EIDA

Geliefden – ’t is half  7 n.m. en de mail sluit vanavond al. Axeltje ligt op ons bed te kijken naar zijn pipa, die zich aankleedt. Ik heb me maar aan zijn bureau gezet om me met jullie in verbinding te stellen. Hoewel het eigenlijk nog wel wat vroeg is, en we vanmiddag ook een uurtje sliepen, doen m’n ogen pijn van de slaap! In de eerste plaats is dit te wijten aan het laat naar bed gaan van gister en eergister en verder aan m’n p.f., die ik voor de tweede maal sinds Axels aankondiging weer beleef! Interessant! Gistermiddag of liever in de vooravond was de trouwreceptie van Lily Bijl de Vroe, die op het IEVA feest de conférencière was. Wij stuurden orchideeën en gingen erheen, niets vermoedend van wat ons te wachten stond. De moeder der bruid was blijkbaar getroffen door onze bloemen en onze komst, dat ze ons vroeg voor de fuif van diezelfde avond. Wij konden onmogelijk weigeren, omdat we van te voren geen uitvluchtje verzonnen hadden, daar we er allerminst aan gedacht hadden dat ze ons zouden vragen. Nu moet je weten dat zij uit officierskringen zijn en wij geen van hun kennissen ooit ontmoet hadden. Om kwart na 10, kwamen we dáár aanzetten, terwijl het dansen in volle gang was. Gelukkig was er een oudere heer, die zich met Hok onderhield, zodat die 2 zich ver van het gezelschap hielden. Eén officier walste met mij – in lang danste ik niet zo fijn! Maar toen was ik uren muurbloem. Gelukkig vond ik een dame, die erg aardig was en ook niet danste en niemand kende! Maar wat een toestand – de stemming was ook niet je dát. Er waren majoors en luitenants door elkaar, oud en jong, dan was onze ondertrouwfuif leuker! – Zondagavond kwamen 3 padvinders, Chinese jongens, om half 7 zouden we met ze op een clubhuis uit en toen kwam Alex. Hok ging uit, hij bleef hier tot half 8, Hok had pech met de auto en kwam pas om 8 uur. De padvinders bleven nog plakken om ons officieel uit te nodigen voor het leiderschap van hun troep. We hebben het in beraad genomen. Maar Hok zal het wel doen, ik niet denk ik, omdat ik al haast geen minuut de hele dag voor mezelf heb. Gister de hele morgen drukproeven nagekeken van het IEVA jaarverslag, vanmorgen moest ik naar de kerk voor Lily’s trouwen. Van het laatste had ik overigens geen spijt. De dominee sprak zo schitterend over het leven. Hoe het doel van je leven moet zijn elkaar gelukkig te maken, niet te eisen dat je zelf gelukkig gemaakt wordt, zoals dat tegenwoordig meest voorkomt. En hij zei, hoe juist het leed in het leven kan worden omgesmeed tot het zuiverste goud van het geluk. Laat uw hele leven een feest zijn, zei hij, of dat lukt, hangt van niets anders af dan van de vraag of je liefde dezelfde blijft, dus van jezelf. Ik hoop zeer dat Lily er wat van zal onthouden. Zij en haar moeder waren in tranen en trouwens veel dames van het publiek. Zij voldeed dus aan de term “het wenende bruidje”. Het is toch wel mooi zoiets op je trouwdag te horen, zo’n waar woord, het geeft een plechtige stemming. Toch is er ook veel te zeggen voor zo’n blijde dag als wij meemaakten. Maar je mist wel iets in ’t leven als je geen vast Godsgeloof hebt. Het is wel makkelijker misschien als je dat van jongs af aan hebt meegekregen. – Zaterdagavond waren we op de Jaarbeurs Kermis ten bate van de Werkelozen – Er was heel wat te doen en een belachelijke massa publiek, zodat men zich overal verdrong. Voor de waarzegster stonden files te wachten, op de draaimolen trapten ze elkaar eruit voor een plaatsje, de hengeltent was in 2 uur uitverkocht. Alleen voor ringen gooien waren er nog veel prijzen over, toen ik om 10 uur er één kwam wegslepen! Mijn eerste ring was waarachtig keurig om een blok hout heen. En ik kreeg een beker van Indisch zilver, beeldig. Jammer dat hij koper van binnen is, anders kon Axel hem krijgen. In het Chinees restaurant wilden we lekker gaan eten, maar er was alleen nog maar ijs te krijgen – de Chinese hopman was goochelaar, heel aardig. – Hok had vrijdag z’n laatste vrije dag, in april + mei waren er 11 extra feestdagen, echt fijn. – Dank voor jullie brief. Onze laatste woog 6 gram en ze merkten het. Gelukkig verstuurden ze hem toch en stuurden ons alleen een rekening. We zullen nu ook 2½ vel insluiten. – We hopen maar dat jullie Tante Leidie een beetje kunnen troosten. Inderdaad die 12 dagen alleen aan boord moeten wel ontzettend geweest zijn. Die arme Hans hield ook veel van Zus[1] hè. In deze maand vóór 2 jaar vierden we hun koperen bruiloft mee en Dicky is ook jarig geweest. Ik zou zo graag iets naders willen weten maar we horen niks. [2]

Fijn hè, van Anneke’s baby, het zou schitterend zijn als het een meisje werd, maar gezien de zoons van Hans + Jetty en onszelf en Tine Schepers is er veel kans op een jongen, bepaald! Hok zal een Chinees meisje bij T. Masje introduceren, die veel voelt voor de Vrouwenbeweging en graag veel van T. Masje wil leren, al is het dan per brief. Veel dank voor de maandbladen – Hok leest er ook altijd vol interesse in. Een aardig stukje over turnen met baby’s heb ik al in toepassing gebracht, maar Axel vindt het matig! Verder maakte ik een recept van eierschelpen dat zalig was, ook overgenomen. Aldus zeer vruchtbaar! – Ik las dat Juffr. v. Anrooy een examen afneemt voor huisvrouwenhulp – ik zou graag willen weten wat de exameneisen zijn. Dat zouden we ook goed kunnen gebruiken. Het is vervelend dat alle mail op dinsdag weg moet, en ik er vandaag weer zo laat mee ben begonnen, zodat ik haar niet meer kan schrijven. Oom Ben schiet er ook altijd bij in. – Tek Bheng hebben we niet meer gezien. We wilden ze meenemen naar de kermis, maar ze waren naar de bioscoop. Jeanne schijnt er geen behoefte aan te hebben enigszins ingewijd te worden in het vak van “Vrouw in Indië”. Huisvrouw hoeft ze trouwens voorlopig niet te zijn. Maar ze zijn toch niets voor ons, we hebben zo’n hele andere belangstelling in ’t Leven. Tek Bheng als student in Holland, is anders dan als grootgrondbezitter in Indië. – Vandaag stapt Irene in Genua aan wal. Van Alex krijgen we de nieuwste berichten, maar aan boord hield ze zich afzijdig, dus was er niet veel te vertellen. – Morgenmiddag neemt de IEVA afscheid van Zuster Hulshof, de polikliniek zuster, en dan komt Bert hier eten. – Van Dien nog niks uit Bali. – Gelukkig dat Em niet naar Dordrecht hoeft! Het is toch prettig genoeg op je Lab? – Mevrouw Gunning gaat vrijdag weg, en donderdag is het Vivos thee. – We zijn gegrepen door het Leven. Het moeilijke is nu, zelf de baas te blijven! Ik vrees dat de padvinderij mij teveel zal worden. Ik wil nl. zelf een jurk maken, althans knippen. Daar ik hier geen routine in heb, kost me dat zeker enige morgens. En thuiszijn vind ik zo prettig!

Eén korstje van Axeltjes pokjes is afgevallen. Ik zal blij zijn als ik hem weer eens helemaal onder mag dompelen met baden! Axel is nog steeds even vrolijk. Wat zou hij ook eigenlijk te wensen hebben! Zijn maag wordt steeds op tijd gevuld en hij heeft een poes en rammelaars, verder een Pa en Ma die hem steeds verrukt aanstaren en met hem spelen en toelachen! De Jongh gaat vrijdag naar Banka en Billiton met de directeur G.B. en enige andere hoge Oom-es. Zondag nam hij het nog even waar ons op de film “Madame Butterfly” te fuiven, erg mooi gespeeld door de Japanse, maar de mooie zeeman speelt een beroerde rol!

Dag Eida. [3] 

HOK

G. Wat vervelend, dat het vliegtuig u weer een keer voorbij gevlogen is! We zullen voortaan wat beter op de bekendmakingen letten. – Jeanne heb ik vroeger per se niet gekend. Wellicht heeft ze Tek Bheng’s Chinese vrienden dooreen gehaspeld. Naar onze mening zou Tek Bheng beter doen, wanneer hij een eigen home opzette. Hij zal wellicht bepaalde redenen hebben om het nu nog niet te doen. Ik praat er maar liever niet over, omdat hij altijd zo geheimzinnig doet. Ik heb er bovendien nog geen gelegenheid voor gehad. En we weten ook niet, hoe Jeanne er tegenover staat. In elk geval zou ik haar een langere logeerpartij bij de broer gespaard hebben. – Ze kwamen zaterdag j.l. bij ons dineren. We hebben hun ons grote menu voorgezet: kippenbouillon, gebakken kreeft, asperges, kip, aardbei met slagroom. Het menu was uitgebreid en feestelijk genoeg, maar de bereiding liet zeer veel te wensen over. Het kostte onze oude kokki haar betrekking! Haar weggaan gaat ons zeer aan het hart; ze was zo’n in-goedig mens, wat de reden is, dat we haar ondanks het feit dat ze van koken niet het minste verstand heeft, – gesteld dat ze nog wat verstand heeft van wat anders – wel nog 5 of 6 maanden gehouden hebben! Enfin, nu hebben we een goede voor haar in de plaats gekregen. – Zondagavond woonden we een kampvuur van Chinese padvinders bij. Het is zo jammer dat er geen ouderen zich met hen bezighouden. Of ik er de geschikte persoon voor ben, betwijfel ik. In elk geval geeft mijn belangstelling hun de nodige morele steun. Maar ik zal nog zien, wat ik voor hun doen kan. – Met mijn griep is het nu gelukkig voorbij. Ik voelde me de vorige week nog ontzettend slap en heb op kantoor dan ook niet veel meer gedaan, dan de anderen van het werk gehouden. – Axeltje groeit als kool, twee ondersnijtandjes sieren al zijn mond! Erg vlug, vindt u niet. En we hebben niet gemerkt dat hij er ook maar enige last van had. We zullen hopen dat hij ook zo gemakkelijk door alle andere kinder- en groeimoeilijkheden heen komt. Hij doet al lange verhalen en slaat onderwijl met alle kracht tegen de rammelaar, die aan de gordijnstang van zijn wieg hangt. We zijn nu bezig een kinderbedje en een box te krijgen. Het wordt zo zoetjes aan tijd. Tommy vervult zijn functie als Axel’s trekpaard met veel plezier. Hij weet al precies, waar en hoe hij lopen moet. – Erg bedankt voor de badhanddoekjes. Hoe is het met Emma’s maag. Alweer over? Inderdaad is Eida’s kiek van Tineke Hijmans afkomstig. Ze zal nu zo zoetjes aan wel in Holland zijn. Van de Rempten hebben we nog geen bericht!

Dag Hok