EIDA

9 dec.’38.

Dierbaren!

Dank je Sinterklaasje! Jullie hebt ons weer veel vreugde bezorgd – het spande erom of jullie gedicht op tijd zou komen, maar gelukkig juist ’s middags om 3 uur op 5 december. Het is altijd zo’n heerlijk begin jullie dichtsels. Axel is geweldig blij met het mooie etui, jullie had niet beter kunnen treffen, en Lisa’s vormpjes waren een even grote vreugde voor haar, geweldig blij waren ze ermee. En dan die beeldige bloemen van kant voor mij, heerlijk zo’n snufje – Hok is ook blij met het boek. De Soennecken kalender wordt eigenlijk hoofdzakelijk door mij gebruikt! – De chocolade letters met muisjes deden me ogenblikkelijk begerig watertanden en Hok waarschuwde de kinderen dat de letter weleens ongemerkt zou kunnen verdwijnen! Goddelijk lekker. De speculaas proefden we bij Em, de onze is nog dicht. – We hadden een echt genoeglijke dag. De kinderen waren vervuld van Sinterklaas. Hier in een winkel zat er één – eerst was Lisa aan de grond genageld maar Axel stapte op hem af en gaf een hand. Hij zei “hoe heet jij” en Axel|: “Axel, dat weet jij toch wel”! Verontwaardigd of meer verwonderd. En toen kwam Lisa ook, die later ook Zwarte Piet een handje gaf toen hij haar een zakje zuurtjes aanbood. Ze waren niet weg te slaan en Lisa zong Sinterklaas Kapoentje. Vóór we uit der winkel gingen, moesten ze Sint weer een handje geven, vonden ze. En de volgende morgen, toen we weer boodschappen deden, gingen ze weer de Sint groeten en Lisa kreeg weer een zakje lekkers. En in een onvoorzien ogenblik greep Axel toen een pakje lekkers uit de handen van Zwarte Piet zonder dat die het hem aanbood. Hij schrok er zelf van, maar had de verleiding niet kunnen weerstaan, maar hij was het er direct mee eens om het zakje in de ton voor de arme kinderen te gooien, erg lief. Ik liet hun ook wat speelgoed daarin doen, zeggende dat Sinterklaas het zo druk had en nu Axel, Lisa en de andere kindertjes vroeg hem te helpen met speelgoed voor de arme kindertjes. Axel nam zelfs een heel mooi vliegtuig mee en deed het erin hoewel ik het eigenlijk jammer vond, maar het was enig dat hij het zelf doórzette. We gaven de kinderen nu ieder een nieuw klein vliegtuigje op Sint. Op school was er een echte nare onpedagogische[1]. Axel’s juffie was er even ontsteld over als ik. Hij hield alleen 2 boetepredicaties met verheffing van stem en strooide daarna met katjang, die zelfs de kinderen niet lustten, ze waren oud en taai! Nee, zei Lisa, ik wil niet meer naar déze Sinterklaas, maar naar die oude, waarmee ze die uit de winkel bedoelde. Axel werd op school opgeroepen om in zijn eentje een liedje te zingen. De anderen allemaal 2 aan 2 maar hij alleen. Het was een prettige verrassing voor me toen hij zo vrijmoedig erheen stapte en werkelijk zijn “Sinterklaas goed heiligman” beter zong dan ooit. Hij stond kaarsrecht met de pink op de naad van de broek, wat hij zelf erg mooi had gevonden en mij thuis vroeg of ik wel gezien had hoe hij stond. – Ik liet de kinderen ’s middags slapen, ikzelf was nog lang niet klaar, zoals te doen gebruikelijk is! En werkte hard. Ik maakte versjes, die Axel zelf kon lezen van: bij de fiets, ligt iets en derg. en in zijn opwinding las hij sneller dan gewoonlijk! De kinderen speelden ’s middags eerst met de buurkinderen en tegen donker stopte Hok de zakken van zijn badjas vol pepernoten en gomballen en begon te strooien. Als de kinderen lagen te grabbelen strooide hij en [2] voor hen was het heel normaal dat Zwarte Piet door de zolder heen kon strooien. En toen waren er 2 pakjes van de buren voor de kinderen en daarvoor belden we en dat was schitterend, Lisa vond het alleen erg griezelig. Met de 3 buurkinderen dansten ze om de tafel en zongen liedjes, die Hok speelde en tot slot een dankliedje aan Sint. Daarna legde ik een pakje voor de djongos voor de deur, die dat zeer waardeerde. De volgende morgen kregen de andere bedienden ook ieder een letter. Axel kwam opeens op het idee om overal te gaan zoeken in de herinnering dat dat zo op het Papaverhof was gegaan en hij schoot onder de divan, waar ik juist al een pakje had neergelegd dat hij later had moeten zoeken. Tenslotte pakte hij alles beet, wat hij maar zag en hield het voor nieuw. Het was werkelijk enig. Lisa vond het ook geweldig en vond het uitpakken een feest vooral de pakjes, die Hok gemaakt had en die telkens om de beurt voor hem en voor haar waren. Hok heeft zich ook uitgesloofd met dichten, er waren heel mooie bij. Met de kinderen samen hadden we voor ons ieder 2 pakjes opengemaakt. De kinderen kunnen langere of lange gedichten niet waarderen – Toen ze naar bed waren vierden we nog samen met veel pakjes. De kinderen waren zo tevreden met al hun cadeautjes en Axel zei ik ben zeker de vrind van Sinterklaas. Vind je dat niet goed gezegd! En Lisa legde alles keurig naast elkaar onder haar bed en beweerde dat ze alles mee zou nemen om aan Marijke te laten zien. De volgende morgen kwam Hok om 12 uur uit kantoor en om 3 minuten voor 1 reden we weg. We moesten nog even langs de Schüllers maar waren toch klokslag 5 uur bij Em, tot Dirks verstomming. De kinderen lieten tijdens de rit hun nieuwe vliegmachientjes mee-vliegen en de schroeven draaiden lustig. Maar Lisa sliep al gauw in met het gevolg dat ze ’s avonds niet de minste slaap had, maar toen Marijke al sliep nog wilde eten en steeds weer wat anders verzon. We gingen om 9 uur naar Jan en Tine maar toen sliep ze nóg niet. Em paaide haar met een chocolaatje op haar bed en een lampje aan en toen vertrokken we maar. Wat een bof dat Anneke in haar huis mocht blijven tot de laatste dag, een royale kerel, die hun huis heeft gehuurd. Anneke c.s. kwamen direct na onze aankomst nog even maar reden weer met Hok mee, die meteen doór moest naar Henk en Riek, waar hij heel prettig met Axel logeerde. – Tine had speciaal bowl gemaakt opdat wij oók nog wat van haar feest zouden meegenieten en wij bewonderden de mooie pers, werkelijk een prachtstuk; Anneke en Em betaalden ieder een riksdaalder meer omdat wij zo in de korting zitten, erg lief hè, alleen erg jammer dat Anneke en Thijs zijn vertrokken zonder hun aandeel te betalen, hopelijk denken ze er nog aan. – De boot was aardig leeg. Maar erg veel wegbrengers voor Houw en Fanny evenals voor A. en Th. Wij liepen heen en weer van de ene tafel naar de ander. Die lieve Fanny gaf nog geld voor een verjaarscadeau voor Axel, als dank gaf ik haar de zeeziektepillen van Blomberg mee, die ik nog niet had geopend. Axel en Lisa speelden nog met Wyt en Menno op het kinderdek en ik vroeg Lies Andriessen een kiekje te nemen met m’n dierbaar kastje[2] van ons allemaal, ik heb alleen niet veel hoop dat die goed zal zijn want we hadden geen tijd meer om naar het sportdek te gaan waar zon was. Anneke zag er zo goed uit, haar hele model is zoveel beter en haar wangen waren als vroeger, niet meer zo opgeblazen, echt fleurig vertrokken ze met al onze beste wensen en omhelzingen voor jullie! Ik hoop dat jullie ze in goede gezondheid mogen ontvangen.

Dag omhelsd, Eida.

[Randje pag. 1]

Graag een hempje en broekje van Gerzon een soort tricot weefsel maar van zij in ribbels, blauw of roze. Twee hempjes met 1 broekje is het geschiktst, maat 46. Als er niks geschiktst is hoeft het ook niet hoor, maar als je iets ziet dan graag.

[3]

HOK

G. We hebben weer een erge drukke week gehad, en een week van laat opblijven, omdat er zoveel te praten viel. Het was gezellig, maar vermoeiend, zodat ik nu nog veel slaap in te halen heb. – Axeltje heeft de briefjes gelezen, zonder hulp vrijwel. Gister heb ik hem zien zwemmen. Hij deed het al vrij goed, hoewel het zeer griezelig was om aan te zien. Hij kwam met zijn hoofd nauwelijks boven water, en maakte de indruk dat hij nog erg veel moeite heeft om boven water te blijven. Maar desondanks zwemt hij, alle hulde aan Eida, die het hem heeft geleerd. Axel zal het gauw goed kunnen, omdat hij het met veel animo doet. – Eergisteren hebben zij voor de eerste maal hun schoenen gezet, en Nanda heeft er iets ingelegd, reuze succes.

Dag Hok.

Ik mag dit jaar nog geen verlof nemen, omdat ik net van verlof terug ben.