EIDA

24/8

Geliefden –

Het is al ruim half 8 namiddag en ik sterf van de hitte. Trouwens tegenwoordig heb ik het nooit meer koud, ook weer om dankbaar voor te zijn, hoewel het ’s morgens weleens al te bar is. Verder heb ik niets aan te merken, oprispingen komen niet veel meer voor, alleen als ik een lege maag heb. ’s Nachts heb ik nog wel opeens kramp in m’n voeten, zonder enige reden zodat ik als een wilde overeind spring! De hondjes oefenen me vast in ’s nachts opstaan, d.w.z. vooral toen Hok er niet was maakten ze ’s nachts veel kabaal, zodat ik minstens dacht dat er één vermoord werd. Had je van mij gedacht dat ik voor hen over zou hebben uit m’n bed te komen!! Maar nu hebben we ze in de voorkamer ’s nachts met dichte deur, zodat we niets horen. De eigenaressen mochten de hondjes al hebben, maar opeens ziet de moeder van het kleine meisje, Tommy´s hartsvriendin, er tegenop, vrezende dat haar meubels, stoelen en poefen en haar kleden eraan zullen gaan. Graag of niet! [HOK ze moesten maar een opzette poedel nemen]. Maar het meisje was al te erg teleurgesteld, zodat het wel dóór zal gaan, maar pas eind van de week. Wij vinden ’t wat goed, ’t is zó’n gezellig gedoe, als ik thuiskom komen ze nu alle drie enthousiast aanrennen, zo plezierig. Hok heeft ze natuurlijk al geleerd aan tafel te bedelen. Dus zitten die kleine gedrochten ook al vol verlangen naar een botje, naar boven te kijken. Bij voorkeur geeft Hok ze dan samen één, zodat ze gaan vechten, om de beurt mogen ze erop kluiven en tot slot Tommy, die ’t snel geheel opeet, zo mogelijk, dat de kinderen er niets meer van krijgen, een liefhebbende moeder! Je moet hier de hele dag met je ogen naar de grond lopen om [2] niet over de een of ander te vallen.

Schreef ik je al dat Egbert en Baukje op mijn verjaardag met enige vrienden en kennissen de hele dag naar Hack’s Radium Hotel[1] gaan en de Kawah Kamodjan. Jullie herinneren je de Kawah Saär e.d. toch nog wel? Zie de kiekjes. Baukje zei dat Hok eerst de dokter moest opbellen of ik ook mocht en nu vindt Sparmann ’t niet goed, de drakepit! Overigens wel geschikt want omdat ik ’s nachts mijn verjaardag wil vieren, zou ’t me toch te vermoeiend zijn daarna de hele dag uit te gaan. Sparmann heeft speciaal bezwaar tegen lang achterelkaar autorijden. Nu, ik vind dat ook niets plezierig! Komt mooi uit, maar ’t is sneu voor Hokje, enfin hij moet er ook wat van merken dat hij een spruit zal krijgen, zullen we maar zeggen. De spruit is hoogst rumoerig, op elk ogenblik trekt hij m’n aandacht, echt gezellig, je bent nu toch nooit alleen! Onder de Soendanese les was hij aan ’t huppelen en ’s avonds doet hij ook steeds gymnastiek. Ik las net een bijzonder fijne, tedere brief in een Russisch boek “Hart zonder Land”, die een zeeman uit de verte aan zijn vrouw schrijft, als ze een baby verwacht, erg mooi zegt hij alles. ’t Is helemaal een bijzonder boek, als je kunt lees het – ik weet de schrijver niet. Het zijn allemaal korte verhaaltjes vol zin.

Irene heeft weer wat nieuws; natuurlijk kun je zeggen! We mogen nu als IEVVO-bestuur elke week het “damesuurtje” van de radio verzorgen. Het is een mooi aanbod en zo zal onze IEVVO gauw bekender worden, al mogen we daar absoluut geen propaganda voor maken. Je snapt, Irene strikte me direct voor een causerie, klinkt goed, maar ik zie me nog niet voor de microfoon zitten! Over de Chinese vrouw moet ik wat vertellen, het voordeel is natuurlijk dat je niemand ziet. Alleen zoiets in elkaar zetten, is het moeilijke, maar Irene wil me helpen en ik zou ’t leuk vinden, als ik werkelijk eens vrij zou kunnen presteren! Het zal zeker lastig [3] zijn elke week weer wat te doen, voordrachtjes e.d. komen ook in aanmerking. Mam, zouden jij en Emma ook kunnen helpen en allerlei gegevens op het gebied van de vrouw kunnen verzamelen. We hebben hier tenslotte niet zoveel contact met Holland en ’t zou leuk zijn van allerlei te horen; nieuws op huishoudelijk gebied, van tentoonstellingen, van de Vrouwenbeweging, van de filmliga misschien, van een filmster, van een schrijfster of wat dan ook – het Maandblad van de Staatsburgeresse, heb je dat nog altijd? Zou je ’t willen opsturen? Bestaat die Vereniging eigenlijk nog door wie jullie altijd goedkoop vlees hadden. De IEVVO gaat met 1 september een Moedercursus geven, dus dat is al een mooi iets – Wij werken voor de zedelijke, geestelijke en maatschappe-lijke opheffing van de vrouw en met het huishoudinternaat, zullen we al ’t een en ander bereiken, vooral daar we langzamerhand ook niet-betalenden willen opnemen. In juni is er al een kind geboren, een jongetje dat Ivo genoemd is, omdat de IEVVO het kind helemaal op wil nemen, daar de vader van de moeder wegliep al vóór de geboorte van ’t wurm en de moeder weinig verdient. Daarvoor hebben we weer iemand nodig, die daar in ’t huis woont en voor ’t kind ook ’s nachts kan zorgen, zo wordt er weer iemand aan werk geholpen ook. De directrice gaat overigens met 1 oktober weg, die Zuster Venema, die niet kon nalaten aan Jan en Alleman vervelende dingen over ’t tehuis te vertellen, hetgeen niet bevorderlijk was voor onze goeie naam en zonder enige reden. Er komt nu een echtpaar, dat in alle opzichten ideaal lijkt. Zij is niet alleen verpleegster, maar heeft ook een kappersdiploma, zodat we ook weer in die branche thuis zijn!, en haar man kan alles repareren en kan zeer artistiek houtzagen, zodat die op den duur ook wel aan ’t werk gezet zal worden. Je begrijpt nooit hoe Irene [4] altijd weer aan nieuwe, bijzondere mensen komt! Nu vrijdag zal ’t eerste “vrouwenuurtje” zijn. Irene vroeg Hok en mij bij hen te komen luisteren. Onze secretaresse, Juffr. Obertop, journaliste, zal de eerste beurt houden, ik ben benieuwd.

Ir. Zeylmans van Emmichhoven wil op onze auto zijn rijbewijs halen, hij heeft al een “internationaal”, maar dat geldt niet voor Indië. Zondag reed ik met hem. Hij is heel klein van stuk en kijkt nauwelijks over ’t stuur heen, kan niet goed bij de pedalen, maar verdraaide het een kussen mee te nemen, zoals mannen zijn! ’t Gevolg natuurlijk dat hij doodaf thuiskwam, nadat ik hem had laten draaien, achteruit rijden, door de binnenstad rijden. Hij vindt onze auto erg moeilijk, wat wij ons nu helemaal niet meer kunnen indenken. Ik kan me geen gemakkelijkere voorstellen!

Vanmorgen verzond ik een allerliefst pak voor m’n edele Zus – de strop is, dat een nachtboot het meeneemt, zodat het op zijn vroegst de 26e zal komen, althans de boot komt de 24e aan. Er zit ook wat voor Vader en Moeder in, maar ik zeg ook lekker nog niks, net als jullie, die mij nieuwsgierig hebben gemaakt, naar mijn pak. Als ze ’t zaterdag nog niet gebracht hebben, zal ik ’t postkantoor maar opbellen, want langer bewaar ik mijn geduld niet!

Dag Eida

HOK

Eida hebben ze nu weer eens gestrikt. Ze zal het er wel goed vanaf brengen. De vermoeienissen van Madoera ben ik nu te boven gekomen. De reis heeft 250 gld gekost, wat mij terugbetaald wordt. Momenteel zit ik weer elke middag te petroleumen. Het is geen moeilijk werk, maar uiterst vervelend en vooral wanneer je al een hele dag werk achter de rug hebt. We zullen maar zeggen, ter wille van de smeer enz. Zaterdag gingen we naar de Geheime Dienst van Brigitte Helm, een heel goede spannende film, met een zeer logisch opgebouwde intrige.

Nu dag. Hok.