EIDA

19 mei ‘31

Geliefden –

Daar mijn blok papier op is, moet ik het wagen me aan dit fraaie papier te vergrijpen. Ik heb net m’n huishouding weer wat op gang, na onze terugkeer in ons eigen huis. Mevrouw van Vianen is zo lief geweest voor een baboe/kokki te zorgen. Kasan had haar van tevoren al ingelicht over alles en nog wat. Ik had haar vanaf de 15e gehuurd, terwijl wij zelf pas de 17e terugkwamen en nu kon Kasan 2 dagen de baas over haar spelen, hetgeen hun en mij best is bevallen! Ze kookt lekker, althans wat we gisteren kregen. Gister werd ik overstelpt met rekeningen en nu ook die stroom voorbij is, kan ik me rustig ter neder zetten. Gister verhoogde nog een vreugde ons plezier-van-de-dag. Hok belde nl. op dat we de ƒ 700.- binnen hadden! Opeens zijn we dus weer kapitalisten, fijn hè! Jullie kunt dus mooi komen helpen opmaken. Nee hoor, maak je niet ongerust, wij zullen allereerst beginnen een steentje voor het grafje te bestellen en de rest gaat op de spaarbank. Overigens heb ik net Mamma’s dokter ook voorgeschoten, dat kunnen we nu doen! Wat hebben we het grafje nu lang alleen gelaten, we zijn blij dat we deze maand nu al het een beetje netjes kunnen maken. – We zijn dus thuis na de “lange, warme en vermoeiende reis” zoals Vader die noemt. We kunnen wel zeggen dat de reis niets vermoeiend is. Je hoeft alleen op je plaats te blijven zitten en af en toe eens in de restauratiewagen een kijkje gaan nemen. Je krijgt er alleen slaap van en je wordt meer dan pikzwart, “moriaantje zwart al roet” heb ik al tegen Hok gezongen! Hiervandaan ga je eerst door de Bandoengse vlakte, ½ uur. Daarna 4 uur draaien door de bergen van de Preanger met mooie uitzichten. Daarna [2] alsmaar bijna steeds rechtdoor tot Soerabaja toe. Wij hopen samen met jullie die tocht nog eens te maken, want ik kan je zeggen dat je bij niemand zo fijn in alle opzichten logeert als bij onze familie in Soerabaja. We hebben het er meer dan dol gehad en hun lof kan niet luid genoeg gezongen worden! Ze verwachten vast en zeker dat jullie woord houdt en hen, samen met ons opzoekt. Verder moeten we jullie nog uit hun en uit onze naam vertellen dat 2 maanden te kort is. Minstens 3 moeten jullie hier zijn, vraag maar aan Tante Leidie. Het is ook eigenlijk niet leuk dat we altijd maar 1 van jullie tegelijk in ons huis zouden hebben. Wij willen jullie ook graag een maandje helemaal voor óns hebben. Je begrijpt hoe het zal gaan: jullie komt 30 juli, bent dan niet van Anneke weg te slaan en wacht tot de baby er is. Nu kan de baby zich verlaten, zoals vele eerstelingen en dan komt hij half september b.v., daarna moet jullie direct weer weg en kunnen wìj naar jullie fluiten. Als je nu ook oktober nog kwam. Je collega’s kan het niets schelen of ze je 2 of 3 maanden waarnemen. Denk nog eens goed! – Jullie kreeg dus mijn vorige brief uit Soerabaja, waar we elke dag genoten. Wel kan ik jullie bekennen dat ik de eerste dag daas was van de drukte van de kinderen, van Zus’ gepraat en van de stadsdrukte. Dirk was toen het kalmerende rustpunt! Maar je went enorm gauw aan zoiets en aan het eind vond ik het werkelijk erg naar van ze weg te gaan. – Maar nu over de 14e mei, die jullie een maand eerder zo genoeglijk vierden, klinkende met thee! Wat een enorm leuke verrassing! We konden er maar niet genoeg van krijgen en draaiden hem 3 keer af, nog lang niet [3] vaak genoeg! Wat dol om jullie zo in levende lijve te zien. Iedereen had de grootste pret om Vader, die zo echt natuurlijk is, dat hand schudden en alles, echt dol. Moeder is ook vooral enig, wanneer ze alleen op het doek is en de vliegbrief laat zien, om te zoenen. Tante Leidie is een ras-filmspeelster, wat natuurlijk is zij en ook, de andere Oma. We zagen Emma voor het eerst in een bontjas en een klein hoedje à-la Greta Garbo, maar waarom sprak jij het koperen paar niet toe? Was alles al gezegd, nu jij het laatste aan de beurt kwam? Enorm jammer dat je Zus geposeerd doet en je niet zo lollig en jolig laat zien, als je bent. De 2e keer zal je ’t nu zeker wel beter doen (wanneer?), nu je jezelf maar eerst gezien hebt. Het ging mij ook zo. Eerst nam Dirk ons op toen we op een zondag naar de zee gingen en ik trek steeds aan m’n jurk; maar later toen Jan Erik kwam, was het veel beter. Wat hebben we een pret gehad alleen al om het geheim van zijn komst. Het was aan de ene kant jammer dat Dirk erachter was gekomen, maar aan de andere kant heeft Dirk nu alles gefilmd en dat is vooral ook voor Tante Leidie zo enig. Je ziet het vliegtuig aankomen en dan Jan Erik eruit stappen. Thijs speelt schitterend voor de film, maar Hok kan je alleen vanachter zien. Later komt Hok er ook nog goed op, gelukkig. Het mooiste is dan de begroeting tussen broer en zuster, nee enig gewoonweg. Jullie zult hem misschien niet meer zien voor je weggaat, maar dan maar als je terugkomt. – Eerst van tevoren had Dirk en gedeeltelijk Hok en toen nog even Thijs, ons genomen bij het uitpakken van de Hollandse pakken. Het beeldige Smyrna vloerkleed van Oma Rempt [4] komt er in zijn volle glorie op, en dan het bronzen klokje van Tante Jet. Jan Erik zal ze meenemen naar Holland, dus dan zijn jullie al weg. – Zus was zo absoluut van haar stuk, dat ze niet-wel werd en aan tafel niets kon eten, in tegendeel 3x weg moest lopen. Vertel dat maar niet aan Tante Leidie, als Zus het zelf niet schrijft. ’s Morgens waren we om 6 uur in de voorgalerij, de kinderen ieder met een paar bloemtakken in de hand, en 2 cadeaus onder de arm, toen ze samen aankwamen zongen we ze toe, hetgeen Zus erg aandeed. Het was toch ook echt leuk dat wij er waren, al zeg ik het zelf. Wij weten precies hoe je in onze familie zo’n feest hoort te vieren. De kinderen hadden 2 bloemvazen en wij een zilveren theezeef, van geslagen zilver waar Zus erg verrukt van was. Van Dirk kreeg ze een beeldig vulpennetje en postpapier met kaarten, die ik samen met hem uitzocht. Zus had voor de kinderen een erg geslaagd vers gemaakt voor Dirk en na afloop bood Dicky pappie een zakportefeuilletje aan met uitstekende kieken van hun allemaal, een verrassing waar Dirk, met zijn scherpe opmerkingsvermogen, van tevoren niets van gemerkt had. Een geslaagd begin dus van de dag. Later werden we door luide vreugdekreten uit onze kamers gelokt, waar we ons verkleedden, daar de kinderen de schitterendste bloemmanden toejuichten. De hele Nillmij[1] stuurde de mooiste bloemen en ook van Tante Leidie beeldig donkerrode rozen, en van ons ook een mand. Alles was opeens zo feestelijk. Daarna dus het filmen en Jan’s komst. ’s Avonds 2 echtparen-vrienden + wij = 11 mensen. Een aangenomen diner, enorm lekker, alleen te veel! Ik schreef jullie al [5] dat Loutje het bruidspaar gekiekt had en zo ontstond ingesloten menu, alweer een verrassing voor ze. Jan Erik was natuurlijk (!)  ceremoniemeester en na de soep liet hij Anneke en mij optreden. Ingesloten ons vers, dat Anneke goedkeurde, terwijl ze het nog vervolmaakte en het slotbedrijf eraan vastknoopte. Goddank, dat ik in de ééndaagse de geest kreeg! We hadden veel succes en moesten het de volgende dag nog eens voor de kinderen voorzingen, een nog dankbaarder gehoor, dat ja en nee zei. We ontlokten een groot protest bij “ze dronken koffie bij Oma Aleidje”. Want: ze hadden altijd chocola gehad!!!, enig hè! Daarna droegen we nog samen met Jan Erik een door hem op reis gemaakt A.B.C. voor (goddank dat wij geen A.B.C. maakten!), erg geestig en leuk. Ook 1 echtpaar-vrienden droeg nog een lolligheidje voor. A. en ik kregen ook een zoen van Dirk na onze voordracht. Ik zat aan des Bruigoms linkerhand, hetgeen hijzelf aldus bedisseld had! Hij had dus nog niet genoeg van me, hoewel ik er 10 dagen was! Zelf heeft hij me op voorwaarde dat ik weer terugkwam, op de trein gezet, Hok moest maar op dienstreis, vond hij! En toch is hij erg verrukt van Hok, maar hij snapt wel dat hij ons voorlopig samen niet meer zien zal. Nou, ik zal ook geen gelegenheid voorbij laten gaan om naar hen toe te gaan!! – Zij zijn ook zo verrukt dat jullie komen, – laat Vader maar gerust die toetoepjassen[2] nemen als ze hem passen. Ze staan Jan Albert ook zo goed. Het zou jammer zijn nieuwe te laten maken voor 2 maanden. Jullie kunt ook gerust wat warms meebrengen, want ’s avonds kan het hier erg koud zijn. Vader b.v. warm ondergoed (Hok draagt net-combinations, hij vindt het hier ’s avonds niet koud). [6] Ik draag altijd ’s avonds een tricot directoiretje, óver m’n deux-pièces.[3] Maar dunne gebreide hempjes zal Moeder ook wel kunnen gebruiken. In die maanden is het hier ook koel, net als nu. Ook overdag draag ik een extra directoiretje over m’n hemd-broek-bustehouder, maar ik ben ook erg kouwelijk na Soerabaja! Ik draag wel sokken. Moeder moet maar wat nette fils d’écosse meebrengen voor ’s morgens. ’s Avonds draag ik bijna altijd zijden, dus ook wat nette schoentjes, die passen bij je jurken, ik draag nooit meer linnen – de mijne heb ik opgesleten en nu draag ik ’s morgens open-gevlochten-Hongaarse schoenen. Vader kan mooi linnen schoenen dragen, Hok doet het ook, ’s avonds draagt Hok bruine of zwarte leren, maar als we thuisblijven ook vaak witte linnen. Vader kan ook zijn grijze linnen pakken mooi meebrengen als hij die nog heeft, Hok draagt ’s avonds graag Palmbeach, zelden wit, maar vele mannen dragen wel wit, Henk b.v. draagt alleen bij zeer bijzondere gelegenheden Palmbeach. Moeder zal wel veel lange mouwen dragen. Mij is het ’s avonds ook te koud zonder mouwen, alleen ’s morgens altijd “zonder”. Erg netjes is een pakje: een jurk zonder mouw + jasje met, dat droeg Mevrouw Borger en Mevrouw Meyer. Denk eraan dat Tante Leidie alleen in de erge hitte geweest is. Minimaal moet je hebben: 1 paar schoenen voor ’s morgens gewone, voor ’s middags wat netter en voor uitgaan erge nette! De laatste 2 kun je ook samen onder 1 rubriek vatten! – Aan boord hebben ze een uitgebreide bibliotheek, dus neem niet teveel boeken mee, wel van Dodsworth, ik hoop dat het mooi is. – Dirk liet ons heel Soerabaja zien, een enorm uitgebreide stad: de enige stad van Indië! Prachtige winkels, ongelooflijk veel taxi, veel uitgaansgelegenheden, een heel gezellige Soos, waar we een keer ’s avonds aten. – Ik heb Zus geleerd rouge te gebruiken! Dat staat haar zo goed!!

Hok heeft dinsdag opeens een griepje gekregen, toen kon ik de brief niet versturen, daar hij gezelschap behoefde! Hij moet van Kuyer tot zaterdag in bed blijven. Daarvoor zijn we nu thuisgekomen uit Soerabaja!, nu kan Hok deze hele week toch niet naar kantoor! – Vandaag is hij al koortsvrij en minder verkouden. Kuyer wil niet eens terugkommen. – Mamma is weer hier ± beter!

Dag Eida.

[Randje pag. 6]

HOK

Jan Erik is een ruwe klant! Scheldt en vloekt graag; maar grappig en goedhartig.

Dag. Ik ben zo goed als bijna beter wel. Zo’n griepje is van tijd tot tijd prettig als rustkuur.

Dag Hok.