EIDA

19/8 ‘35

Geliefden –

Nu jullie juist huiswaarts reist, zijn wij in ons vakantie oord en genieten van hoogtezon en niets doen, zijn al roodbruin, waardoor we er opeens zoveel beter uitzien. ’s Morgens na ’t ontbijt wandelen we meestal en vanmorgen liefst 2½ uur aaneen bergop - bergaf – ’t was wel veel, maar een schitterende weg, eerst door de theetuinen van Gualpara[1] en daarna langs ravijn en door bos waar steeds gedeeltelijk schaduw was. Axel deed het grootste deel te paard, tot zijn grote tevredenheid, maar toen hij er bijna 2 uur op gezeten had, was het hem toch te machtig en hij was er niet meer op te krijgen al ging de conversatie steeds over het paard, dat nu behalve “appa” ook “paatje” heet. Hij zegt nu alles na en vraagt steeds hoe wij alles noemen. Aan tafel is dat een heel leuk spelletje – Vandaag zijn de meeste gasten vertrokken – zondag was het hier aardig vol; maar Axel heeft nog geen speelmakkers gevonden. Hij amuseert zich gelukkig dol met de beo, de konijntjes (koentjes noemt hij ze hardnekkig), de goudvissen, kippen, apen, en het beertje. Koeien heb je hier helaas niet, daar had ik me juist op verheugd, want die vindt hij hogelijk belangrijk. [2] Overigens valt het ook tegen dat je op een boerderij blikken boter en -melk krijgt! Maar verder is het eten ten zeerste uitgebreid – de hoofdmaaltijd ’s avonds met een niet te tellen aantal gangen. Het bevalt ons best dat we geen bedienden mee hebben – m’n was staat nu in de Persil in onze wasbak en morgen is alles schoon, ideaal! – Het bevalt Hok ook erg goed het niets doen, hoewel hij eerst beweerde geen vakantie nodig te hebben – Elke morgen draagt Axel de overall, enorm prettig en ook de Tweka blouse is bijzonder geschikt. – Er is hier ook een zwembad, waarbij we enige uren op een morgen zoek brachten, Axel met een emmertje aan de kant, water scheppend (hij wil er liefst niet in, houdt niet van de kou!), Hok zwemmend en bakkend en ik een onderlegger omhakend. Ze hebben hier heerlijke banken met een zonnescherm er aan vast, zodat je overal toch in de schaduw kunt zitten, prettige dingen voor de gasten, die je op Tjileuntja niet hebt. Bovendien is het hier minder koud en schel. In Pengalengan heb ik altijd last van het licht. – De avond vóór we weggingen, aten we met andere vrienden van hen bij Henk en Riek. Henk was weer de oude en droeg zijn bril ’s avonds niet meer. Riek is altijd even prettig, al zegt ze niet veel, maar ’t is echt iemand waar je wat aan hebt. Ze heeft me ook een heerlijk warm wollen jasje meegegeven dat ik elke avond draag – We waren daar speciaal ter ere van de 60-jarige Mevr. v. Gilse. – Henk kent Emma Kamp en haar broer ook. – Wat een enige kiekjes van Wytje en Menno als Tirolertjes, wat een dikke wangen hebben ze gekregen. [3] De laatste morgen voor ons vertrek kwam Jeanne ook binnen stappen. Ze ziet er veel beter uit, dikker en blijer. Tek Bheng en zij genieten er dagelijks van, van die onderneming-met-ruzie weg te zijn, al is het beroerd dat er nog geen uitzicht is op wat anders. Tek Bheng is niet meer zo humeurig en ze kunnen het samen veel beter vinden. Ze wonen voor niets in een huis van Tek Bheng’s moeder. – Als onze baby inderdaad op 5 oktober geboren wordt zal het wassende maan zijn én een zoon! Ik heb uitgerekend dat het 9 oktober volle maan is. De dokter beweerde 24 oktober, maar die zal er dus pal naast zijn. Hopelijk! – Hartelijk gelukgewenst met jullie middelste dochter en met jullie kleinzoon, de oudste, feliciteren jullie de ouders ook van ons, een prettige dag toegewenst! Ik hoop dat jullie in Holland ook weer zulk mooi weer hebt als in Tirol –  die vrienden van Henk en Riek beweerden in hun verlof in ’t geheel 4 mooie dagen gehad te hebben, wat het wéer betreft althans. – We vertoonden de laatste film voor Henk en Riek, die enthousiast waren, maar hij is nog niet onderweg hoor, denk daaraan – Geliefden, het is 10 uur en hier buiten krijg je vroeg slaap – weer omhelsd,

Eida. [4]

Ik kreeg al een verjaarsbrief van Mia Lodder, maar over Bep’s verloving schrijft ze niet, wel dat Bep een baan heeft in Apeldoorn. – Dinsdagmorgen. Dadelijk om 10 uur gaat hier de lichting. Vanmorgen blijven we maar thuis, gezien de krachtprestatie van gister. Hok is al in tennis tenue en heeft andere mensen uitgedaagd. Ze zullen wel geen kans tegen hem hebben en blij met hem zijn – Ik heb de laatste tijd enorme last van maagzuur, gister na één portje wist ik me geen raad. We hebben in Soekaboemi port en beschuit gekocht voor gebruik op de kamer; als je iets bestelt, kost het direct zoveel en zo is ’t ook gezelliger – m’n was hangt te drogen en we zitten hier zalig in de tuin, een heerlijk oord. Nu geliefden – dat jullie ook zo’n heerlijke tijd in Den Haag tegemoet gaat, als je in Tirol gehad hebt – het beste met Anneke. Omhelsd,

Eida [5]

HOK

G. We zitten sinds zaterdag in het Bungalowbedrijf “Boerderij Cramer” en genieten. De omgeving is prachtig, het weer is stralend en het hotel is goed, eenvoudig, netjes en royaal, wat men nu niet van alle bungalowbedrijven kan zeggen.

Eidje vindt het hier ook reuze, en Axel niet te vergeten. Deze heeft alles wat hij maar hebben wil: een paard om door de theetuinen te rijden, koentjes (= konijntjes) die hij zelfs zijn apennootjes, waar hij idolaat op is, gunt. Vissen, een schommel en een draaimolen! Hondjes zijn er ook en dan een pratende beo (= ekster), die “tabeh” tegen Axel zegt. Axel verstaat “pappie”. Axeltje is in de wolken wanneer de beo iets tegen hem zegt. Verder is er voor de ouderen een groot zwembad en een tennisbaan. Ik heb van de laatste nog geen gebruik gemaakt, uit gebrek aan partners. Het zwemmen heeft me al een jeukerige huid bezorgd. Vanochtend wandelden we een drie uur door de theetuinen. Axel op een paardje tot hij zelf vroeg om te wandelen. Het bleek dat zijn beentjes stijf waren van het zitten. We blijven hier tot de volgende week maandag. Dus nog een week, die wel erg snel zal voorbijgaan. Eergisteren gingen we naar Sitoe Goenoeng, waar we eerst van plan waren heen te gaan. We zijn blij, dat we er niet zijn. Het is er zeer afgelegen en verder zou het Axeltje niets bieden. – Wat naar van Anneke’s pijnen. Laat haar maar door een kundige dokter in behandeling nemen. Walraven heeft hier een paar vliegtuigen gebouwd. We kennen hem niet. – Ik zocht hier een oude onderwijzer van me op, een man van 82 jaar. Helaas gaat het hem niet meer zo best. Hij lijdt aan geheugenverlies, ofschoon hij overigens nog gezond is. Het was een heel goede pedagoog, die zeer gezien is bij zijn oud-leerlingen. Vier jaar geleden waren we ook bij hem. Toen herkende hij me nog. – De 28e zijn we weer thuis om Eidje’s verjaardag te vieren.

Dag Hok.