EIDA

15-11 ’32.

Lieverdjes –

Door het uitgebreid bekijken van en verzetten in de babykamer, zijn we nu (7 uur n.m.) pas klaar met ons aankleden. Hok heeft vanmorgen alleen de babytafel en de kleerkast laten verhuizen, zodat alles nu op zijn plaats staat. De babytafel staat nu, waar het kleine tafeltje stond, tussen de beide ramen, het kleine tafeltje zelf waar de kast stond aan de andere kant van de wastafel; de kast staat naast het raam aan de andere kant tegen het midden van de muur en in de hoek: de zoogstoel, die Hok zo noemt, maar die voorlopig wel niet als zodanig gebruikt zal worden, liggende voeden lijkt me handiger. Dan staat de wieg langs de muur waar het bed met de lange kant tegenaan stond – vanmorgen heb ik de wieg weer bekleed, in een kwartiertje was het klaar, werkelijk praktisch heb ik dat gedaan al zeg ik het zelf, als je denkt dat Lous Gr. Meyer wekenlang zuchtte onder het naaien van haar bekleding! De molton onderdeken ligt al op het matrasje, het tafelkleedje ligt op zijn plaats en het lampenkapje hangt – alleen ontbreekt de vloermat nog. O ja, het badje oftewel de teil staat in de hoek bij het raam te wachten om voor gebruik op het tafeltje te worden gezet en daaronder zou ik nog graag een badkurk of rubberkleedje willen hebben om het tafeltje netjes te houden. Dat beeldige blauwe celluloid stelletje met kam en borsteltje dat jullie stuurden uit naam van Tante Leidie, staat reuze leuk op de witte babytafel met de blauwgebloemde gordijnen erachter. – Vanmorgen bestelde ik een bed in Borromeus!, ik heb maar 2A genomen al zal het ons ƒ 80.- schelen, maar we hebben toch veel verdiend en ik ben doodsbenauwd voor visite [2] van nog 2 andere mensen en in deze tijd heb je in een 2-persoonskamer wel kans op alleen zijn. Aldus dat is ook voor elkaar – nu moet alleen de zoon zich nog aanmelden! Tot m’n schrik ontdekte ik maar 33 luiers, op Borromeus vragen ze liefst om 48! Maar ik heb deze hoeveelheid van Mevr. Ter Haar, die het toch kan weten!, d.w.z. het was 36 stuks; ik zou er nog 7 bij kunnen maken, eens zien. Deze weekend logeerde ik bij de Groeneveld Meyers toen Hok weg was, zij heeft veel uit Holland, ook leuke slaapzakken die de meesten hier gebruiken voor het blootwoelen. Ze hebben ook een moppige rand tegen de muur van de babykamer, die Wim in Batavia kocht – het is toch wel handig als je man veel reist! Maar ik heb hem liever thuis! Ik heb me dood eenzaam gevoeld, nee hoor, zo erg was het niet, en het was heel prettig bij hen omdat ze je helemaal vrij laten. Ze gingen zaterdagavond zelf uit naar familie V.d. Bos! en lieten Tjalling en mij samen eten, dat is Lous’ broer, een erg prettige gezellige jongen. Daarna ging hij naar de stad en bracht mij eerst bij Irene omdat we plotseling weer IEVVO bestuursvergadering hadden omdat er nl. zondagmorgen een algemene vergadering was uitgeschreven door dat ellendige mens van een presidente hoofdbestuur, waar ze alle leden en oud-leden had uitgenodigd – oud-leden om eens lekker hun grieven te kunnen zeggen. Wij hebben al onze leden nog gewaarschuwd dat het niet van ons uitging en met succes daar er niemand was. Irene en wij zijn daar uitgescholden en uitgekleed waarop Irene met moeite het woord kreeg voor 5 minuten, welke zij gebruikte om te vragen om een “gesloten bestuursvergadering”, dus allereerst verwijdering van oud-leden – toen dit geweigerd werd heeft ze gezegd dat het bestuur IEVVO Bandoeng haar taak neerlegde maar dat het sociale werk op dezelfde voet zou worden voortgezet onder de naam IEVA!! We heten nu dus zo en gisteravond is deze naam vastgelegd in een algemene vergadering met instemming [3] van alle aanwezigen. Aldus hebben we nu onze vrede terug en zijn we onze eigen baas. Alleen heeft dat beminnelijke mens alweer een nieuw bestuur voor een IEVVO in Bandoeng in elkaar gedraaid, maar alleen om óns het leven zuur te maken – Ze willen zelfs ons IEVA-huis annexeren wat natuurlijk onwettig zou zijn – volgens de wet heeft ze absoluut geen vat op ons, ook volgens onze juridische adviseur. Ze heeft eerst pogingen gedaan onze leden af te troggelen, maar doordat ze nooit een ledenlijst gezien heeft, kende ze ze niet, hoogst amusant! Gister wilde ze al onze boeken nog even inzien en de ledenlijst, dit “bevel” door de telefoon beantwoordde Irene met de hoorn op te hangen. Irene heeft al enige nachten niet geslapen en nu hoop ik maar dat die mispunten ons met rust zullen laten. Op ons huis staat al IEVA omdat ze liefst beslag wilden leggen! Het is een afschuwelijke herrie geworden van hun kant en gister debiteerde onze abactis: ik (IEVA) ben geboren in zonnegloren uit een zucht van de ziedende C. (C. = Cor Razoux Schultz, de presidente HB, die ziedend was en schuimbekte toen we haar ontglipten!) – ik zal eens informeren of ze Joods bloed heeft!

Leuk hè, dat Hok zo enthousiast is over Houw’s schoonfamilie en over Fanny vooral. Ik ben erg benieuwd met haar kennis te maken, maar zou het het liefst toch maar uitstellen, vooral omdat Hok graag wil dat ik van haar leer koken al die Chinese gerechten. Toen hij zondag thuiskwam na 4½ uur chaufferen wou hij toch haast niks eten, je snapt waar het van kwam. Hij heeft Houw + Fanny ook gekiekt, maar het zijn de eerste twee van een nieuwe film van 8, dus moeten er [4] eerst nog 6 genomen worden. Als Axel nu maar gauw kwam, zouden we ze mooi op hem kunnen opmaken.

Ik heb al erge pijn in mijn rug, maar het is er nog wel wat vroeg voor. Overigens heb jullie misschien al een telegram, als je deze brief leest. Hok piekert over een telefoongesprek, maar in een brieftelegram kan je ook veel zetten.

Dag, vandaag wat korter, Eida

Prettige Sint.

[5]

HOK

15-11-‘32

G. Eergisteren heb ik de plechtigheid van Houw’s verloving bijgewoond. Er waren  alleen familieleden van weerskanten bij. Het hoofdmoment was de wisseling der ringen. Houw was uiterst gelukkig, Fanny of op z’n Chinees Fa Ni ( = Schone bloem) niet minder. Zij is een allerliefst meisje, zacht van karakter en wat een bijzonderheid is voor Chinese meisjes, volkomen vrij in haar doen en laten. Ik mag haar bijv. bij haar naam noemen, wat een niet-Chinese gewoonte is. Zij kwam direct bij mij zitten om over Eida te babbelen. Ik moet zeggen dat Houw het niet beter heeft kunnen treffen, zowel met zijn meisje als met zijn schoonfamilie. Ik heb werkelijk nog nooit met zo’n vrijzinnige huisvader als de heer des huizes, Fanny’s eigenlijke vader[1], gesproken. Hij is wars van alle conventie – een Chinees is gewoonlijk anders – en vindt het wezen belangrijker dan de vorm. Ik heb me dan ook best geamuseerd. Ik heb nog een hele tijd met Fanny gesproken en ben blij zo’n nieuw zusje te hebben.

Met Eida zal zij heel goed kunnen opschieten. Zij zal ons dan ook gauw komen opzoeken. Zij heeft ook veel gevoel voor humor. Ook de a.s. schoonmoeder heeft ons ontvangen. Fanny zelf praat keurig Hollands.

De tocht van Batavia terug was niet zo erg plezierig. Ik vertrok om 5 uur van B’via om pas om half tien in Bandoeng te zijn. Telkens moest ik voor stortbuien die bij de Goenoeng Missigit zelfs zo heftig waren dat ik geen hand voor ogen kon zien. Het was erg griezelig, daar ik bovendien moederziel alleen was.

Thuis vond ik alles in orde. Eida zonder Axel nog en Tommy weer met een mooie staart. Axel zal wel gauw zijn intrede doen in dit ondermaanse. Wij hopen dat het voor hem niet een tranendal zal zijn, en dat hij ons even dankbaar zal zijn voor zijn leven als Eida u.

Vorige week kreeg ik een aanvraag om mijn proefschrift van een prof. uit Engeland. Dit doet mij bijzonder veel genoegen, want uit meerdere vroegere aanvragen [6] heb ik kunnen opmaken dat mijn werk zeer wordt gewaardeerd. Dat geeft mij werkelijk een zeer grote morele steun, vooral waar het hier in Bandoeng door allerlei afgunst niet steeds het geval is. Enfin, dat kom ik wel weer te boven.

Eida heeft al plaats in Borromeus. De petroleum zal ons wellicht in staat stellen u op te bellen.

Dag Hok.