EIDA

Lieverdjes –

Fijn, nu is m’n laatste maand ingegaan – ik kan ’t bepaald merken dat Axeltje al haast klaar is; af en toe hangt hij me zo zwaar dat het lopen me niet makkelijk meer af gaat. Toch brachten Tommy en ik Hok vanmorgen weer tot de benzinepomp – Tjikapajang-weg, Tommy aan de nieuwe lijn, die we voor haar kochten, een lange riem speciaal voor op de Dagoweg, want daar loopt ze alle tuinen in. Ik wil het tot het laatst toe volhouden ’s morgens met Hok te wandelen, want dat is de heerlijkste tijd en later op de morgen kom ik er niet zo meer toe.

Onze nieuwe kokki staat te strijken, het is een goeiig, gedwee mensje dat steeds “saja”  op alles zegt. Daar zou Kasan wel eens een voorbeeld aan mogen nemen, die altijd op z’n mooist ja zegt of anders: niks! Hij is bezig de gaten van de babykamermuren te dichten met cement, daarna wordt het weer witgekalkt zodat Axel in een schone kamer komt!  Het is gek wat een neiging ik nu heb om alles op te ruimen, de kasten netjes te maken, en onze kleding, alsof we een kritisch persoon verwachten! Ik hecht me steeds meer aan de naam Axel, het klinkt zo enig, en zo’n mooie naamgenoot als Menno Schepers in Patagonië kan Vader, met al zijn dochters, nooit krijgen.

Als je voortaan cadeautjes uit Indië krijgt, is het niet meer van ons gemeenschappelijk, toevallig Emma’s jasje wel omdat het zo’n geschikt cadeautje was van de beide Zussen. Gebruik het stelletje met de servetjes vooral. Als [2] het niet mooi meer is tegen dat wij in Holland komen, brengen we weer een nieuwe mee! – Het is niks als je de kruiden niet meer inneemt als je toch al zo goed bent – Hok’s medicijn, dat hij weer kleuren zou zien, heeft niet gewerkt, helaas, hij was er even zo enthousiast over, maar gelukkig waren zijn verwachtingen toch niet hoog gespannen omdat het bij hem toch een geboortefout is. Maar dat ze b.v. bij mij de baby omgekeerd heeft, was een feit dat Sparmann constateerde, al wist hij niet hoe het gekomen was. Maar voor deze bevalling van mij doet het er niks toe hoe de baby ligt, hij hoeft toch niet met het hoofdje eerst te komen. Sparmann vindt zo’n bevalling echt fijn, kost hem weinig tijd en moeite!

De baby van Annie Schüller lag heel best, hoe komt Mevrouw Schüller erbij. Alleen ligt haar baarmoeder los, zodat die gaat wandelen en dát zag de zieneres ook en liet haar een glas water drinken dat zij eerst beprevelde – het is toch wel toevallig en merkwaardig dat haar bevalling, die volgens de doktoren moeilijk moest zijn, zo vlot ging. Misschien heeft de zieneres toch meegeholpen. – Wij gaven haar niets van jou, dachten alleen aan je.

Handig dat je beenstukken draagt in bed, nu zal de neuralgie wel gauw over zijn maar ga dan alsjeblieft niet in die tochtige lijn 3.

Je bent me toch een type, Mam! Hoe kun je nu denken dat Tante Leidie jullie van onderweg berichtjes zou sturen, nadat je niet eens mondeling afscheid van haar hebt willen nemen! Zou jij het gedaan hebben, in haar plaats. Vat alles liever zó op: zij heeft jou de waarheid gezegd, daarna jij haar – dus zijn jullie quitte en begint weer opnieuw. Klaar – streep – punt!

Fijn dat jullie niet ongerust over me zijn, daar houden [3] we het dus op!

In plaats van jullie, hebben wij onze klok nu eens vooruit gezet, 10 hele minuten hebben we vannacht korter geslapen! Overigens ben ik er nog niet achter waar het voor dient, de Javatijd was blijkbaar niet meer zuiver.

Als Emma een baan heeft, schrijft ze zeker een vliegbrief, hè! Wat enig van die Willy Colthof op je verjaardag, een grapjas! We brachten uit jullie naam druiven en appels aan Tek Bheng voor ƒ 1.-! Hij was er enorm blij mee en zei jullie te zullen schrijven, hoewel ik niet denk dat hij dat al gedaan zal hebben. Hij tracht nu te lopen, wat natuurlijk niet meevalt.

Zalig dat toneelabonnement van jullie, om jaloers te zijn! Wij krijgen hier “Die Schöpfung” van Haydn, maar Hok is doodsbenauwd dat het erg tegen zal vallen.

Dank voor de nieuwe tijdschriften, Irene zal ze ook graag bekijken. Zondag heb ik er al veel in gelezen, terwijl we weer in de tuin in Lembang zaten en lagen. Er staan erg nuttige dingen in. Maar die fabrikanten van Nederl. fabrikaat, mochten weleens weten dat de langganans hier haast allemaal Engels of Australisch spul hebben. Zo’n kaartsysteem voor de huishouding zal wel enorm wezen, maar zo ontzettend veel werk, dat wel weinigen de moed ervoor zullen hebben. Het zou mij anders ook best te pas komen als ik precies wist waar ik alles borg, want ik zoek me vaak een ongeluk daar ik de dingen te goed opberg!

Opa’s portret wordt ingelijst, ook in goud, net als jullie. [4] We weten nog niet zeker waàr we ’t zullen hangen. Ik ben er erg verrukt van, het is zo mooi. 

Bij de tandarts ben ik nu klaar, in 1 week afgehandeld, fijn! In één moeite door ging ik gister wat boodschappen doen, kocht een beeldige kanten pas om langs m’n zalmkleurig ziekenhuisjasje te zetten, dat ik bezig ben te maken, het wordt bepaald beeldschoon!

De nieuwe kokki kan geen voet bij stuk houden, terwijl ze strijkt gaat ze opeens aardappels schillen, net als ’t ijzer warm is en dan schakelt ze ’t weer uit waarna het natuurlijk wéer warm moet worden! Gelukkig dat we vast tarief hebben voor elektriciteit! Bij voorkeur gaat ze al om half 12 koken waarop alles dan nog ruim een uur warm gehouden moet worden! Terwijl ik zit te schrijven moet ik steeds wegrennen om te kijken wat ze nú weer uitspookt! Vermoedelijk is ze te oud om nog iets nieuws te kunnen leren!

Ik stuur jullie een stuk over Bernard Vos, het is al van mei, maar daar ik de R’dammers mooi in volgorde leg en pas laat lees, kwam dit me nu pas onder de ogen. Misschien heb jullie het ook allang gelezen. Het is toch geweldig wat hij daar allemaal gedaan heeft – waarom houd je eigenlijk geen contact met die familietak?

Is Betty Cohen geen praeses van Magna Pete? Ik las dat ze Nel Stam gehuldigd hebben, maar voor de praeses stond een andere naam. Betty heeft toch haar doctoraal nog niet? Ik hoop maar dat Alingh een baan krijgt (gedachtegang via de meesterstitel!).

Goed dat Emma die getrouwde Meneer weggestuurd heeft, dat is niks voor òns zoiets hè! 

Morgenavond komen de Hasenstabs bij ons wat praten – [5] erg genoeglijke mensen. Irene heeft enorm respect voor Hok evenals voor haar eigen man en Hok doet nu niks dan gekke dingen zeggen, zodat ze niet weet of ze mag lachen of niet! Haar man is een Duitser en spreekt heel slecht Hollands, hoewel hij hier al 10 jaar is, maar dat deert hem niet, want als hij eenmaal aan ’t praten is, vertelt hij maar door. We zullen nu nieuwe onderwerpen moeten aanboren, want de Chinese kunst hebben we de vorige maal al uitgebreid behandeld. Ik hoop dat Hok het zo goed met hem kan vinden als met Egbert, die overigens vandaag jarig is! Met Egbert kon hij fijn praten, trouwens ook met Baukje en nu weer met Irene. Ik ben op ’t ogenblik een beetje aftands [HOK ?zij bedoeld een andere Tan] en kan geen diepere gesprekken meer volgen! Ik kan niet eens goed meer luisteren en converseren! Gister kwam Annie Schüller plotseling hier, ze is weer even keurig slank al klaagt ze dat ze een beetje een buikje heeft in dat nieuwe korset, maar dat heb ik ook altijd, en jij, Mam. Ze was op weg om een moderne hoed en handschoenen te kopen, waarvoor ik me alsnog niet interesseer. Maar ik was zo suf dat ik niet eens op ’t idee kwam haar te bedanken voor het kleine truitje dat ze me stuurde, “uit naam van Robert Jan, die een dochter van jullie tot zijn vrouw wenst”. Annie’s buste is alleen erg fors voor haar, waarschijnlijk omdat ze ’t niet zelf voedt. Haar zoon begint nu pas aan te komen, nu ze de nachtvoeding nalaat – merkwaardig hè. Ik hoop maar dat mijn borst niet stukgaat – 2 kennissen hebben niet kunnen voeden omdat de [6] borst door bestraling helen moest en ’t zog daardoor wegging.

Mevrouw Beudeker was een paar dagen in Bandoeng en verzocht me via Hok bij haar te komen. Ze bracht een schattig wit wollen pakje met sokjes er aan vast te voorschijn, erg aardig van haar hè. Ze ziet er zelf niet erg best uit, kan helemaal niet tegen de hitte, maar wil toch niet in Bandoeng nog wat blijven, om haar man niet alleen te laten. Ze vond dat ik er enorm goed uitzag en zou daarover aan Dien gaan opscheppen! Ze is erg verrukt van haar kleindochter natuurlijk en haar familie was weer ’t enige punt van conversatie, we moeten dan beiden alles wat we van ze weten aan elkaars kennis toetsen!

Opa’s portret is gekomen en mag nu om de beurt aan alle muurspijkertjes hangen om te zien waar het het mooiste zal zijn. 

Suus Hortsink zal naar Davos moeten, ze heeft al plaats aangevraagd in het Nederlands-Sanatorium voor januari – ze ligt hier steeds op bed, had opeens weer enorme koortsen, en nu haar man toch eind ’33 op wachtgeld komt, vindt ze ’t niet zo erg 1 jaar vooruit te gaan. Ze had nu weer vocht in haar long, ik weet niet wat dat worden moet en ben blij dat ze maar naar Davos gaat. Ze zoekt nu een onderkomen voor Sannetje alias Dicky – als ze niemand vindt, moeten wij hem maar weer nemen. 

De laatste tijd doe ik niets dan vruchten eten, erg gezond, ook voor de spijsvertering, bevalt me best; alleen krijg ik van de mangga’s puistjes op m’n kin, maar ze zijn zo lekker en ik ben nu toch niet op z’n mooist! Verder appels en pisang en gister foof ik onszelf op sinaasappels toen ik er een paar voor Suus kocht. Je ziet van zo’n beroerde diarree als de vorige maal geen sprake 1.2.3. – Ik kom opeens op het idee dat de baby gezakt moet zijn, hoera! – M’n pijn in de zij is plotseling over en het trekt onderin m’n buik en m’n rug 

[Randje pag. 6] 

doet zeer! Zie je Mam, dat ik je niet meer als patiënte beschouw, dat ik dit allemaal schrijf!? Ik ga m’n koffer maar vast pakken, op de goerita’s, die Annie Schüller mij leende, moet alleen nog “Tan” gezet, de rest is klaar.

[7]

HOK

1-11-’32.

G. Per zeepost gaat mijn “bijbel”. Het zal me benieuwen wat de ingewijden ervan zeggen zullen. Wanneer het tweede deel verschijnen zal weet ik niet. Er is nog zo’n hoop werk aan, en veel zin heb ik er momenteel nog niet in.

Het gaat hier gelukkig alles wel. Eida is gezond en zeer energiek. We hopen maar dat het gauw gebeuren gaat. Ze is nu druk bezig met de voorbereidselen voor de ontvangst van Axel of Helma. De babykamer komt al mooi in orde.

We hebben onze nieuwe kast al in huis. Hij staat achter het bureau. Nu kunnen we tenminste een hoop dingen, die anders maar op het schrijfbureau blijven liggen, fijn opbergen. De kast is erg mooi geworden. 

Tommy begint zijn haren weer terug te krijgen. Maar zijn pluimstaart heeft hij nog niet terug. Gisteren toen hij met Eida wandelde is die stommerik weggelopen en uit vrees voor de zweep – ons nieuw opvoedingssysteem voor hondjes – maar direct doorgelopen naar huis. Wonder dat hij ons huis nog terug heeft kunnen vinden. Resultaat van deze escapade was de zweep en een nieuwe riem.

Nu dag Hok.

[Randje pag. 1]

Met de zeepost gaat Hok’s mooie boek, waarnaar jullie al zo smachtend uitgekeken hebben, De Jongh wenst hem geluk met zijn “bijbel”– Fijn dat het nu klaar is, al is het nog maar deel I.

E.