EIDA

25 juni ‘31

Liefjes –

Ik hoop maar dat je althans een van onze brieven aan boord krijgt, ik heb nl. op mijn andere mailbrief alleen Ruys en Co gezet en niet jullie boot genoemd, dus als je hem niet hebt, kun je hem misschien nog opvragen. Ik zal jullie dus nogmaals heel hartelijk welkom heten op de boot die jullie binnen 3 weken bij ons zal brengen. We staan nu al te springen van plezier en ongeduld, hoe zal het zijn wanneer we in Priok op de kade staan, het is ondenkbaar zalig! – Jullie zitten dus nu op het zeekasteel, vindt je ’t niet enorm groot, wat zul jullie zalig uitrusten na al die duizenden boodschappen die je voor ons en jezelf had op te knappen. En Emmelot heb jullie veilig in Niek’s hoede achtergelaten, ze zal zich best amuseren die tijd en nu kan ze ook eens zien hoe het is als je Paatje en Maatje zo ver van je weg zitten! De stakker! Maar ze gunt het ons zò dat we ons niet bezwaard voelen. – Jullie hebt dus al kennisgemaakt met je hutjongen. Heeft hij verbaasd gekeken toen hij zo’n totok-toewan[1]hoorde Maleis spreken?? Of nee, hij zal wel voor jullie vliegen, allicht wie zal dat niet doen! Ik zie jullie al eerst je hut eens inspecteren en zoveel moois daarin vinden, toch wel ruim zeker hè, als het een eerste klas hut is zeker en dan nog òns nummer, dan zeker. Dat nummer 144 zie ik nog af en toe op een nachtpon of zo staan, zij zelf zetten nl. je wasnummer op al je goed aan boord. – Ik zie jullie dan op je lange stoelen liggen, je huurt ze zeker hè. Jullie hebt zeker nogal tegenstrijdige raadgevingen gekregen van alle kanten, maar nu ben je er af voor aan boord. Trouwens nu zullen mensen, die al enige malen in Indië waren het wel heerlijk vinden hun kennis tegenover jullie te luchten. Zulke mensen zul je zeker veel aantreffen en ze zullen bij jullie, die zo goed luisteren kunt, een heel dankbaar gehoor vinden. Ik ben benieuwd of jullie nog een genoeglijk echtpaar aantreft, dat is toch wel gezellig als je niet op de huwelijksreis bent althans!

Hokje kan jullie nu niet schrijven. Gisteravond had hij Gemeenteraadsvergadering van half 6 tot 11! Nou vraag ik je en nu vanmorgen is hij weer naar “school”! Zoals we dat noemen. De buren gaan maandag weg [2] en dan hebben we nog geen nieuwe. Ons hartje klopt van bange verwachting! – Anneke is enorm goed, erg plezierig. – Ze vertelde dat Moeder met de baby wou slapen, het zal je toch niet bevallen Maatje, het is al zolang geleden dat je je ophield met schreeuwende baby’s. –

Enfin, als het minder goed bevalt, kunnen we nog zien. Het is toch misschien wel een goed plan dat jullie soms eet of bij hun of bij ons. Wij zijn toch immers altijd zo gewend geweest ons geliefde ouderpaar tezamen te zien, is ‘t niet. – We schreven jullie al in de mail over onze nieuwe huisgenoot Tommy, een schattig hondje, zo aanhalig, hij loopt me de hele dag na, zo gezellig.

Mamma wil hier pas weggaan als we jullie gaan halen. Ik hoop dat ze al eerder klaar is bij de dokter, want ik heb nog het een en ander te doen aan die kamer en helemaal. Ik vind het zo heerlijk om haar ’s morgens eens te lozen. Ik heb aldoor het gevoel of ik een blok aan m’n been heb en meer kan doen als ze weg is. Maar ze is vriendelijk genoeg hoor. Alleen een echt kind. Ze vraagt alles, net of wij alwetend zijn! En net als een kind is ze tevreden met een of ander antwoord. Vannacht heeft ze Hok wakker geroepen om te vragen of ze een slaaptabletje mocht innemen, wat die dokter haar n.b. gegeven heeft en zij zelf bewaart! Toppunt.

Ik ken m’n rol al voor het Openluchtspel, als jullie even voorbij Port Said zijn, kun je me in Middeleeuws kostuum voorstellen. Jullie viert dus je 27e trouwdag aan boord. Heel veel plezier. En heel erg gelukgewenst.

Vanavond eet Henk hier, Mamma is speciaal boodschappen gaan doen, want dat is haar grootste feest als Henk komt. Net als voor ons! Dag liefjes – kijk maar goed op de kaart waar het vlaggetje staat hoever je bent en suggereer het op te schieten! Heel veel zoentjes van

Hok en Eida