EIDA
21-1-’35
Geliefden – Axel en ik zitten tegenover elkaar aan het bureau. Axel op Hok’s plaats. Of liever hij hangt op het bureau want hij speelt met allerhande interessante doosjes. Ik schrijf nu weer ’s morgens omdat we vanavond Vivos jaarvergadering hebben met souper. Dat moet wel midden in de week omdat wij echtgenoten er niet voor voelen de onzen op zaterdagavond alleen te laten zitten. We zullen proberen eens iets van de Vivos te maken want op ’t ogenblik is het niks. Een paar willen er een debating club van maken, anderen een gezelligheidsvereniging, een compromis is moeilijk! Ik voel natuurlijk voor het laatste! – O ja, Mam, nu ik lid ben geworden van de Vereniging van Vrouwenbelangen hier, wil ik maar van de Staatsburgeresse af, wil je voor mij bedanken en Anneke vragen mij het blad op te zenden? – Ik ben al een heel eind met het IEVA Jaarverslag – ik vind het erg leuk werk. Ik ben op ’t ogenblik in een geweldige administratiewoede, die zich ook uitstrekt tot Hok’s overdrukjes – ik wil nu alles [2] zo indelen dat het praktisch is en direct teruggevonden kan worden, soort bij soort – wat wij allemaal in huis hebben van diverse verenigingen moet toch ordelijk zijn, het bewaren van tijdschriften neemt geweldig veel plaats.
Sinds gisteravond hebben we een nieuwe huisjongen, de broer van die van de Ortten, en dat is zulk net soort. Ik ben erg verrukt, hij is al direct begonnen met het netjes maken en schoonmaken, hoe vind je, alweer een nieuwe! Ik heb nu goeie hoop dat we nú voorlopig niet meer zullen hoeven te veranderen. Wat we met de edele Awan, de vorige meemaakten is ongelooflijk – deze zit nu achter slot en grendel tot onze verlichting. Hij heeft iedereen met wie hij in aanraking kwam bedrogen, hij heeft minstens 20 schuldeisers, verduisterde de fiets van de djongos der Ortten en meubels van onze Annah – dit laatste heeft ze ons nú pas verteld – Awan wist door zijn prettige optreden aller harten voor zich te winnen, ook ons verlakte hij, hij was razend lui, liet allerhande jochies voor hem werken en gaf ze als dank nauwelijks te eten, laat staan het hun beloofde salaris. Je reinste oplichter. Zondag zijn we met dat zaakje zoet geweest. Ik gaf [3] hem ook voorschot, dat we nu kwijt zijn, maar enfin, we zijn van hem af – Gisteravond draaiden we Em en Dirk’s Bali films. Ze lieten ze eerst aan òns sturen omdat ze toch in Bandoeng moesten worden ontwikkeld – Ze zijn erg aardig, we kunnen ons hun reis waar we zoveel over hoorden nu erg goed voorstellen. Em las ook uit haar dagboek voor, erg geslaagd. Jullie krijgt dat ook allemaal te genieten. – Ze brachten voor ons een beeldige withouten kop mee van een dansmeisje, beeldig bewerkt en voor Lies Andriessen namens ons een mooie witte vogel, als dank voor onze logeerpartij bij haar. Ze lieten ook alle voorwerpen zien die ze voor allerhande mensen hadden meegebracht, ’t is geweldig. Ze aten erg gezellig bij ons, nu aan het eind van de huwelijksreis dorst ik ze wel te eten te vragen, eerst niet! Ik had ze als “stel” nog nooit gehad, want de vorige maal dat ze hier samen waren, was het juist niet “je dát” tussen hen! – Dirk vond dat hij er in ons bruiloftslied bekaaid was afgekomen. Ik had er nog in willen zetten dat Em en hij samen naar “Vader vrijgezel” zijn geweest in zijn verloftijd maar er was geen tijd meer [4] voor daar Em op Oudejaarsavond al polteravond[1] wou vieren. We hebben al geweldig gewerkt om het klaar te krijgen, op alle ogenblikken tussen eten en na slapen zocht ik de volgorde uit, en tikte Hok of Lies. Voor Dirk hebben ook op de koperen bruiloft al gezongen. – Em praat graag over die tijd, schreef ik al dat ze zelf een lied voor de kinderen gemaakt had op de wijs van jullie bruiloftslied, waarop wij voor Dirk en Zus zongen, maar dat vonden we toch niet leuk. – Gister waren Axel en ik op bezoek bij de Burgemeesteresse, tante van Mien ter Spill. Ze was erg aardig en verrukt van Axel hoewel zij schrok bij elk van zijn bewegingen, angstig dat hij iets zou breken of vuil maken. Gelukkig morste hij alleen wat djeroek op het tafelkleedje, maar brak niks. Ze moet nodig grootmoeder worden over een tijdje (haar zoon is 18!) – jullie zijn toch vast niet zo! Zij werd commissaresse van de IEVA, over een week zal ik haar de school laten zien. – Fijn dat jullie zoveel bloemen kreeg met 2 januari, geweldig, haast meer belangstelling als Em zelf! – Ik vertelde ze dat je erg blij bent met alle 48 “Ems en Dirks”, gaan jullie die soms ook inlijsten?!! Langzamerhand heb je een extra kamer nodig voor de verschillenden zijden van jullie nakroost! – Emy Drost heeft weer een dochter, gezellig zo dicht op elkaar – Hok heeft plannen een Japanse taalcursus te volgen – deze gaat uit van het Gouvernement. Hij zal vragen of ik ook mee mag doen, veel leuker samen – in de krant stond dat het 3 uur per dag aan zelfstudie zou kosten, wel erg veel hè, verbeeld je dat we de hele dag visite hebben!
Dag Eida. [5]
HOK
G. Bedankt alvast voor de bestelling van boeken en de verzending van giro’s. Vandaag kreeg ik bericht, dat ik mee kon doen aan de cursus in het Japans. Het Gouvernement stelt er prijs op dat er van de verschillende departementen mensen Japans kennen om eventueel als tolk te fungeren. Ik geef me er voor op, zonder de zekerheid te hebben, dat ik die cursus tot het eind zal kunnen volgen. Het schijnt een stoomcursus te zijn. In de tegenwoordige benarde omstandigheden, waarin de Opsporingsdienst verkeert, moet men een appeltje voor de dorst hebben. Je kunt er een examentje in doen en het lijkt me dat zo’n papiertje in de tegenwoordige tijd meer waard is, dan een Mr.-, een Drs- of een Ir. titel. Gek is dat, maar men is bezig onze Opsporingsdienst, in het algemeen instellingen, die niet directe baten afwerpen af te boeken. – Hopelijk dat ik nog lang als paleontoloog aanblijf, verontrustende berichten zijn er niet, maar hoe dan ook kennis van het Japans is altijd interessant, en je kunt nooit weten, of ik nooit eens in die contreien kom. – Reyzer is een reuze slappe chef. Hij is niet de man, die de Opsporingsdienst verdedigen kan. Daarvoor is iemand nodig die niet bevreesd is voor zijn baantje. Waar hij wel zeer goed voor gezorgd heeft, zijn de toiletten in ons gebouw. Merkwaardig is dat. Hij heeft in al de gebouwen, waarin successievelijk het Hoofdbureau gevestigd was extra wc’s laten bouwen!
Dag Hok.