EIDA

Weet je nog van “toen”?

↓              ↓

13-4-’28

13-4-‘31

Liefjes –

Als jullie deze brief leest, is het net Anneke’s verjaardag geweest, nog onze hartelijke gelukwensen! Misschien zijn we dan ook al op weg naar Soerabaja, of ben ik er al. Hok wil nl. trachten een dienstreis naar Kediri, dat vlakbij Soerabaja ligt, eraan vast te knopen. Dirk, die vannacht hier was (!), nodigde me uit dan 14 dagen bij hen te blijven en met Hok op ± 7 mei mee te reizen. We zullen zien wat ervan komt. –

Ik ben vandaag in een erg goed humeur. Je zou haast zeggen dat het bijzonderheid is! Maar nee, ik schrijf jullie toch maar eens in de week en moet jullie daar af en toe eens aan herinneren!! Vanmorgen had ik fijn het rijk alleen vanaf half 7 en ik heb heerlijk veel kunnen doen. Het is gek, maar als Mamma hier is, doe ik maar weinig. Allereerst ben ik ’s morgens ¾ uur met haar onderweg. Ze wil dan in het IJzerman park zitten, maar wil niet alleen (zeer vereerd). Verder moet ik de hele morgen achter haar aansjouwen als ze naar de keuken gaat, om te zien wat en hoe ze alles klaarmaakt. Hok is weer in Luilekkerland. We eten elke dag rijst, en nu wil Hok dolgraag dat ik alles leer klaarmaken. Het bezwaar is dat ik dan de hele morgen ongeveer niks doe. Ook ben ik nog 2 keer met haar naar de dokter geweest; waarmee ik ook 1½ uur kwijt ben. De dokter, een zenuwarts, Arndt, heeft geconstateerd dat ze sterk verhoogde bloeddruk heeft, met als basis neurasthenie en geeft haar injecties van arsenicum met nog wat. Hij heeft persoonlijk ook een goede suggestieve invloed op haar en ze voelt zich al [2] veel beter, terwijl de bloeddruk al is afgenomen. Ze was de eerste keer met een rijk familielid bij de dokter gekomen en toen ik vroeg hoeveel het moest kosten en hij van mij hoorde dat ze onderhouden wordt, deed hij er een riks per keer af (nu ƒ 5.-), dat scheelt wat op 20 injecties! Deze dokter wist ook alweer alles van me af, hoewel hij me nog nooit gezien had. Hij had van Kuyer een loftuiting op me gehoord zei hij! Ik zei al tegen Hok dat alle doktoren in Bandoeng me met eerbied groeten. Een beetje overdreven! – Henk heeft al 2 maal hier gegeten terwijl Mamma er is. Ze is zeer verrukt van hem, hij is zo absoluut niet verlegen en tracht alles in ’t Maleis te vertalen ook zijn plagerijen met Hok en Mamma lacht speciaal om zijn Maleis! – Zaterdag hadden we getennist en Henk bleef automatisch eten. Hij was in een zeer goeie bui (die is bij hem zeer veranderlijk) en na het eten speelden we op torentjes. Mamma heeft nog nooit zo gelachen, ze transpireerde er geweldig van. Het is zo’n leuk eenvoudig spel, dat iedereen het direct begrijpt. We hebben eerst getracht haar patience te leren spelen, opdat ze niet steeds met haar handen over elkaar hoeft te zitten. Maar het interesseerde haar niet. Ik heb alle sokken van Hok die ik té stuk vond om te maken, weer te voorschijn gehaald, want ze vindt het fijn ze te stoppen (niet bedoeld op de manier van “ze danken”![1]). – Mamma blijft dus bij ons tot de injecties klaar zijn of tot wij naar Soerabaja gaan. Jullie jurk zal net mooi van pas komen voor Soerabaja, fijn! Ik moet alleen de hals van achter wat verlagen en de bloem verzetten. Ik heb nu Emma’s lekkere Maja zeep [3] in de jurk gelegd want buiten gaat de stokvislucht er niet af. Nu ik dat woord schrijf, bedenk ik opeens dat ik de moeder van Anneke Harloff een pond beloofd heb. De meeste mensen schijnen er nogal van te houden en jij, Maatje, bent een uitzondering! Of houdt Vader er ook niet van? Ik “schikt nogal!”[2] [HOK ze vindt het heerlijk!] – Gistermorgen gingen Hok en ik zwemmen, de 2e keer in Bandoeng! We bleven er 2½ uur met het gevolg dat Hok vergaat van de jeuk op zijn rug. Ik ga eens op een morgen alleen; om mezelf duiken te leren. Je moet weten dat ik het nog steeds doodgriezelig vind om me maar zo op m’n hoofd in het water te laten vallen, maar ik wil toch weer durven, het is te gek.

 Toen we thuiskwamen, waren Mevrouw Groeneveld Meyer en zoon juist hier geweest, echt jammer dat ze ons niet thuis troffen. Deze week zal ik haar mijn horloge brengen om mee te nemen naar Sneek, ik ben benieuwd of die man er wat aan kan doen. Ik zal haar vragen of ze als het klaar is, het aan jullie wil brengen. Dan kun jullie het misschien aan Dien meegeven. – Ho viel opeens binnen en bleef etc. Hij converseerde druk met Mamma over haar ziekte en zo, tot ik hem tot de orde riep. Hij beweerde zelf dat haar ziekte 100% suggestie is, en nu deed hij niets anders dan met haar daarover praten! Hij wou ook weer dat we haar naar Kuyer brachten, maar ik vind: één dokter tegelijk! – Ondertussen belde Dirk Rempt op uit Batavia of hij kon komen logeren. We zeiden natuurlijk direct dat het kon en piekerden ons toen een ongeluk hoe we dat moesten inrichten. We dorsten Mamma niet voor te stellen weer 1 nacht naar haar nicht in Andir te gaan [4] maar ze zei het zelf direct. Ze had een soort angst voor Dirk en smeerde ‘m gauw ’s middags. Daarnet keerde ze terug, na haar 9e injectie gehaald te hebben. Dirk had een halve dag vrij en besteedde die aan ons! Echt gezellig, en we konden hem meteen meedelen dat we kwamen. Ze krijgen ook een vriendenechtpaar uit Semarang, niet te logeren, maar ook voor het feest. - A. en Th. kwamen na het eten even hier en toen hebben we maar verteld dat we de reis van Tante Leidie krijgen. Vertel het haar nog maar niet, maar we voelden ons zo schijn-heilig, alsof we zoveel voor hen over hadden, terwijl het louter plezier voor ons is. – Dat zijn dus onze lotgevallen. – We zijn erg blij met Moeder’s beschrijving van Dien’s receptie. Leuk zo’n klein bloemstukje en het eerst bezorgd omdat het van de beste vriendin was, enig! Leuk dat jullie eraan mee gaven. Hier in Indië krijg je de grootste bloemstukken voor ƒ 5.-! Enig dat Moeder toch gegaan is, ondanks haar pijnlijke voeten. Fijn overigens dat de voeten nu weer beter zijn. Waren er maar meer Murk Jansen’s. – Op de kieken had ik al gezien dat Nico niet knap is, maar ik ben benieuwd naar de nadere kennismaking op het eetpartijtje. En enig dat Moeder in het midden van P.S. naar binnenging. Was Mientje ter Spill er niet bij? Kostelijk dat niemand werd voorgesteld. Heb je nog uitgevonden wie de man van Tante Zus was? – Griezelig dat bij Annie Dorama was ingebroken, had ze daardoor last van haar maag? – Enig zo’n mode revue, en dat jullie zo in de mode bent, met je hoed achterop je hoofd, geestig! – Misselijk van Greta Garbo dat ze toen iedereen door de radio op haar stem wachtte, niet is gekomen. Als je ook ƒ 6.000.- per dag verdient, kun je je dat veroorloven!

Dag Eida

[Randje pag. 4]

Hoe gaat het met Emma?

Henk houdt veel van een lolletje en maakte steeds gekheid met mij, hetgeen Mamma later deed zeggen: “wat is Henk van jou”?!! Ik had bijna gezegd “m’n minnaar!” als ik het geweten had in het Maleis.