EIDA

13 juni 1932 – 

Liefjes,

Dat is vermoeiend werk al die briefkaarten met betaald antwoord te beschrijven! Ik heb er ook één aan onze De Jongh gestuurd. Ik ben benieuwd of hij er die moeite voor zal nemen. Zeer verheugd met de vliegbrief, erg blij dat jullie je ook zo verheugt. Ik schreef natuurlijk eerst over de ontvangen ƒ 500.- omdat wij toch hadden beloofd een brief te sturen als we die zouden hebben. Is ’t niet fijn dat ik zo normaal ben, ik eet alles gewoon, zelfs uien! Alleen voor iets dat al een beetje gegist is, of aan de zure kant, dankt m’n maag. Ik heb nergens nu heel veel zin in, alleen vruchten vind ik wel fijn, en speciaal zoete sinaasappels, maar helaas is nu juist de tijd daarvan voorbij. Maar er zijn ook wel lekkere djeroekjes. Ik dacht wel dat jullie extra enthousiast zou zijn nu ik naar Sparmann gegaan ben. Juist ben ik wéér geweest, precies na 4 weken. Ik was nl. enorm duizelig, maar hij ontdekte direct dat het wel samen kon hangen met constipatie. Enfin, hij deed me vele natuurlijke middeltjes aan de hand, pruimedanten e.d., maar je lacht je dood, want geen één laxeermiddel is voor mij beter, dan het zitten in de wachtkamer van een dokter. Toen ik thuis was al direct enorm succes en ziet, de duizeligheid verminderde en is nu weer over! Een duur laxeermiddel anders ƒ 3.50!! Ik mag nu niet meer tennissen, maar wel zwemmen en autorijden, welk laatste vooral plezierig is, ook chaufferen niets op tegen. Volgens hem, zie ik er “fabelhaft gut aus”, wat wil je nog meer. M’n korset draag ik nog steeds gewoon dicht en niemand heeft nog iets in de gaten. Zelfs de Schüllers die me toch in 2 maanden niet gezien hebben, merkten zondag niets! Maar nu ik niet meer mag tennissen wordt het geheimhouden lastiger, Lenie vraag je altijd het hemd van ’t lijf. [2] Ik zit nu graag op een hoge stoel, heef m’n maag het minst te lijden. ’s Middags wandel ik een half uurtje met Tommy, als Hok naar G.B. is, en ’s morgens gaan we nog steeds halverwege met Hok mee. – Sparmann heeft gezegd onder de hele zool van de schoen een schuine zool van binnen dik van buiten niks. Zondagmorgen wandelden we 1½ uur, ik op die zo vermaakte schoenen, en ik was niks moe, toch hebben we onderweg niet gerust. Toen we thuiskwamen lag er een briefje van de Schüllers dat ze eindelijk weer eens in Bandoeng waren en bij ons wilden eten als ’t kon. Ze waren eerst naar de kinderbioscoop met Jackie. Later bleek dat Jan jarig was. Ze hadden voor de feestelijkheid een fles Chianti meegebracht! Aldus rijsttafelden we en dronken Chianti. Annie is nu in haar 6e maand, maar ze draagt niet zwaar, je ziet er niet veel van, ze is alleen helemaal forser. Ze vertelde ook dat Mevr. Schüller zeer verrukt was van m’n brief. Ze gelooft blijkbaar de boel eerder als een vreemde het zegt, dan als Annie ’t zelf schrijft. Annie voelt zich sinds een maand heel best, en is vol van Anja. Ze trekt het geen ogenblik in twijfel dat het een meisje zal zijn.

Van Hok moet ik je troosten Mam, dat je duizeligheid weer is teruggekomen. En ik zou je graag willen verzoeken eens naar een specialist te gaan. Je wijze dokter zal vast wel heel knap zijn, maar een professor/specialist vindt misschien weer eens wat anders. Het duurt op zo´n manier toch wel erg lang.

Ik vergat jullie verlovingsdag te herdenken en kan meteen gelukwensen met 11 juli, al 28 jaar enorm hè!

Hok is doodsbenauwd dat de baby zijn neus zal krijgen, ik vind ook voor een meisje beter de mijne! Maar als dat het enige minder mooie zal zijn!

Egbert en Baukje lieten niets van zich horen, over een week zullen ze wel weer thuis zijn. We moeten dan maar gauw met ze naar Homann want m´n avondjurk is nogal getailleerd!!

Irene Hasenstab heeft me nu gevraagd wat te helpen met de [3] IEVVO-correspondentie, ze heeft in ’t bestuur niemand, die haar eens flink helpt, zo zoekt ze steun erbuiten! Er zijn 2 secretaressen, maar de een is bij de krant en heeft het razend druk en de ander is een kind dat nog niet weet wat een secretariaat betekent, maar Irene wil haar niet opdoeken, Indische vrouwen zijn toch zo uiterst gevoelig voor die dingen. Ik moet nu aan de redactrice van de “Vrouw en haar Huis” schrijven, daar er in dat maandblad een stuk over Indië gestaan heeft, met de bewering dat er in Indië geen sociaal werk gedaan wordt. De IEVVO moet de Indische vrouw dus rehabiliteren. Maar ik vind het erg lastig, en hoop maar dat ik het voor elkaar krijg. Gisteravond heb ik op verzoek van Irene aan Tineke Hijmans gevraagd of ze eventueel directrice van ons tehuis zou willen worden. Ik ben benieuwd want ze is nu eigenlijk in betrekking. Het lijkt me voor haar erg leuk zelfstandig werk. – Op de polikliniek is nog niemand gekomen, want ook dáár schijnt het I.EV ons tegen te werken, ze zeggen dat alleen I.E.V.-leden daar mogen komen, toppunt! Terwijl wij juist iedereen willen helpen! Eén bestuurslid van het IEV is enorm op Irene, dus op de IEVVO gebeten en die slooft zich uit ons dwars te zitten!

Vanmorgen was ik bij Julie Chavannes om haar lid te maken van de IEVVO, ze moest er nog over denken, maar ik zou haar schoonmoeder ervan vertellen. Ik hoop maar dat het iets wordt. Ik zou meubels e.d. bij elkaar halen voor het internaat, maar m’n vermoedelijke enige vangst tot nog toe is een kast van Elly Linn, toch wat! Gister heeft Meneer v. Vianen toezegging gedaan een tegeloverloop in het tehuis te maken, gratis, aardig hè. Irene zei natuurlijk direct “uw vrouw is al lid”; misschien heeft dat hem ertoe doen besluiten! [4] Het stop- en verstelwerk, dat de IEVVO aanneemt, is het enige dat nu al goed loopt! Dat is tenminste wat!

Donderdagmiddag hebben we vergadering over de feestavond van de Vivos in juli, ik kan er niets voor bedenken, ben ganselijk uitgeput.

Hokje zal me inwijden in de geheimen der paleontologie, dan kan ik wat werk uit zijn handen nemen, voel me zeer trots!

Anneke schrijft dat we nu januari ’34 liefst al “binnen” zullen zijn! Een klein snippie overdreven! We hebben pas 1 maand extra binnen! Hok vreest dat het wel na 4 of 6 maanden uit kan zijn, maar enfin, we hebben nu al ƒ 1.000! op de Spaarbank!

Nel Stamm is plotseling overgeplaatst naar Batavia. Wél merkwaardig als je half juni hoort dat je met 1 juli weer in een andere plaats ingeburgerd moet zijn. Maar zij zegt dat dit erg tijdig is, want officieel is het voldoende als ze ’t op 28 juni zeggen en je dus 3 dagen tijd geven! Zij vindt het erg vervelend, ze is pas 1 jaar in Indië en in Bandoeng en begon zich hier juist thuis te voelen. Ze kwam opeens bij me binnenvallen en verzocht om steun. Ik schreef direct aan Mevr. Beudeker, in de hoop dat zij haar paviljoentje zou willen afstaan. Maar toevallig kreeg ze mijn brief, terwijl ze al in Bandoeng logeerde, en stond gister opeens voor mijn neus. Helaas wil ze ’t niet afstaan daar ze dát als logeergelegenheid gebruikt. Mevrouw Beudeker vertelt me altijd heel veel nieuws over Dien, natuurlijk schrijft ze aan haar ouders het uitgebreidst. Hok zegt dat Mevr.B. graag bij mij komt praten om te zien of Dien háár wel alles schrijft.

Hokje is zaterdag met Ter Haar en Koolhoven naar Soekaboemi geweest en heeft stenen gehaald. Hij heeft erg genoten van de tocht en kon zich niet begrijpen dat ik niet mee wou! Ze reden die dag 300 km, Hok steeds aan ’t stuur (voorbeeld: van hier naar Batavia is 200 km!).

Die dag had ik Nel Stamm bij me te eten. Gezellig zo’n ongetrouwde vriendin. Een getrouwde zou dat nooit kunnen! We hebben heel wat afgeboomd en zij vertelde aller grappigste dingen [5] uit haar studentenhuis van Mevr. de Waardt in de Brugstraat Groningen, een huis boven een winkel – een enorm groot bovenhuis! Ze woonden daar met 18 jongens en meisjes en o.a. is de verloving van Mia Goudsmit met Tom Beukema dáár aangekomen. Van welke tak is die Mia eigenlijk?

Inderdaad zijn de Kunsten hier, maar ik herinner me dat ik dit jullie al schreef, daar ik ditmaal weer vrijdags pas mailde vanwege Tek Bheng. Tek Bheng heeft ons die dag nog geleerd dat je hier in Indië best een bol blikje mag eten. Mijn sardines spoten bij ’t openmaken, Hok zei weggooien, Tek Bheng niet doen. Aldus hebben we er precies ieder evenveel van gegeten en… niets van gemerkt!

Wat fijn voor Tante Leidie dat ze haar huis verhuurd heeft, zeker wel behoorlijk? En dat ze nu naar Indië komt, zeker speciaal voor de kleine Remptjes hè. Van To was ze toch niet meer zo verrukt. Hok vindt het alvast niet goed als ze eventueel bij de komst van onze baby zou willen helpen! We zullen dus Tante Leidie’s verjaardag niet mee kunnen helpen vieren.

Verstandig dat jullie een autotochtje hebben gemaakt met Pinksteren en dat jullie in de tuin zat, wat eens in de 3 jaar blijkt voor te komen! Wij hebben Tek Bheng nu eens meegenomen in onze auto! Maar alleen thuisgebracht naar de Multatuli-boulevard.

Nu Nel Stamm is overgeplaatst, moet Mevr. v. Vianen weer naar een ander uitkijken, jammer voor beiden.

Emmetje zeer bedankt voor haar brief. ’t Was inderdaad eens nodig dat ze de pen opnam! Heel veel succes in begin juli – We zullen beiden duimen, ik zal ’t Tommy ook leren! Tommy was gister jarig, althans 1 jaar bij ons, ’s morgens vroeg al een bot, en een stukje rookvlees! Verder een beeldige blauwe strik [6] aan de halsband waarop zeer trots!

Het zou leuk zijn als jullie op Oom Izak’s[1] verjaardag daarheen gingen, maar ik dacht dat je naar Oom Johan[2] moest in die tijd, maar je kunt het beide natuurlijk doen.

Wat een plannen Em, naar de wintersport – Heb je geld teveel?! Emma kent regimenten moderne boeken, waarom stuurde je me dan niet iets wat zij mooi vond. Onze smaken verschillen wat dát betreft, niet zoveel!

Ons “de Vosje” wordt brutaal, zat eergister met zijn vriendinnetje thee te drinken, terwijl ze anders alleen als ’t donker is verschijnt! Een echt Indisch meisje, zal wel geen menens worden, hoewel ’t al heel lang aan is.

Zo op  papier lijkt het heel wat wat ik presteer, maar als ik Irene meemaak geneer ik me voor het kleine beetje activiteit. M’n verstand gaat ook hollende achteruit, Etzel Andergast van Wasserman kan ik op veel plaatsen niet eens volgen, hij filosofeert heel zwaar, maar je moet het ook eigenlijk niet na tafel lezen, zoals ik doe, maar als je fris bent, maar dan doe ik andere werkjes. Daar is Hok, ’t is 8 uur n.m. Dag!

Mevr. Gunning moet hier geweest zijn, volgens Kasan, al beschreef hij haar als van mijn leeftijd. ’t Is zeker dat hij niet meegaat naar Djokja – maar hij schijnt nog te denken hier nog wat te zullen krijgen. Hij moet een onplezierig leraar zijn, kan ik me best indenken.

HOK

Ik sluit me aan bij Eidje’s verzoek dat Moeder naar een prof moet. Wellicht vindt hij een sneller werkend geneesmiddel, wat toch prettiger is dan een half jaar lang maar half te zijn. Deze maand is de zilvervloot nog niet in zicht, wellicht komt ze nog deze week. De adviseur van de Algemene Exploratie Mij. vraagt mij om eens poolshoogte te nemen op Madoera, om de leider der boring te controleren. Ze vertrouwen zijn rapporten niet helemaal. Het schikt me deze maand niet. De volgende maand kan het niet, omdat Oostingh voor één maand op tournee gaat. Dus in augustus zullen we naar Soerabaja gaan. Dag Hok.

[Vlek]

EIDA

Hier sloeg ik een muskiet dood!

[Randje pag. 1]

Hok heeft er fouten in gevonden

dimunition niet démunition en verder 

nous préserver de la ruine niet : préserver la ruine!