EIDA

20-7-’32.

Liefjes,

Dat was een verrassing die vliegbrief. Maar het spijt me dat ik jullie zo heb laten schrikken met m’n duizeligheid. Ondertussen weet jullie allang uit de daaropvolgende brief dat het door de verstopping kwam en dat het in minimum van tijd weer over was en het is ook nooit meer teruggekomen. ’t Is jammer dat we nu nog niets weten van Emma’s examen. Ik heb direct aan Anneke het nieuws uit de brief doorgestuurd. Deze en jullie vliegbrief zullen elkaar dus precies kruisen, maar daar jullie er wel weer wat verkeerds uit op zoudt kunnen maken als ik met antwoorden eerst jullie volgende vliegbrief afwachtte, zal ik nu maar deze brief versturen. Morgen hoeft hij eigenlijk pas weg, maar morgen is dat beroemde Vivosfeest en moet er ’s morgens enorm veel gebeuren. We moeten sandwiches en bowl maken en ondertussen een heel huis in kermis omtoveren – hoe we ’t hem zullen lappen,  blijft voorshands nog duister. Bep Einthoven stuurt me net haar welkomstspeech in dichtvorm om er nog wat aan te veranderen, maar ’t blijkt dat ze geestig en prachtig dicht, dus voor veranderen komt er niets in aanmerking; dus scheelt weer zoveel. Ik heb net nog wat aan m’n liedjes gestudeerd “Mens durf te leven”en “’t Gangetje”, maar ik vind dat ik er nogal stijf bij sta, m’n hand- en armbewegingen zijn niet los, als ik me kon verkleden en ’n echte cabaretjuffrouw voorstellen ging ’t misschien beter, overdrijven gaat me beter af dan mezelf zijn!!

We hebben er wel veel werk van gemaakt: poffertjes, roulette met 2 prijzen, schijfschieten met 2 prijzen – ik weet waarachtig niet hoe we nóg eens en nu een écht feest zouden moeten vieren – we krijgen nu zelfs al een overloopje met lampions! Ik vind het eigenlijk doodeng om op te treden en begrijp nog niet hoe ik het moet durven!

Ik wacht nu op Elly Linn, om met haar naar Tine te gaan, tezamen [2] met enige djeroekjes en koekjes (dat rijmt alweer!), die Tine allemaal van mij betrekt! – 

’s Avonds – ik heb net m’n liederen voor Hok voorgedragen in een kostuum van een frivole cabaret-ster! Ik heb nog een oude avondjurk, die van voren kort is en opzij met lange punten, bruin, staat me overigens goed! Verder garneer ik me dan met wit: m’n trouwbloem (zie ’t portret!) midden op m’n borst, een witte ceintuur, jullie witte Port-Said ketting 3 maal om m’n nek en Emma’s witte ketting als armband – dan m’n haar in scheiding in ‘t midden en m’n lokken dicht om m’n gezicht. Als ’t publiek nu ook maar wat jolig is en ’t kan appreciëren, anders ben ik weg. Je ziet hoe hoog “het geval” me zit, dat ik er haast een brief over volschrijf. – De Schepersen zijn al weer lang over de helft van hun Bandoengs verblijf, echt jammer. Overigens hebben hun ingewanden, behalve die van Tine, het te kwaad met de kou – vanmorgen lag Dick weer op bed en zag Hans pips – maar Jan en Albert hadden weer kleur. – Houw is overmorgen  jarig – we kochten net een beeldschone badjas voor hem, indanthren, effen donkerbruine kraag, dat staat Hok altijd zo mooi, dus voor Houw zal ’t ook wel geschikt zijn – hij heeft wel een heel andere smaak dan wij, maar als Kathrien hem mooi vindt, zijn we gered. Overigens een aardig cadeautje hè. Maar Hok is voor Houw altijd royaal geweest en ik zou niet willen dat Houw Hok’s huwelijk een achteruitgang vond! – Als de Vivosavond voorbij is, mag iedereen ’t wel weten van m’n baby – het is trouwens al enige mensen opgevallen dat ik zo fors werd, speciaal de buste. – Verder ben ik nog steeds in alles normaal, eet alles, doe alles, heb pret in alles! Dag Eida.

HOK

Eidje is gezond, zonder duizeligheid, zonder welke bezwaren dan ook. Ze studeert nu frivoliteit en ik zou haar niet graag in haar avondjurk met slippen en de witte garnering op straat laten gaan. Het is te erg. – Tommy’s kinderen groeien als kool. Ze lijken op Bonzo, maar hebben alleen geen vlekken zoals de echte Bonzo. We noemen ze voorlopig Lautje en Sannie, naar hun peetoom Lausanne, die op de dag hunner geboorte een succesje heeft mogen boeken.

Dag Hok.