EIDA

1-10-’35.

Geliefden – Wat een overwinning van Moeder op zichzelf dat ze ons “maar zal geloven” aangaande 5 oktober! Je zult er bepaald geen spijt van gehad hebben, want nu is het al de 1e! – Het is tenminste fijn dat ik nu in ’t begin van de maand er nog ben om rekeningen te betalen! – Maar nu een ander nieuwtje: sinds vanmorgen hebben we een kinderjuffrouw!!! Lena genaamd “Nena” door Axel genoemd, net als ik indertijd jullie Lena doopte hè! Hij is erg blij met haar en ik niet minder. We zaten er toch wel mee wat te doen in die 10 tot 12 dagen met Axel – Mensen buiten Bandoeng als Fanny en Mamma wilden hem graag hebben, maar ik wil hem liever dagelijks zien en Hok wil zijn gezelschap ook niet graag missen, en veel kennissen hier willen wel voor hem zorgen maar niet afdoende. Riek gaat de 15e weg en Jeanne moet haar boeltje pakken, dus dat ging niet en m’n buurvrouw ken ik te weinig om het aanbod te mogen aannemen dat [2] Axel daar steeds zou zijn, bovendien moet ze af en toe tennissen en dan moet Axel weer ergens anders heen en zó is alles ineens opgelost. Hij kan nu ook veel bij de buren spelen en bij iedereen die hem wil hebben, maar dan is er toch altijd iemand die alléén voor hém is. En als ik terugkom zal het ook heerlijk zijn. Degene bij wie Lena vóór mij werkte, had haar juist ook in de tijd na de bevalling en vond haar erg attent en zorgzaam – Ze gaat om half 2 naar huis na het eten met Axel, dus de hele middag hebben we toch weer “vrij” en dat is ook weer heerlijk. In het begin zou ik haar zo nodig kunnen vragen te blijven als ik het niet aankan, maar ik reken voor Axel dan maar op de hulp van mijn echtgenoot. – Hoe vindt je nu alle hulp die ik heb, van ál het zitten heb ik maar weer pijn in mijn zij! ’t Is ook nooit goed! M’n onderleggers krijgen nu meer kans klaar te komen, 17 stuks, flanellen luiers inbegrepen, een raar getal maar toevallig kwam het zo uit en ik vind het meer dan genoeg. Het omhaken is veel werk, maar ik schiet op. De wieg heeft nu ook 2 strikken en is helemaal klaar. De koffer van de baby is gepakt [3] nu de mijne nog, maar m’n korset moet eerst gewassen morgen. Ik kan me nog niet voorstellen dat ik zo’n nauw ding ooit weer aankan, misschien pas ik nu trouwens weer in het Amsterdamse dat me een hand te ruim was, de laatste tijd. Elly Linn kan tenminste niet meer in haar oude jurken, zó span zaten ze dat haar kinderen haar dik vonden, nú pas en die 9 maanden niets gemerkt! – Schreef ik al dat ik de “Levensvreugde” uitlas aan één stuk, een mooi boekje, iets om meer in te lezen. Maar het navolgen is in vele opzichten minder eenvoudig. – We hebben juist fijne dikke boeken gekregen van de Kunstkring voor het geval ik nog lang zal moeten wachten. Zaterdag zagen we Cor Ruys voor de 5e en (goddank voor Hok!) laatste maal – , “Mercadet” tot slot, wat werkelijk buitengewoon aardig was. – We zagen ook “One Night of Love” met Grace Moore waar jullie ook zo verrukt van was hè. – Maar nu gaan we voorlopig vermoedelijk niet meer uit. – Ik feliciteerde jullie en Anneke niet eens met Menno, hierbij alsnog. – Hok schrift al over de naam, enorm veel blijken er te zijn!

Dag Eida. [4]

HOK

Geliefden. Mijn vulpen is voor de zoveelste keer weer op kantoor achtergebleven, zodat u deze keer een getypte brief krijgt. Vandaag heeft een kindermeisje intrede in ons huis gedaan. Een jong meisje, waarschijnlijk van Ambonese afkomst dat een zeer goede indruk heeft gemaakt. Axel was ook erg enthousiast over Nena, zij heet Lena, hij heeft zich zeer goed met haar geamuseerd en Eida is ook erg tevreden over haar. Zij komt om half 7 binnen, zodat zij Axel kan helpen aankleden. Zij blijft tot ongeveer één uur. Hiervoor krijgt ze ƒ 10.- per maand, geen geld vindt u niet. En bovendien moet ze helpen met verstelwerk. Ik heb haar net een kwartiertje kunnen zien. Met Eida gaat het heel best; ze heeft praktisch geen klachten; nu en dan wat pijn in de zij, alle voortekenen zijn dus goed. De dokter was ook erg tevreden; zij was er de vorige week woensdag en morgen gaat ze er weer heen. Hij stelt er prijs op dat Eidje eens per week komt, zodat hij niet voor verrassingen zal komen. We zullen maar hopen, dat er geen complicaties optreden. Overigens hebben we alle vertrouwen in Boon van Ochsee, zelfs veel meer dan we ooit bij Sparmann hebben gehad. –  We weten nog altijd geen naam voor de komende spruit, voor het geval deze een zoon zal zijn. Ik denk dat we de definitieve naam nog niet zullen weten, wanneer hij er al is, tenminste geen Hollandse naam. Zijn Chinese naam zal zijn, de volle lente. Alleen weet ik nog niet of deze twee namen in het officiële Chinees, dan wel in het dialect van de landstreek van mijn voorvaders zal worden getransponeerd. In dit geval is het karakterteken voor vol hetzelfde als dat voor midden. De lente is ook voor de Chinezen een blijde jaargetijde; een gelukbrengende; het midden van de lente is het des temeer. Tevens houdt dat karakterteken in het juiste midden, zodat we in die naam behalve blijheid, ook de juiste maat leggen. U weet wellicht nog, dat Tjoen = lente de generatienaam is. Axel heet Siang Tjoen, hetgeen betekent de gelukbrengende lente. Voor het geval we een meisje krijgen, en we ook haar een Chinese naam zullen geven, zo zal ze heten de zonnige lente. Ze krijgt dan ook een generatienaam. Volgens conservatieve begrippen hoort een meisje geen generatienaam te dragen; we zullen er eventueel van afwijken, zoals trouwens in moderne Chinese kringen meer gebeurt, al was het om te kennen te geven, dat we niet van plan zijn een meisje voor minder te beschouwen dan een jongen. De naam zonnige lente is te zoetelijk voor een jongen. Het is ook ons plan, dat in de advertentie de naam niet genoemd zal worden. We maken dus alleen bekend of ons een zoon dan wel een dochter geboren is. We zullen een gewoon telegram sturen. Zoon eventueel dochter voorspoedig of zoiets. Nadere mededelingen per luchtpost. Het gaat toch al zo snel. Axeltje is een paar dagen geleden weggelopen met Tommy die hij aan de halsband vasthield. Samen zijn ze een paadje ingegaan dat naar de Tjikiniweg loopt en daar gekomen is hij langs Borromeus de Dagoweg afgegaan. Daar trof Eida hem, al wandelende met Tommy aan de halsband. Een hele prestatie, dat hij de weg terug wist, maar geen experiment dat voor herhaling in aanmerking komt. Het is een hele afstand. We hebben die wandeling vaker samen gedaan. Zijn grootste vriendin is nu ons buurmeisje van 2 jaar en nog wat. Chrisje Wormser die hij Tijsje noemt. Hij is idolaat op haar, hoewel geen dag zonder vechten voorbijgaat. Zij slaat gelukkig goed terug. Misschien is dat de reden van zijn vriendschap. Het meisje Beatrijs Chavannes, ook een kind van nog geen twee, huilt direct om alles. Axel kan haar dan ook niet uitstaan. Met haar is het om de haverklap kibbelen of slaan. Hansje, Tommy’s spruit is al een groot diertje; het houdt het midden tussen een teckel en een hazewind, zeggen de Chavannes, die Hansje zullen nemen. Het is een alleraardigst dier dat reuze leuk is met Axel. ’s Ochtends zit hij naast Axel’s pot, terwijl Tommy voor hem op de grond de wacht houdt. Dat is zo de ochtenddienst van onze honden. Verder heeft Hansje erg veel van Axel te verduren, maar hij kan er gelukkig tegen. Nu en dan knauwt hij weleens, maar dat is niets, Axel leert er wat zachtheid van. – Bedankt voor de suggesties voor namen. Meisjesnamen hebben we bij de vleet. – Gelukkig dat Anneke goed vooruitgaat. Inderdaad hebt u ons geschreven over de 70e verjaardag van Oom Johan. Hem hebben we niet vergeten. Hij stuurde ons een pracht bedankje in het Fries terug. Maar van Leenmans wisten we niets. – Over de keuring kunnen we nog niets schrijven, omdat ik nog niet opgeroepen ben. Het is niet bekend, wanneer het feest plaats zal hebben. Het is principieel al uitgemaakt, dat ik in vaste dienst zal komen. Ik maak me er verder dan ook niet meer druk over.

Dag Hok.