EIDA

7 okt.’31

Dierbaren –

Onze eerste brief weer naar het Papaverhof komt helaas achter jullie aan, wat een strop dat er net tussentijds geen vliegdienst naar Holland gaat. Dus van Belawan tot Den Haag is een hele sprong – enfin die sprong heb jullie dus volbracht wanneer je dit leest. Een sprong is wel niet het goede woord voor zo’n gerekte zeereis!, of het moest zijn gezien als vertraagde film. Duizenden vragen branden natuurlijk op onze lippen, hoe was de reis, de uitstapjes onderweg, de Rode Zee, de passagiers? – heb je ze aan boord nog Houw’s spelletje “schoppen” geleerd? enz. enz. Hoe vonden jullie je huisje bij thuiskomst? had Jo goed gezorgd? – Elke dag gedenken we jullie weer een dag verder voorbij Sabang, vandaag al in Colombo, nu 9 dagen tot Suez, de lange rit; hoe zal ’t gaan, denken we steeds – één troost dat jullie dat al allang weer vergeten bent als je dit leest, je zult het kikkerland nu beter kunnen waarderen, na die opdringerige zon hier! Overigens is met jullie de zon hier verdwenen! Het regent de hele dag; je zoudt het niet geloven, nu jullie hier niets dan zonneschijn meemaakten. We hebben het die laatste nacht nog ongelooflijk getroffen, want nu is het geen avond meer droog.’s Morgens is er natuurlijk wel zon hoor, we kunnen jullie nu niet meer zoveel wijsmaken! Maar de lucht ’s avonds is grauw, alleen ons “eeuwige volle maantje” is gebleven, we kijken er steeds naar, als we er langskomen en glimlachen! Wat hebben we het zalig gehad, ik heb het gevoel of ik het jullie niet genoeg heb laten merken hoe verrukkelijk we het [2] gevonden hebben, en dat ik jullie niet genoeg omhelsd heb! Daar zouden we trouwens nooit genoeg van krijgen! Hok heeft steeds zin nòg eens naar Priok te gaan om jullie te halen, misschien gebeurt het nog eens! – We zijn benieuwd waar Emmelotje zal gaan werken, Sparmann vroeg naar jullie. Hij dacht dat Moeder en ik 3 weken geleden bij hem waren, terwijl er 2 maanden tussen lagen! De tijd vliegt voor hem zeker ook! – Aldus we zijn inderdaad naar de dokter geweest en met veel succes, hij vond dat alles al beter was geworden; hij vindt me er zo onbegrijpelijk goed uitzien, hij kan niet nalaten het steeds weer te zeggen. Enfin dit bezoek was een groot succes! Verder heb ik nog enige morgenbezoekjes afgelegd, we zijn aan het inhalen! Hok heeft vanmorgen 2 visites afgesproken en we hebben er nóg een, dan kan m’n mooie pakje weer dienst doen! (de hoed is betaald!) – Anneke en ik deden samen boodschappen per auto, enig dat jullie je ons nu kunt voorstellen, rijdend door de stad! We kochten o.a. een deken en een handdoek voor Henk. Hij is nu ingetrokken bij Hok’s collega’s en de goeierd was niet in staat zelf dergelijke dingen als dekens uit te zoeken. Het was vrij moeilijk zoiets voor een ander uit te zoeken, maar hij was zeer tevreden gelukkig!; door een ander worden zijn beddenlakens gezoomd! – We hebben nog geen bericht van jullie gehad, maar morgen met de Dempo[1] zal er wel iets komen. – Gister op mailavond kwamen Jaap en Katy uitgebreid want Hok moest iets van Jaap lezen; Katy was erg gezellig, alleen is ze buitengewoon aardig, daarna kwam Henk z’n deken halen, aldus moet deze brief maar met de luchtpost. Als jullie ons eens een brief 3 dagen eerder wilt laten krijgen dan hij hoort aan te komen, met het oog op verjaardagen of zo, kun je er gewoon een dubbeltje extra op plakken en per vliegpost Medan-Batavia op zetten. – Ik ben benieuwd of de grote vliegdienst Holland-Indië succes zal hebben met de wekelijkse verbinding. Als ze de prijzen van de mail gaan overnemen, zullen ze extra grote vliegtuigen moeten gaan bouwen! – Het [3] enige nare van de laatste tijd na jullie vertrek is, het verlies van mijn vulpen. Toen we jullie op ’t postkantoor, komende van Buitenzorg zo haastig nog wat schreven, heb ik hem daar laten liggen. Ik heb nu een advertentie in de krant gezet, maar het beroerde was dat ze als adres Bragaweg 3 in plaats van ons huis gezet hebben. Dat is toevallig juist de schoenwinkel van “Au bon Marché” en nu zullen ze degene die daàr komt hierheen sturen, ingewikkeld. Ik geloof ook niet dat ik hem terug zal krijgen, maar ik wil toch alle moeite gedaan hebben voor dat ding met 8 dienstjaren! Het liefste zou ik weer één van het “Vulpenhuis” hebben, maar hoe kom je eraan?! Hok wil liever eerst hier eens kijken. Zo schrijf ik nu met een kroontjespen, hoogst degelijk! – Tommy was zo enthousiast toen we weer thuiskwamen, dat hij geen minuut meer alleen in de kamer kon zijn, hij jammerde steeds. Hij is nog steeds erg aanhankelijk en speels, gister was hij zo dol toen Katy binnenkwam, het leek wel of hij in haar Moeder zag, gek en wild was hij. – Ik heb al 3 boekjes gekocht om de kieken op te plakken, we hebben er heel wat hè! – Houw offreerde me als verjaardagscadeau “Marta Oulie” van Sigrid Undset[2], een vrouw die beschrijft hoe ze van liefde tot ontrouw is gekomen in haar huwelijk! – Wat een thema, overigens mooi geschreven in heel eenvoudige taal, ik zal ’t als afschrikwekkend voorbeeld in me opnemen! Ik heb idee dat Houw het zelf niet gelezen heeft. – De leerbekleding van de auto moet eens goed ingevet worden, van het steeds rijden met open kap is alles uitgedroogd en hier en daar gebarsten. De auto weet niet hoe hij het heeft, dat hij nu ’s morgens soms uren in de garage staat! [4]

Vrijdagmorgen 9 okt – Jullie krijgt deze keer niks van Hokje. Doordat we dinsdag bezoek hadden, heb ik hem de brief niet meer onder zijn neus geduwd – hij vindt het erg naar dat het nu niet meer kan – maar dan maar de volgende week. – Vanmorgen kwam jullie brief uit Medan, fijn dat alles behoorlijk naar wens gaat en jullie pret aan je tafel hebt. Wat verschrikkelijk van die zuster van Hessel. – Fijn dat jullie ook zo tevreden terugkijkt naar de verlopen 2 maanden – we zijn helemaal niet vermoeid, van pret word je niet moe, dat weet je. Zaterdagmorgen, de eerste dat we thuis waren heb ik fijn al de kasten opgeruimd. Jullie kast is nog leeg op mijn nieuwe hoed na die de hele bovenste plank beslaat! Hok wil niet meer terug naar de logeerkamerkast, ik bedoel met zijn ondergoederen! Aldus zitten we nog met 2 stikvolle kasten + 1 met 1 hoed, het is je wat. Gister maakten we een gezellige visite en daarna naar de “Storm op de Mont-Blanc”; werkelijk meer dan mooi. We willen best nog eens gaan, dat komt mooi uit want Anneke en Thijs konden nu niet mee. Die wolkenstanden met ondergaande zon tegen de grille toppen van de bergen was fantastisch mooi; toch zal het in werkelijkheid nog wel heel wat indrukwekkender zijn – Deftig dat jullie bij de administrateur zat – dus Singapore is toch bevallen, geen apen gezien? En Moeder’s broche verdronken, jammer, overigens blijkt hieruit de gemeenschappelijke familietrek met mij. Ik verloor nl. mijn vulpen, ook diep ellendig, maar verjaardagen en Sinterklazen zijn daar weer goed voor. – Anneke’s koffertje zal dus ook wel eerstdaags komen – We zijn benieuwd of Em haar plechtstatigheid tot Genua heeft volgehouden en of ze de mensen uit haar buurt verdreef door zware gesprekken over politiek en wat dies meer zij! – Vader gaat nu dus bijna weer naar school en alles gaat weer als toen, wat voor werkster is er en kan Moeder nog kopjes wassen!?

Dag lieve engeltjes weest samen omhelsd door Eida, door Hok niet minder.

Er is een brief voor Em van Hils terwijl we jullie wegbrachten en door Tommy half opgegeten – daar je Hils toch gauw zult spreken, sturen we hem maar niet meer.

Mevrouw Gunning is bij me geweest, erg aardig en gezellig.