EIDA

2 nov.’31.

Lieve Schatten. –

Morgen is Tante Leidie jarig en kunnen we ons jullie dus daár voorstellen. Het zal anders een moeilijke dagindeling zijn als jullie de Elckerlyc wilt volgen. Wij beginnen heb ik gehoord om 9 uur, dus dan hebben jullie het 2 uur. Als jullie alleen mijn stem wilde horen, zul je ons half 3 wel al weer hebben kunnen afschakelen. Iedereen zegt dat ze niet begrijpen dat ik nog mee doe – Maar ik doe het natuurlijk voor jullie; het zal zeker heel merkwaardig zijn, daar jullie precies weten hoe we bij onze woorden doen. – Je zult nog steeds zien dat ik m’n kroontjespen nog in gebruik heb, ik begrijp niet hoe men vroeger snel heeft kunnen schrijven. Maar nee, tóen had men nog geen haast! Overigens heb jullie gezien dat men in Indië nog ouderwets is en alles kalm aan doet, behalve als je autotochten maakt hè, in ’t holst van de nacht. Iedereen kijkt met grote ogen als we van onze nachtelijke ritten vertellen – Ik begin nu weer echt een kletsbrief te schrijven; het is maandagavond en ik verwacht een brief van Dien! Het is meer dan plezierig dat ze zo dicht in de buurt zit, al is het maar voor 2 weken, want ze vroegen maar 14 dagen verlof tot verontwaardiging van Mevrouw Beudeker die wist dat de zoon van haar man best 3 weken had kunnen krijgen! Maar Nico houdt er niet van als protegeetje van zijn Pa alles op anderen voor te hebben. Zij zijn al de enigen van de laatst aan gekomenen, die Celebes gekregen hebben, en dát danken ze ook al Meneer B. [2] Meneer Beudeker zou het liefst alle inlichtingen voor het jonge paar gevraagd hebben, maar Nico liet zich niet “bevaderen”– Jullie weet eigenlijk nog lang niet alles van mijn vakantiereisje (!) naar Batavia – Hok had een belangrijke gemeenteraadsvergadering en verder wou ik niet de volgende dag terug, als ik er net was, dus de dag dat ze aankwamen. Dan had ik ook niet veel aan Dien gehad. En langer vond Hok teveel. [HOK Ze had anders 4 dagen verlof gekregen!] Bovendien had ik allang begrepen dat als ik alleen ging, ik meer kans zou hebben veel bij Dien te kunnen zijn, daar ze me moeilijk zo gauw weer naar huis konden laten gaan. En zo is het ook uitgekomen. Woensdagavond in Batavia gekomen (voor het eerst dat ik die rit per trein deed!), belde ik direct Mevrouw Beudeker op, die zei dat als ze geweten had, dat ik alleen kwam, ik daar ook had kunnen logeren en inderdaad veroverde ik die middag van hun aankomst dat bed. Ik schreef jullie al dat Dien toen bij me kwam kletsen, terwijl Nico zijn ouders wakker hield! Het was meer dan plezierig en we moesten telkens lachen als we daar zo als vanouds tegenover elkaar zaten en dán in Indië. Van ’s morgens half 6 tot ’s avonds half 12, deed ik geen oog dicht, de dag van Dien’s aankomst. Vrijdagmorgen zat ik weer bij hen, daar Dien me telefonisch optrommelde; Mevrouw Beudeker, die helemaal geen “zit” heeft, liet ons steeds alleen, terwijl Nico zich moest melden – We hadden zo dus al veel aan elkaar gehad en besloot ik ’s middags weer naar Hokje te gaan. Ze komen in elk geval in Bandoeng, we hopen op zondag, maar ze hebben hier helaas ook kennissen! Ik ben benieuwd of ze Hok veranderd zal vinden. Ze vond mij niets veranderd en goed geproportioneerd, netjes uitgedrukt hè!! Nico ziet er niet goed uit, Celebes zal hem zeker goed doen en dan Dien’s kalmte! Met Dien had ik precies het [3] gevoel als met jullie, of we niet lang geleden van elkaar waren gegaan, 2½ jaar ertussen hoe is ’t mogelijk. – En jullie eerste vliegbrief uit Holland verwelkoomden we met enthousiasme – Wat enig dat er zoveel bloemetjes op jullie stonden te wachten en zoveel vrienden en jullie grootste vriend in de winter, de kachel. Een prettige thuiskomst dus na een plezierige reis. Wat fijn dat jullie dat alles er zo goed afbrachten, jullie wisselden dus met Dien een groet. Ze vertelde dat jullie er zo vroeg mee waren, toen jullie elkaar nog niet eens zagen. – En de Saturnus’  ontdekker danste de laatste dagen niet meer zo op de golven? Dien is zelfs helemaal niet zeeziek geweest. En in de Rode Zee was het ook minder warm dan eerst, zeker hè of was er niet veel verschil? – Dinsdagmorgen: Tommy is in blijde verwachting! Nauwelijks “vrouw” geworden of daar komt me de hele buurt op haar af! Gisteravond zijn 5e vrijer (aardt naar zijn tante! naar welke??!! bè) Dit laatste exemplaar heeft Hok met stenen weggejaagd, de stakker, maar het was een vieze kamponghond en ik had samen met Kasan Tommy juist zo bloedig gewassen! Z’n dikste vriendje, een fikkie, zal één van de vaders zijn, wat voor “ras” zullen we nu krijgen!, enfin we moeten minstens 2 maanden wachten! – Daar komt me ene Meneer, doende “in edelgesteenten” binnen stappen, dewelke ik beleefd doch dringend verzocht heb, zijn koffer niet te openen en weer in zijn deleman te stappen – de vorige keer kwam hij met een auto, zielig voor hèm maar dat maakte niet méer indruk! Het is nu half 12 en het [4] regent. Dat doet het meestal anders ’s morgens niet, maar nu al 2 dagen. En bij jullie al bijna ijs? Niet in de glazen, maar heuse echte?! – Tot nog toe nog geen woord van Emma, het is werkelijk zeer geflatteerd als Hok schrijft: waarom schrijft Emma “zo weinig”! Enfin, ze heeft dus nog pret gehad met de 1e klassers, haast alweer vergeten? Of is het weer een muisje met een staartje?! Zeg kindertjes ik ben bepaald lollig – vandaag – ik heb zin me vanavond te “vergissen” voor de radio en zeggen “hier zijn wi, Moeder” (in plaats van “here”) Vader en Emma denke men erbij dat zou een té opvallende vergissing zijn. Straks doe ik het nog, wie kan het helpen?! – Ik heb m’n geliefd horloge weer aan, liefjes, zo plezierig; het loopt meer dan schitterend, 1. 2. 3, steeds als ik het afdoe wordt het in zijn rooie doosje gestopt – ik vergeet alleen vaak dat ik nu niet meer naar de slaapkamer hoef te lopen om te kijken hoe laat het is! – Jullie boffen niet dat ik nu juist, nu ik met deze beroerde pen moet schrijven, zo “spraakzaam” ben. Dien’s brief is gekomen; ze zullen hier maandagmorgen 9 nov, aankomen; we hadden eerst gehoopt op zondag, maar Mevrouw Beudeker was zo teleurgesteld. Kan ik me ook indenken. Wij nemen hier ook genoegen mee, ze moeten dan woensdagmorgen met de Eéndaagse weer door, ik heb ze aangeraden bij Zus en Dirk te overnachten; ze hebben nl. niet veel geld, natuurlijk. En bovendien zal “Leiden” bij hen zeer welkom zijn. Donderdag gaat hun boot naar Makassar. Als ze daar dicht in de buurt komen, zal een brief van hier in één week over zijn, plezierig. – Wytje wordt werkelijk al groot, hij maakt fraaie geluidjes en doet je na, als je tegen hem klanken uitstoot, oergenoeglijk. – Kasan gaat morgen voor 4 dagen met z’n hele familie naar [5] Buitenzorg. Zijn moeder of vader is ziek en wil nu alle kinderen en kleinkinderen voor de dood zien. Aldus moest hij vanmorgen eerst het buffet helemaal schoonmaken van binnen!, ik moet toch voor Dien een goed voorbeeld zijn! – Ik heb ook al het goed dat we niet geregeld nodig hebben in de logeerkamerkast gedaan, Hok wil daar nl. niet weer heen terug, het is ook lastig als we logees hebben dat Hok daar steeds in zou moeten. – Daar doop ik bijna mijn pen in de kop chocola die naast me staat – ik drink dat vocht nl. om mijn maag te vullen daar er nog maar 1 boterham over was, die mij het wachten tot 2 uur dragelijk moet maken! – Ik heb “Mario Ferrard’s ijdele liefde” van Fabricius gelezen, maar kan het niet erg waarderen, tot mijn spijt want ik wil Hollandse schrijvers graag beminnen – Maar het gegeven, dat een veelbelovende man tot niets wordt en te gronde gaat aan het feit dat hij juist dát meisje wil hebben dat niet van hem houdt, kan ik niet waarderen: verder vind ik het ook lang niet altijd boeiend. – Mijn moeheid is weer over, toen ik uit Batavia terugkwam was ik doodop, maar een avond om 9 uur naar bed, doet al wonderen, en verder deed ik ook al 2 morgens eigenlijk niets – Maar nu ben ik weer met piano studeren begonnen – er zijn beeldige etudes van Hok maar helaas van Czerny, waarom die man toch niet wat amusanter was? (slaat niet op Hok, dat weet jullie!) Ik kan geloof ik wel eeuwig zo door kletsen. Ik ben vandaag ook weer in een opruim bui. Ik heb alle schoenen uitgezocht, die ik aan de armen [6] kan geven, plus de vele afgedankte jurken. O ja, ik vertelde jullie nog niet eens dat ik met Hok een beeldige bloedrode jurk kocht met witte noppen en een wit kraagje. Iedereen vindt dat hij me erg goed staat en Hok is verrukt dat ik nu eens van het blauw af ben. Bij de chrysantenjurk heb ik vrij donkerblauw gekocht en er weer een stuk van onderaan gezet en om de hals; dat blauw dat jullie meebrachten was nl. al helemaal grijs geworden. Toevallig had Bombay 50 precies de goeie kleur in maar één stof. – Tommy heeft me net gecompromitteerd: hij jankte van pret toen hij de man “in diamanten” zag, hij kwispelstaartte geweldig, waarop de man: hij kent me zeker al!! (doet me denken aan “Moeder, jij kent alle mannen!”) Kasan is klaar met de eetkamer, dus ga ik naar m’n pianootje. Dag! – Woensdagmorgen: gisteravond heb jullie m’n stem dus gehoord – ik ben toch zo benieuwd of jullie nog onze groeten in de pauze gehoord hebben, zo jammer dat ik niet van te voren geweten had dat we nog persoonlijk iets achterna mochten zeggen. Maar was het niet enig! Ik was te zeer in de war gebracht dan dat ik een ongedwongen praatje kon houden, improvisatie is nooit m’n fort geweest. Maar dàt ik iets zei was toch de hoofdzaak. – 

HOK

Vandaag weer voor de eerste keer aan het tennissen. Het ging heel slecht, ook omdat de rijsttafel nog niet verteerd was. Het doet nu niets anders dan regenen. De auto zorgt dat ik droog thuiskom, anders zou ik geen kleren genoeg hebben, want zowat elke dag tegen tweeën begint het te plassen. ’s Ochtends wandel ik naar kantoor, zowel voor de slanke lijn als voor de dikke portemonnee. Het bevalt me best. De uitzending van de Elckerlyc schijnt heel goed te zijn doorgekomen in Holland. Misschien hebt u de persoonlijke toespraak van Eidje nog gehoord. Het zou anders jammer zijn. Volgens De Jongh is de Elckerlyc een maçonniek stuk in een katholiek kleed. Kracht, Schoonheid en Wijsheid; verder vijf zinnen zijn typische symbolen der maçons. [7] Het geheel is in een zeer opvallend katholiek kleed gestoken, omdat de auteur anders niet van zijn leven zeker zou zijn geweest. – Om half twaalf waren we weer thuis. Zoals gewoonlijk was Verheyen zeer nonchalant met het oproepen van de medewerkers. De middag van de uitzending kregen we pas het verzoek of Eida mee wilde doen. Voor de uitvoering te Soekaboemi werd Eida helemaal vergeten! Het werd pas te Soekaboemi zelf ontdekt. 

Zoals Eida al schreef, is Tommy in blijde verwachting. Wellicht krijgt ze bruine foxterriers met pluimstaart tot kinderen. Hij is nog niet zover, dat hij niet meer op zijn achterpoten zou kunnen staan. 

Dag Hok.

EIDA

Liefjes ik had een beeldige speech tegen jullie moeten houden: dat we zo verheugd zijn dat de reis zo goed doorstaan is en dat alles hier nog is, zoals jullie het bij ons achterlieten en dat jullie ook de groeten moesten hebben van Tommy en de auto. Als je dit leest, verbeeld je dan, dat je de radio weer hoort! 

Dag.

Jullie brief van de Rode Zee kwam niet. Fijn dat geen zeeziekte meer kwelde en dat Em zo’n pret had en zoveel guldens won. Ongelooflijk! Dat “paardenspel” kenden wij niet aan boord, we zijn blij dat de mensen gezonder van begrip waren, nu terug naar Europa. Je hoeft je dus niet te verbazen dat wij hier allemaal een beetje knots zijn! We kunnen nu alleen nog hopen dat onze knotsheid minimaal is! 

Dag liefjes, fijn dat jullie zo blij zijn weer thuis te zijn, dan is de kou ook minder erg! Engeltjes gegroet.

Eida 

De kiekjes zijn enig, wel bedankt! Over 2 minuten gaat de lichting!