EIDA

Geliefden -

Morgen is het onze ondertrouwdag en Bepje’s verjaardag, 4 jaar zal het dan alweer zijn geleden dat de grote kamer zo prachtig, leeg van meubels, vol bloemen was – en wij allemaal mooi aangedaan daar stonden, vol trots en vreugde. Hoe keurig stond Hok daar in zijn rok [HOK Jacquet was anders de dracht!] en hoe mooi was mijn bruidsboeket. Al is zoiets dan volgens sommige mannen een ijdele vertoning, slechts bedoeld voor de bruid om zich nóg gewichtiger te voelen, maar voor mij en voor menige of haast alle vrouwen, is zo’n dag een heerlijke herinnering. Dus al bijna 4 jaar zijn we dan hier, hoe is ’t mogelijk. En toch hoeveel is er al niet gebeurd, hoe vol afwisseling is het Leven. Ik word bepaald poëtisch! Ik zal nu dus de komende 3 dagen vrij zijn te doen en te laten wat ik wil, voor zover Axeltje niet protesteert en toch zal ik thuisblijven, daar niet alleen Hok op reis gaat, maar Irene en Alex ook. Zij gaan “even” 2 dagen naar de Boeroeboedoer, komen terug voor verder pakken en bestuursvergadering en gaan maandag via de plantentuin naar boord. We hebben voor de IEVA geen waarnemend presidente kunnen vinden – de penningmeesters, Juffrouw Bletterman, zal het ook waarnemen, hoewel die 2 functies naar mijn idee te veel zijn. We zullen zien. Ik ben er overigens een beetje beu van. Maar dat komt misschien doordat ik voor ’t eerst weer menstruatie heb gekregen, waarvan m’n rug enigermate pijn doet. Nu ik jullie dit gezegd heb, is de pijn ook al eigenlijk weer over omdat ik weet dat jullie overal aan meevoelen! – Straks gaan we afscheid eten bij Hasenstab, ze benutten wel elke minuut van de dag! – Gister hebben we nogmaals alle handwerken die de IEVA meisjes maakten + al het Fröbelwerk tentoongesteld. Dit keer op een avond van de Vereniging van Huisvrouwen – we hadden een klein zaaltje gekregen voor ons alleen, in de buurt van de “rauwkost demonstratie”. “De Vijzel” van Bert had een uitstalling van kindervoedingsmiddelen. Dit naar aanleiding van de lezingen van Dr. Christie. Zij vertelde alleraardigst over de opvoeding van de zuigeling, ik kon het als een lezing alleen voor mij speciaal beschouwen. Toch wist ik alles al en tot mijn genoegen bleek ons opvoedingssysteem best in orde. Het op de buik leggen prees ze – hij kreeg stevige nekspieren, het hoofdje moest niet altijd ondersteund, want dan kreeg je dat een kind dat de eerste maand het hoofdje kon optillen, het 4 maanden later niet meer kon. Zaterdagmorgen komt ze weer naar Axel kijken. Ik zal vragen of ze hem niet té dik vindt, hij weegt nu bijna 15 pond. – Ik ben met hem op Borromeus geweest waar hij weer veel opgang maakte. M’n “oude vriendin”, Zuster Valencia, was enorm verrukt, behalve over zijn naam, waarvan ze nog nooit gehoord had en ons van het verzinnen verdacht. Hij lachte natuurlijk ook [2] tegen haar wat haar deed opmerken dat hij in de gaten had dat zij ook een beetje familie van hem was!. Het is een grappig mens! Op een gegeven ogenblik stonden er 5 paar bewonderende ogen voor hem en steeds lachte hij maar. We leggen eer met hem in. Gelukkig is hij nu weer wat minder aangekomen, het gemiddelde per week was 280 gram – dus dat is niet eens veel. Christie stelt als normaal 150 gram. – Ik heb de Zuster die Tek Bheng zo ziek gezien heeft in verstomming gebracht door te stellen dat hij op weg was zijn vrouw te halen. – Ik vind het wel jammer dat Tante Leidie hier niet is geweest, tenslotte is ze toch iemand die met onze jeugd in nauw verband staat en zulke herinneringen zijn nu eenmaal veel waard, en de persoon daarom ook. Zo moet jij ook maar denken Mam. Tenslotte ben je niet met haar getrouwd en als je haar zo af en toe eens spreekt, moet je zo met haar omspringen dat ze zich van haar goede kant laat zien! Treed haar alsjeblieft weer met open gemoed tegemoet en vergeet alles wat onaangenaam en voorbij is, jullie hebben toch ook best dingen die je gemeen hebt, al was het alleen maar je kinder- en kleinkinderverruktheid! Als je een hatelijkheid meent te horen, slik even en ga er over heen en klim vooral niet. Dit is de speciale wens van Zus Rempt en ons! Zus schreef dat ze ’t zo heerlijk voor Tante Leidie vond als ze, altijd als ze wou, bij jullie kon komen – Dat stuk van ons voordrachtje over Godfried van Bouillon, heeft de conférencière juist bij ongeluk overgeslagen, hoe vind je; maar niemand had het toch gesnapt, dat merkte ik op de generale. – Vol verbazing lezen we over een dokter in Dordrecht, heeft Em daarheen gesolliciteerd. Heeft Em dus 3x ƒ 30.- verdiend of 2 maal? Het is maar beter dat ze ophield met die baan van ziekencauseuse! Ik ben benieuwd naar Anneke’s avondjasje; leuk dat wij het over 2 maanden ook zullen zien. –

Prachtig dat Tek Bheng nu openhartiger schreef, ik hoop ook zeer dat zij zijn blijvend ideaal zal zijn. – Hok herinnert zich haar niet, misschien als hij haar ziet. – Ik zou precies schrijven over de blikjes van 28 maart: de koffie vind ik zalig, Hok matig; de lunchtong was heerlijk (we aten hem met Bert); de zalm niet erg lekker; de kaaskoekjes lekker, er zijn nog 4 over – maar ik houd meer van een zoete vulling – de Haagse beschuitjes zijn ideaal – het roggebrood ook! Hok ’s donkergrijze sokken met dat kleine figuurtje, die dunne, zijn vooral beeldschoon, de andere zijn ook aardig. De dassen zijn steeds in gebruik, een genot voor het oog. Het kettinkje is al een paar maal gebruikt, is beeldig. – Elly Linn-Wynne zal wel niet bij je verschijnen. Wel Mevr. Gunning en Irene. Elly’s ouders blijken in Amsterdam te wonen. Hoe is ‘t met Em’s maag? Wat naar van Tante Jacq’s arm. Moeders brief eindigt met: “ze is gevallen” waarna geen punt noch een omhelzing voor ons, noch handtekening! – Nee, net ontdek ik het einde, achterop Vaders brief, hoera! We zullen beter opletten voortaan. Dag Eida.