EIDA

Geliefden – ’t Is eerste Kerstdag – de Kerstboom is net uitgebrand – Axel heeft de laatste kaars zien uitgaan. Hij vindt het zoiets prachtigs die boom en toen we hem aanstaken was hij helemaal overweldigd zodat hij er maar aan een stuk door naar zat te kijken en wijzen. Vanmorgen vroeg wilde hij direct de eetkamer binnen en stoof weer op de boom af. Wat gezellig hè. Hij wil alleen geen liedjes zingen met zijn handen op de mijne. Hij wil wel samen met mij zingen als Hok speelt. Teveel zang bevalt hem ook niet dan gaat hij er doorheen praten en net zo lang “Eitje” roepen tot ik hem middenin het lied antwoord – ik mag m’n aandacht niet bij iets anders hebben! – Daarnet zijn we naar de Kerstpreek geweest van een Vrijzinnige dominee – ik had zo’n zin om te gaan en Hok ging mee. ’t Viel niet zo mee in zijn geheel, al zei hij wel mooie dingen, maar we zaten net vlakbij open bovenramen en in ellendig ongemakkelijke banken, zodat we naar ons Kerstdinertje verlangden. Dat is nu ook al achter de rug, genoten bij de verlichte kerstboom, gezellige gewoonte is dat. – ’t Is een rare dag om te mailen, zo middenin deze [2] feestdagen. Dan moet je denken aan het vliegtuig dat op Kerstmorgen vertrekken moet en dan houd je je hart weer vast over zijn vlucht en voor zijn behouden aankomst. Na dat ontzettende met de Uiver, besef je opeens weer hoeveel er toch nog kan gebeuren al heb je een schitterend uitgerust toestel en een goede bemanning. Er rust geen geluk op die naam ooievaar, al hebben ze hem dan veranderd, en dan die jongen Zadelhoff die met de beide ooievaars meevloog, en Beekman, die wij hier hoorden spreken bij de aankomst van Parmentier c.s. voor de huldiging, en die met moeite gedaan gekregen had, naar men zegt, dat hij deze Kerstvlucht mocht maken. Er moet bepaald iets aan het toestel gekomen zijn al vóór de landing, want in het maken van noodlandingen zijn ze toch experts. – Wij waren juist samen om het IEVA Kerstfeest te vieren toen Tine Sparmann kwam vertellen dat haar man naar Mevr. Berretty was, ontzettend en dát onze Hollandse trots! – Wat naar dat Mennootje mazelen heeft, als Wyt het nu maar niet [3] ook krijgt, vreselijk zou dat zijn. – Ik heb deze week last van een rauwe keel, kreeg een aanstipgoedje van Linn, ik had echt het idee dat het angina zou worden en wilde dat natuurlijk per se voorkomen. Het is nog steeds niet helemaal weg, ik ben ook erg slaperig, zat daarnet in de kerk enorm te gapen!, maar verder gelukkig niks. Axel gaat nu bij zijn grootmoeder logeren (bij gebrek aan de andere!). Ze zijn zo verrukt, om de 2 dagen schreven Houw of Fanny of het nu nog doorging! De 28e gaan Axel, Annah en ik met de morgentrein van 6 uur naar Batavia, zijn daar al vóór 9 uur en dan een klein uur later in Buitenzorg. We gaan maar over Batavia omdat je naar Buitenzorg nog geen vlugge treinen hebt maar moet boemelen. Hok komt de 29e met de auto – ik ga die dag in elk geval door naar Em en Dirk en Hok misschien ook. – Vanmiddag was Lies Andriessen hier, die aanbood ons te logeren. Ik doe dat veel liever dan in een hotel – We hebben de Loe’s afgezegd omdat ze dan [4] pas net uit het Ziekenhuis thuis zal zijn. We kregen evenwel nog geen antwoord. Em schreef erg verrukt dat ik en Hok misschien ook, de 29e al kom, wat een feestdagen! – Anneke stuurde heel wat verzen op de wijzen van lenteliedjes, maar wij keurden helaas alles af. Die kinderwijsjes lenen zich niet voor gekkigheden. Anneke had er vermoedelijk ook geen tijd voor gehad, zodat de inhoud verre van aardig was, echt tam. Ik hoop maar dat ze ’t me niet kwalijk neemt. Ik maakte nog een paar dingen over “juj jou”[1] en “het van drift tegen de muur lopen”. – Maar we weten zo weinig geks uit haar leven, alleen haar vele vrienden. We missen jullie voorlichting erg. – Vanmorgen zwommen we in Tjimindi, gek idee op Kerstmis. Axel wordt steeds enthousiaster, wil er niet eens meer uit! Ter ere van zijn logeerpartij kreeg hij 2 witte bloesjes  – een nachtpak en een groene pyjama, die een naaister hier naaide van mijn knipsel  – die over ’t algemeen vrij goed uitvielen, alleen de bloesjes zijn wat te lang voor óver de broekjes. – Ik heb een permanent, staat me keurig, ’t was op Hok’s verzoek, ik ben er erg blij mee, echt natúúrlijk! – Nu slaap lekker, ik kijk scheel van de slaap!

Eida.

[Randje pag. 1]

Annie Schüller is net uit het Ziekenhuis, miskraam, toen het er uit was, was ze ineens weer beter. Meer dan een maand was ze ziek en akelig. [5]

HOK

25 dec.

G. Wat ontzettend van de Uiver en niet het minst voor de nabestaanden en wat jammer van het toestel: er is tenslotte maar één Uiver. Het is een ramp, die heel de natie aangaat. Men was er hier diep van onder de indruk. Festiviteiten werden afgelast, er werd halfstok gevlagd, nu al sinds zaterdag. Wat mag er wel gebeurd zijn. Zouden de Douglas toestellen toch niet betrouwbaar zijn? – We hebben vanavond ons Kerstdiner gehad, getweeën, bij het licht van de Kerstboom. In de vooravond gingen we naar de Kerstpreek van ds. Janssen. Hij is ons tegengevallen, we hadden meer verwacht, omdat we hem al een paar maal hebben gehoord. Axel vond de Kerstboom reuze. Vooral de glinsterende bollen en ook de chocolaatjes. Hij was er zeer onder de indruk van, wat at hij zoet zijn boterham op. Vanochtend zijn we weer met hem wezen zwemmen. Het was helaas geen zonnig weer. Axeltje ging weer mee in het water. Hij vond het al prettig, vooral in het ondiepe warme water, en ook de douche. Dit laatste heeft hij tenslotte ook thuis.

Moeder, zoudt u voor mij bij Martinus Nijhoff willen bestellen: A. Morley Davis, Tertiary fauna’s, a Textbook for oilfield paleontologists etc. Vol. II. Bij voorbaat bedankt.

Eind dezer week trekken wij bruiloftwaarts.

Dag Hok.