten op een of andere manier – Leuk dat jullie Jan en Tine ook zagen, ze gaan dus ongeveer halverwege hun beide ouders wonen, eerlijk! – Ze kappen hier in de buurt in alle tuinen de hoge bomen, echt zonde; de onze blijven fijn staan boven Axeltje! Dat is juist het heerlijke van een tuin in Indië: schaduw. – Mama v.d. Bos sprak ik bij de tandarts, ze was heel gewoon, ze is toch normaler dan Rein! – Axel ligt zeer ontstemd in de wieg in de tuin – hij is niet te spreken noch over buik-, noch over rugligging. Ik begrijp er niks van, misschien zijn pokjes. – Wel gefeliciteerd met Willem de Zwijger, ’t is 24 april, en met de arme Eida Rempt – wie moet nu haar verjaardag opfleuren! Dag Eida [3]

HOK

26/4. G. Wat een ontzettend verlies voor Dirk en zijn kinderen. Zus was weliswaar al zeer lang lijdende, maar dat het zo acuut zou worden, zal wel niemand vermoed hebben. Door mijn influenza heb ik Dirk niet kunnen opzoeken. Wat zal hij met zijn kinderen moeten beginnen. De laatste keer dat ik bij hen was, waren ze zo aardig voor een vriend die net weduwnaar geworden was! Dirk zal zich wel met werken door deze zware tijd heenslaan! En de kinderen zijn werkelijk zielig. Ze hingen zo aan Zus. –

Ik heb sinds de vorige brief niet veel beleefd; ik heb vrijwel niet anders gezien dan mijn bed en wat boeken. Nu ben ik alweer een heel eind opgeknapt en denk morgen weer naar kantoor te gaan. Willem de Zwijger zal ik niet helpen herdenken. Eida gaat er vanavond heen; ik kan moeilijk mee, nu ik vanochtend mijn kantoor verzuimd heb. – Wat gek dat de films van Jan Schepers niet zo goed zijn, het maken van een film is in het geheel geen moeilijke manipulatie. Men drukt op een knopje en het toestel doet de rest. – Gisteren vereeuwigden we Axel. Deze nieuwe film zal niet veel variatie vertonen, het zal er een zijn over Axel alleen. Ik geloof niet dat u er iets op tegen zult hebben. Jeanne Tek Bheng herinner ik me niet van Holland. Maar dat kan bij mij makkelijk. Wat zal dat een verwarring geven. Er zijn nu 3 Tans hier die met een Hollands meisje getrouwd zijn; een Dr., Ir. en een Dr.Ir. Als ze ons maar Tek Bheng’s rekeningen niet sturen.

Dag Hok