EIDA

4 juli 1932

Lieverdjes –

Daarnet was ik even in de stad met Jan Albert  en Hansje, terwijl Tine met Annie Thijsse op stap was. Het is zo gezellig dat ze hier zijn, we spreken ze haast elke dag. Maar ik moet eerst vertellen dat de opera Rigoletto schitterend was, alvast een mooie bariton en sopraan en een goed orkest. We vonden het alle drie fijn, maar ik merk daar dat ik jullie die week vrijdag schreef, zodat ik dit alles al vermeldde.

Dan ben ik dus tot vrijdagmorgen dat ik eerst een bloeiende cactus met lila bloemen voor de opening van ’t IEVVO-huis bestelde, daarna een beeldschone koekenpan kocht en de Schepersen van de trein haalde. Aan ’t station gekomen, merkte ik dat ik naast de auto van Thijsse stond en inderdaad kwam Annie Thijsse + zoon met de anderen naar buiten. We bekeken eerst het nieuwe huis van Thijsse na in optocht met 3 auto’s gereden te zijn. Tine bij Annie met Albertje (die al heel groot is en een heel ander gezicht heeft dan de 2 anderen), Jan met Dikkie bij mij en Hansje met de baboe + een stuk of 12 koffers in een taxi. Dikkie is enorm leuk geworden, is heftig enthousiast en lacht altijd, Hansje is niets veranderd, nog altijd bang aangelegd en snoeplustig. Vanmorgen kocht ik een zakje dropjes voor hem, waarvan hij er op mijn verzoek Jan en mij ieder een gaf, maar zelf de rest verorberde, maar misschien zijn alle kinderen zo – daar kan ik nóg niet over oordelen. – Daarna hielpen we Tine uitpakken – ze hebben daar in ’t Dago pension, vlak naast het theehuisje waar we Emma’s verjaardag vierden, 4 kamers, een [2] eet- en zitkamer en 2 slaapkamers, dus erg aardig. Ze hebben een prachtig gezicht op Bandoeng vanuit hun zitkamer. Er is een erg genoeglijk zwembad in de tuin aangelegd, waar Hansje en Dikkie niet meer uit te krijgen zijn, vooral daar er ook 2 platte bootjes in liggen. Jan is net zo dol op zwemmen als Hok en ik en toen ik zaterdagmorgen kwam, vond hij “de visite” een goeie reden om zijn badpak in de kast te laten! Tine liet hij maar met de kinderen scharrelen en plaagde haar ondertussen ook nog. Hij is altijd even gelijkmatig van humeur, en Tine erg vrolijk. Een genoeglijke familie. Tine zei me dat ik veel moest komen, maar dat hoeft ze me niet te zeggen! Het vervelende is dat ze zo ontzettend veel vriendinnen in Bandoeng heeft en vooral Annie Th. voelt zich op de eerste plaats. Een strop dat zij ook een auto heeft en zelf chauffeert! Gemeen hè!

Dinsdagavond: vanmiddag vergaderen we over de “Vrolijke avond” van de Vivos. Het wordt vast hoogst amusant. De roulette is goedgekeurd, verder krijgen we duetten van Elly Linn en Bep Einthoven en zal ik enige liedjes voordragen, lach niet! “Mens durf te leven”  en “’t Gangetje” waarvan Elly Linn toevallig de tekst had en “Vragen staat vrij”, denk ik. We gaan lampions ophangen en bowl en poffertjes geven; ik vind het eigenlijk een veel te mooi feest voor zomaar eens – we hebben nu maar uitgevonden dat we Diës vieren, die overigens al eind mei was. 

Ik schreef Dien van onze baby en kreeg een erg enthousiaste brief terug, dat ze ’t voor zichzelf ook zo fijn vond, omdat ze zich niet meer bezwaard hoefde te voelen als ze over haar baby schrijft. Nico schrijft zelfs persoonlijk een aparte brief voor dit bijzondere feit. Onze spruit wordt hoe langer hoe levendiger, je moet weten dat ik sinds een paar dagen leven voel. ’t Is dus best mogelijk dat hij iets vroeger komt, hoewel ik er niet op wil rekenen omdat het de vorige keer ook zoveel later kwam. En nog steeds kun je niets aan me zien; Tine aan wie ik het vertelde was verstomd. [3] Vrijdag bekeken Hok en ik een schilderijententoonstelling o.a. van Prof. Wolf Schoenmaker, die met Hok in de gemeenteraad en in de technische commissie daarvan zit. Hij schildert voornamelijk naakte vrouwen, waarvan ik er zelfs enige kon appreciëren om zijn mooie kleuren en composities, er was ook een Balinese vrouw bij met een kleurige hoofdtooi en netjes in een hoge sarong, heel mooi. Deze kocht De Jongh. Maar die naaktfiguren zou ik toch niet graag in m’n huis willen hebben, tenzij in de slaapkamer! Verbeeld je dat een vrijgezel op visite komt of wie dan ook, net of je zelf daar zal hangen, zoals Tine Sparmann het uitdrukte. De andere schilders Dezentjé, landschapschilder en Wenghart, portretschilder, hadden minder succes dan Schoenmaker, die de eerste middag al 3 stukken verkocht, hoewel hij nog wel pas schijnt te beginnen. Hij is bouwkundig ir.

Wat vreselijk dat Dr. Heringa opeens stierf, nee wij lazen ’t niet in de krant. Maar voor hemzelf is ’t inderdaad wel het prettigst zo, denk ik.

Hok heeft dus op zijn geweten dat jullie Wimpje Massink voor niet helemaal normaal houden. ’t Is toch wat. ’t Jong is vast zeer normaal, stel je voor een kind dat 4 uur lang in een auto zit en dan in een vreemd huis logeert, dat hij dán nog niet eens lastig zal mogen zijn! Nee, jullie én Hok overdrijft! 

Dank voor opa’s portret, hij kwam vrij goed over, maar voortaan moet je steviger karton nemen, dit is al te buigbaar, ik heb het portret onder een zware atlas gelegd en zo zal de vouw er wel uitgaan, of anders wordt hij gestreken. [4] Fijn dat jullie het “Mijnbouwportret” aardig vindt. De Jongh is helemaal niet dik, hij is forser dan Vader, maar zijn hoofd is breed en forser dan van een ander.

Er is hier een ouderwetse kakkerlak op visite geweest – hij heeft 3 gaatjes in m’n nieuwe pofmouwtjes gegeten van m’n nieuwste jurk, ’t is droevig, maar misschien kan ik er een reep goed op zetten, net of ’t zo hoort. 

We kregen een brief van Henk, als dank voor de verjaarsbrief – Riek heeft hem lekker eten gegeven en gezellige cadeautjes, ook uit Holland kreeg hij ’t één en ander. Verder maken ze ’t best. Riek schrijft er dit keer niets bij – ik had me beklaagd dat Henk zelf nooit schreef en nu is dit het resultaat! Natuurlijk heb ik Riek’s brieven anders liever, daar staat veel meer in.

Zaterdag hadden we Wim van der Lee te eten, met wie Henk vroeger musiceerde, je weet van de papierfabriek in Padelarang en daarom Wim Kertas  geheten. Het was hoogst genoeglijk en na ’t eten gingen we ter Jaarbeurs, waar we het vlooientheater hogelijk bewonderden, o.a. een vlo, die door een hoepel sprong en één die een draaimolen liet draaien, en derg. Verder zagen we tot onze verstomming motorrijders tegen een rechte muur in ’t rond rijden, ze waren dus horizontaal en reden met geweldige vaart om zo te kunnen blijven; ondertussen lieten ze hun handen los, gingen op ’t stuur zitten, zodat m’n knieën knikten toen we eruit kwamen. ’t Waren natuurlijk Amerikanen die dat deden. Wim trachtte nog flessen omver te gooien met een bal, maar toen [5] zijn we in ’t restaurant neergevallen, alwaar we tot half 2 bleven en de volgende morgen om 9 uur zaten we alweer in de auto met Jan, Tine en Hansje en reden via Soemedang naar de Prahoe. Daar we met open kap reden en de hitte me te bar werd, keerde ik even m’n maag om en zetten we de kap weer op. De Schepersen vonden ’t erg leuk en zagen kan Hans al die 4½ uur te amuseren. Jan is een erg leuke vader, hetgeen je niet van hem zoudt denken. ’t Is zo merkwaardig met hem, dat hij altijd anders is dan je verwacht. Hij is toch een aardig familielid. – Woensdagavond – deze maand staan de brieven in ’t teken “Schepers”. Vanmorgen was ik de hele morgen bij hen en daarnet zagen we Greta Garbo in Susan Lennox, wel goed, maar ze speelt altijd dezelfde rollen van een vrouw, die van 1 man houdt, maar door misverstanden in de goot terechtkomt met een goed einde. Dan zijn de films van Marlene Dietrich interessanter, zoals “Dishonoured” en nu komt de Shanghai Express, die vast ook spannend lijkt.

We hadden ons overigens voorgenomen, althans ik, nu eens wat minder uit te gaan, maar daar zie je ’t weer! Vrijdagmiddag gaan we hier musiceren, generale repetitie voor de Vivos avond, ik zal een paar liedjes voordragen, hm hm. Ik weet niet of ’t geslaagd zal zijn. ’s Avonds uit, zaterdag visite, zondag dito, maandag Carmen. Morgen moeten we misschien nog met De Jongh naar de Jaarbeurs om een Inlandse “toneelster” te bewonderen, we spraken het af om er eens heen te gaan, maar we hebben dan alleen nog morgen “vrij”!

Dag Eida. [6]

HOK

G. Vanavond gingen we naar Greetje Garbo’s Susan Lennox, een prachtig gespeelde film, maar een draak van een intrige. De volgende week draait hier Marleentje’s Shanghai Expres. Deze zal ook zeker beter bevallen. Het petroleumrapport was eerder klaar dan ik verwacht had; vandaar deze escapade. De zilvervloot uit Madoera is nu heel vroeg binnengekomen, we hebben hem al. Deze maand zal het wel rustiger zijn met dat petroleumen. De boring is in afwachting van nieuwe toestellen stopgezet en onderwijl gaat het honorarium door. Ik heb daardoor gelegenheid om het werk wat nauwkeuriger te doen. Op kantoor is het voor mij nu heel druk geworden, sinds de bezuiniging. Ik word van alle kanten aan mijn oor getrokken om werk af te leveren; geen prettig gedoe dat gejacht. Voor ons is de hoeveelheid door de bezuiniging er heus niet minder op geworden.  

Met Eidje gaat het opperbest. Geen klachten of bezwaren. Zelfs de maag doet alsof er niets op handen is.  Bedankt voor de kiek. We zullen hem een goede plaats geven. –

Tommy zal wel gauw moeder worden. Met spanning wordt de bevalling door één van zijn vriendinnetjes, een meisje van 6, verwacht. Dit vriendinnetje ziet Tommy alle dag wanneer Eidje me komt halen. We hebben haar een kleine Tommy beloofd. Dat kind maakte zich ongerust toen ze Tommy twee dagen niet zag. Maar stelde zich gerust door te zeggen, dat wij Tommy met het oog op zijn toestand niet meer in de auto meenamen, maar alleen met hem wandelden, omdat dit zo goed is voor Tommy’s die baby’s verwachten. Een vroegwijs kind; maar, waaruit u ziet dat Tommy nog altijd grote aantrekkingskracht heeft op kinderen. 

Dag Hok.