EIDA

Geliefden – Vanmorgen had Hok een dikke keel maar tegen de middag is het weggetrokken, zó zelfs dat hij vanmiddag niet gerust heeft, maar een stuk aan ’t tikken is geweest, wat alles de padvinderij ten goede komt. Hij is vandaag een echte typist, de ganse dag achter de schrijfmachine en tevens een type omdat hij “door zijn ziekte” een logée geweerd heeft, overigens zeer tot zijn spijt. Deze dame, Mevrouw Knottenbelt, een dochter van Prof. v. Blom uit Leiden woont + haar echtgenoot en baby van 7 maanden (9 december geboren!!) vlakbij Dirk en Emma; deze maand is haar man hier onder dienst en tot haar schrik moest hij 4 dagen weg en kon zij dus (let wel!) niet met haar baby bij de vrijgezel Jantje Westerveld blijven en moest (!) uit logeren waarop Jantje ons uitkoos. Evenwel is Jantje slim geweest en neemt nu zelf 2 dagen vakantie, maar o wee dan moeten ze nog 1 nacht in hetzelfde huis en dus (!) nog één van beiden bij ons. Hoe vind je de komedie – is dat Leids, in elk geval niet modern! Wat zullen ze ervan vinden dat Em bij Dirk komt – dat zal “geen pas” geven. Ik wil het haar toch vragen vóór ze weer naar Soerabaja gaat. Ik wist niet dat jonge mensen (± 24 jaar) tegenwoordig nog zo fatsoenlijk waren! Anneke (zie voorgaand onderwerp) is haar gescheiden man, logé, weer kwijt. Ze vindt het erg rustig maar heeft hem toch zeer gewaardeerd, althans zij heeft mij verteld van zijn bijzondere kwaliteiten dat hij een echt Christen in het dagelijkse leven is. Ik vrees dat hij dan door deze maatschappij wel misbruikt zal worden. Ze waren bij Liesbeth B. Sypkens, die mijn mans naam niet bleek te weten. Ze woont reuze fijn aan de Lembangweg. Ik zal haar eens opzoeken. – Vanmorgen is Dr. Christie weer geweest. Ze heeft ons de 15e eenvoudig vergeten, de dag waarop ze altijd komt controleren. Juist nu heb ik in spanning op haar gewacht omdat Axeltje erg verkouden is en hoest en gisteravond niet wou eten en veel ontlasting heeft. Maar ’t is allemaal niets, hij mag nu geen vruchten, alleen pisang, die bij hem stopt. Hij mag nasi tim alleen met vleesbouillon en rijst, dus erg saai en vanmorgen vond hij het ook niks lekker en begon te huilen en daarna te hoesten en daardoor keerde hij zijn maag gedeeltelijk weer om, echt vervelend, maar na het middagslaapje en de pap zonder suiker (maakt de ontlasting scherp) is hij nu weer jolig en lacht om Tommy die met zijn Ma stoeit. Axel heeft het babykleed van Dien gekregen, het is zo beeldig geworden. Het stelt een Hollandse stenen vervoerende schuit voor, geboomd door 2 kerels en de schuit heet “de Axel Tan”. Leuk hè. Het is weer een razend werk geweest, net als het kleed dat ze voor ons trouwen maakte en ook weer keurig. Er staan allemaal gezellige knotwilgen, langs het water. – Zaterdag en zondag hebben we fijn getennist, voor het eerst heb ik m’n kunsten vertoond voor de heren van de irrigatiebaan en volgens Hok ging het goed – We speelden aldoor samen en versloegen 3 paren met 6-4, 6-3 en 6-0, maar toen werden we gescheiden en won Hok’s partij het natuurlijk. We kunnen reuze fijn samen spelen en we zijn beiden erg enthousiast wat die club weleens nodig heeft. Het bezwaar was dat ik p.f. was, maar een bewijs van m’n gezondheid dat ik er geen last van had. – Net kwam Tek Bheng en hield college over alles en nog wat. Heel amusant. Hij kocht voor ons een lot van de Irish Sweepstake[1] hoewel we er niet op gebrand waren, maar enfin. Hij legde ons precies uit hoe het ging, heel interessant. Jeanne was niet mee, ze wist niet dat hij ook naar ons ging, maar toch bleef hij wel anderhalf uur. [2] Gistermorgen kwam Mevr. Bijl de Vroe op visite, wier dochter de conferencière was op de IEVA avond indertijd; het is een merkwaardig mensje, erg cru maar volkomen eerlijk en openhartig, ik zit dan maar te luisteren. Ze was verrukt van Tommy en ook wel een beetje van Axel. – Ik verheug me op de a.s. jurkjes, van een rijksdaalder, lijkt me zeer bijzonder. Die kosten hier nog zeker wel een gulden of 6, er komt altijd minstens 100% op, maar dan vind ik het voor Indië nog goedkoop. – Jullie hebt wel een bijzondere verloving-vierderij gehad met al die Indische mensen. Enig die Irene. Ze heeft jullie natuurlijk ook om haar duim gewonden zoals ze met iedereen doet. Ze is zo enorm politiek en zegt altijd net wat je op een ogenblik prettig vindt hè. Ze speelt voor het schellinkje, noemde ik dat toen ze hier was, als ze ’t er al te dik op legde. Geen wonder dat jullie haar enig vindt. Fijn zou dat zijn als de kinderen in jullie buurt kwamen en dan bij de Ladesteyn’s. Alex zal zijn ogen niet geloven als hij ze terug zal zien, als ze vrolijk en levenslustig worden en niet zo zwaar en ouwelijk. zoals ze nu zijn. Ik moet altijd denken hoe Hans zei: “ik wou dat ik was als Vader, dan kon ik ook altijd autorijden naar Lembang en overal”.  Maar zij mochten nooit mee. Je moet Irene zeggen dat ze mijn brief, geadresseerd aan Möckie en Hans Hasenstab, post restante Zürich moet opvragen, daar zit het kiekje van Axel en mij in. – Ik ben bezig een trui te maken voor Axel, te breien, het voorpand is al af, ik ben wel bang dat het niet overdreven fraai wordt, maar enfin als ‘t maar warm is. Dunne dingen zijn makkelijk genoeg te maken. – Hoe zag Irene eruit, ze had hier altijd kringen onder de ogen en was goor. Droeg ze exotische kleding of als een gewoon mens? Heeft ze geen IEVA verslag gekregen, Alex zou het haar opzenden. – Wat geweldig dat Jan en Tine fietsen door Nederland, die hebben dus hun energie niet in Indië verloren. Wat een strop voor Dirk dat Em pas eind september komt, kan het niet meer veranderd! Die meneer van de Nillmij kan je helpen. Net komt de post en Dirk schrijft dat hij het inderdaad graag veranderd heeft en zelfs seinde. Ik ben benieuwd. Hij heeft al een getypt “werk”programma voor de dagen vóór en ná Em’s komst, kostelijk. Kom nu maar begin september, dan vieren we mijn verjaardag met Dirk en Thijs erbij en op zo’n feestdag is het toch altijd hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hoe kwam het eigenlijk dat jullie op de Marnix bespraken. Had Dirk zich niet duidelijk genoeg uitgelaten over de Sibajak. Moet Em beslist in Holland al aan boord? Niet in Marseille? – Leuk dat Em op 30 juni van ons allen een roos schonk, een kusje ervoor! – Frits Heiligers herinner ik mij natuurlijk evenals zijn Pa in “De Storm” van Shakespeare opgevoerd door de H.B.S., waar ik was met die rare jongen Brouwer of zoiets, die mij meevroeg naar het bal maar mij niet afhaalde, maar op de Groenmarkt liet komen! – Groet Tineke Hijmans van ons.

Dag Eida.

[3]

HOK

18 juli ‘33

G. Wat een fijne dag is die 30e juni geweest en wat een druk bezoek. De drie rozenknopjes zal Em gauw in hun ware gedaante zien! En dan dat bezoek van Irene. Zij is inderdaad zeer energiek en levendig, maar dat ze nu helemaal zonder pose is, ben ik het niet met Moeder eens. – Hebt u het in Keppel erg prettig gehad. Mooi weer gehad? Momenteel zijn we blijkbaar weer in de kentering gekomen. Axeltje wat grieperig en ik ook. Gelukkig is ’t niet zo erg met Axeltje gesteld. Hij is nog altijd even levendig. Is ’s avonds alleen wat huilerig. Dr. Christie vond het niets erg. Zij vond hem erg veel aangekomen; en over de griep heeft ze niet veel gerept. Axel maakt al plannen om te gaan zitten. Hij kan zichzelf al mooi optrekken, goed voor zijn biceps. En verder kan hij al meer geluidjes voortbrengen! – Ik ben vandaag met een dikke keel opgestaan. Deze was, dankzij een over mijn hals geslagen wollen zak van Axel heel gauw over. Maar ik ben toch de hele dag thuisgebleven, met een ietwat doezelig hoofd. Ik had mooi tijd om de correspondentie van de padvinderij klaar te maken. Er is een hoop werk te doen, vooral nu mijn secretaris wegens ziekte geen werk mag doen. Alles komt praktisch op mij neer. Ik hoop een andere medewerker te kunnen vinden. – Intussen ben ik deze week weer een baantje rijker geworden, namelijk adviseur van de Chinese studentenvereniging alhier. Er zijn 17 Chinese studenten op de Bandoengse T.H. Ik voel mij al bijna zo belangrijk als ons Vosje! Eerst wilden zij mij voor niet minder hebben dan als hun beschermheer. Daar heb ik feestelijk voor bedankt! A.s. vrijdag moet ik op een vergadering van hen verschijnen. Dit is voorlopig mijn laatste baantje, want het wordt nu zo zoetjes aan welletjes. –

Dag Hok.