HOK

11 april ‘33

G.

Deze week is er niet veel gebeurd, behalve dat we twee maal naar de bioscoop zijn geweest. Eerst een Duitse operettefilm Sehnsucht 202, een genre waarvan we  zo zoetjes aan beu zijn, en gisteren Menschen im Hotel, dewelke een prachtfilm, waarvan genoten. Zulke films moesten ze meer maken. We waren van het begin tot het eind in spanning, hoewel het boek kennende. Met Pasen ga ik waarschijnlijk naar Semarang om naar mijn broer Houw te luisteren, die een preadvies moet houden over Jeugdzorg. Het zal me benieuwen hoe het zal zijn. Dat Houw met dat werk in een grote behoefte voorziet, is zonder twijfel waar. Zeker is deze uitstap echter nog niet, want het volledige program van het congres heb ik nog niet ontvangen. Het congres wordt gehouden door twee grote Chinese jeugdverenigingen: één een jongensvereniging, de ander een meisjes dito. Het is een gecombineerd congres, eigenlijk iets nieuws in de Chinese samenleving, waar co-educatie nog niet gewaardeerd wordt. Ik kan niet anders dan zeer ingenomen zijn met Houw´s werk, want de Chinese jongelui moeten werkelijk leiding en voorlichting krijgen. In normale gevallen worden ze zo goed als geheel aan hun lot overgelaten, want met de ouders bestaat meestal zo goed als geheel geen contact, en de mensen bij wie de schoolgaande jeugd in huis is, staan als vreemden tegenover hen. Jammer alleen, dat op één der dagen onze trouwdag valt, we zullen de viering daarvan moeten uitstellen. –  Op Pasen heeft in Batavia een ander Chinees congres plaats van ouderen. Daar ga ik niet heen, ofschoon een neef van Betsy een preadvies zal houden over wetenschappelijk onderzoek bij de Chinezen. Axeltje weegt nu ongeveer 15 pond, hij is echt een Dicky geworden. Wij veronderstellen dat de mensen hem gedisproportioneerd dik vinden, maar wij kunnen niets ongewoons aan hem zien. Hij is erg vrolijk en gezond. –  Moeder heeft alleen de helft van haar brief gestuurd, betert u! Hoe is het met Em´s maag. Is ze weer gezond? Kwam het door te veel eten op de 28e maart. Met onze oude film zijn we pas begonnen. We wachten tot Axel wat netter pap kan eten. We zijn tot de ontdekking gekomen dat hij van veel, zeer veel eten houdt. Echter onder beding dat het ook lekker is. Zo moet zijn pap met Inlandse suiker worden toebereid, gewone suiker lust mijnheer niet. Hij eet zó veel dat er hoogstens nog een heel klein beetje ruimte in zijn maag leeg blijft. Als je hem na het eten schudt, hoort men het binnen klokken. Axeltje lacht er zelf om.

Dag Hok.