EIDA

23-2-‘32

Liefjes –

Fijn dat Moeder naar een magnetiseur is gegaan. – We zijn erg benieuwd naar de resultaten. Is het net zoals bij Mevrouw Kunkeler dat je haast verschroeit!? – We vragen ons af waarom jullie zo zijn geschrokken van mijn “onbekende soldaatplan”. Het is toch ook een historisch persoon en toch geen bespotting als ik hem had voorgesteld zoals Hok en ik hadden uitgemaakt door een tekeningetje op te spelden van een man in vreemd uniform en een blanco gezicht b.v.; wij vonden het juist zo origineel. Maar misschien ben ik ziek moeten worden om dat idee niet ten uitvoer te kunnen brengen, zegt Hok, wie weet! Moeders slapeloze nacht was dus overbodig. Maar je moet me toch eens uitleggen wát het erge ervan is. Als je 2 Duitse postzegels opdoet, of zo, is het toch ook niet een bespotting van Bismarck.

Wat de Marmite betreft voor het Kerstpak, die heb ik al fijn opengemaakt, we hopen dus dat je er Anneke maar één in haar verjaarspak stopt. – Je had nl. geschreven dat “de” (niet “mijn”) pot Marmite niet meer in het pak kon en toen ik hem toch vond, dacht ik, en daar Anneke er nog nooit een gehad had, dat hij er toch op ’t laatste ogenblik nog bij had gekund. Het is heerlijk op de boterham en Tommy vindt het een uitvinding, (hij kreeg het eens op een stukje brood) maar had daarna zó’n honger dat hij 2x zoveel at als anders! – Dat meisje van Jaap Roelofs Heyermans is dus stil. Ik geloof dat Riek net zó’n indruk op jullie zou gemaakt hebben. Zij uit zich erg lastig, maar kwam echt los de laatste tijd, ze hebben geen van beiden overdreven last van gevoel voor humor, d.w.z. echte mopjes snappen ze best, maar zelf zeggen ze er zelden of nooit één. Jullie hebt nu ondertussen veel bijzonderheden over ze kunnen lezen in ’t vers en dergelijke. Als je nog niet alles weet, vraag het gerust. – Ik heb Adi geluk- [2] gewenst met haar schoondochter, is die dame familie van Cootje Doorman? Hemel wat een partij van 60 mensen! Heeft Jan geen baan? Wat gaat hij doen? Blijft hij bij zijn ouders wonen? Hok had alleen een antipathie tegen Jan Einthoven omdat hij vond dat die op “het” feest bij Hijmans zo familiair tegen mij deed. Ik geloof overigens dat dat de enige keer is dat Hok hem zag en van mij één van de weinige, maar hij leek mij wel aardig. – Ons Kerstboompje staat op de hoogte van het huis vlak tegen het prikkeldraad van de scheiding van onze tuin en die van Kasan. De uiteinden zijn bruin geworden, waar de kaarsen hebben gezeten, erg grappig, maar verder bloeit hij weer op. – Stuur je me alsjeblieft geen dikke directoiretjes, deze zijn heerlijk, maar zo’n buikband als de Hupkessen hebben, lijkt wel heerlijk. – Jan Hupkes schijnt net ook zijn blindedarm verloren te hebben, nu hebben ze hem geen van beiden meer. – Fraai dat onze Oudejaarsavondkiek niet in het album komt, je zou ook op Hok een postzegel kunnen plakken. Ik heb nu al in 2 weken niets van Anneke gehoord. Hok vermoedt dat ze met Thijs mee op reis is, dat zou wel enig zijn, Wytje is er gezond genoeg voor. De familie Ludwig is net met kind en al een paar dagen op de Papandajan top geweest waar het ’s nachts vriest! Hun zoon is 1 maand ouder dan Wytje. Ik heb de Gunnings maar niet je boodschap meegedeeld, dat je met de inspecteur zou spreken, want ik heb idee dat ze liever niet willen dat een ander ervan afweet. “Men” zegt hier dat Gunning een slechte pedagoog is een dáárom van de Carpentier Alting Stichting in Batavia verjaagd is. Meneer Burhoven Jaspers zit ook in het dagelijks bestuur of zoiets dergelijks. Mevrouw Gunning doet erg overdreven hoffelijk tegen me of ze wat van me hebben moet!! Onze laatste Vivos avond was hoogst genoeglijk, echte ouderwetse aardige hartelijke stemming, die o.a. veroorzaakt werd door de lezing van Mevrouw Tielrooy die ons wegwijs maakte in de gedachtegang van de Papoea. Men weet niet of de Papoea’s nakomelingen zijn van een oude vergeten beschaving ofwel een primitief, nieuw volk zijn. Het debat na afloop was zeer geanimeerd en Bep Einthoven is een prettige, strenge praeses. Ik wou ook eens een Vivos avond [3] bij òns thuis hebben, in de eetkamer zou wel gaan, maar Hok is er woedend over, maar misschien kalmeert hij nog wel eens. [HOK nonsens!!] Ik vind het zo vervelend dat ik nog nooit enige gastvrijheid heb aangeboden. – 

Op onze Soendanese cursus schieten we niet hard op, de mensen denken er niet aan thuis er ook wat aan te werken. Hoe kunnen ze zich verbeelden in 12 lessen een vreemde taal te leren zonder verdere studie. Onze leermeester is niet streng genoeg, het enige wat hij zei was dat hij hoopte dat het de volgende keer wat vlotter zou gaan. Een echte bescheiden man, Raden Djajadiredjo. Ik verveel me het halve uur omdat de andere mensen eeuwig zeuren voor ze iets van een zin snappen. We hebben nu ook leesboekjes, voor de leeftijd van 8 jaar!, en echt voor Soendanese kinderen bedoeld. Er staat b.v. dat “de moeder van een kind erg knap is omdat ze op school is geweest” (de lagere school!) en voordat die echte Hollandse meneer die dat zinnetje moest vertalen er iets van snapte, ongelooflijk! We lachen af en toe ook erg, er was de vorige maal een klein zinnetje: “loetjoe, nja” = “lief, nietwaar”, werd vertaald door “ze heet Loetje, nietwaar”!, vind je niet mooi. – Gistermorgen was ik in Tjimahi, mijn eerste reis alleen per auto! bij Toos Mohr-Beversluis. Ze maakt het sinds 2 maanden weer goed, haar enige 2 maanden zolang ze in Indië is zowat, en dat is 2 jaar! Ze heeft al 2 zoontjes, 1 van 3, en 1 van 8 maanden. Ze vertelde direct verrukt van Lodi, ze is erg dol op hem en haar broers en zuster ook. Merkwaardig dat die 2 families Ali Cohen en Beversluis het zo goed met elkaar konden vinden. – Haar man, oogarts der militairen, leek me ook erg aardig, ik zag hem heel even maar. Zij zelf is ontzettend nerveus geworden, kan moeilijk luisteren en praat maar door. Merkwaardig hoeveel mensen dat hier krijgen. Ik ried haar aan Sanatogeen  te nemen, daar is Mamma nu toch ook zo goed van geworden o.a. Ik bleef enige uren bij haar, heel genoeglijk. Ze vertelde dat ze er zo naar snakt om [4] mensen te spreken met wie ze oude herinneringen kan ophalen, maar sinds ze zich weer beterende voelt, kan ze ook beter aan dit leven wennen, waar je nu meestal geen jeugdkennissen hebt. Het is sneu voor haar dat ze in Tjimahi moeten wonen, terwijl ze juist in Bandoeng aardige kennissen heeft. Ze wil nu eens met haar man hier komen. Ze ergert zich geweldig aan dat militaire gedoe waarbij een mindere in rang altijd ongelijk heeft.

Bij Dien alles best, ze voelt zich nog uitstekend. Van Emy nog niets, ik zal haar maar weer eens schrijven. – Morgen trouwt Erna Douwes Dekker, die dan Janssen zal heten. – Daarnet kregen we een vliegbriefje van Riek’s vader voor onze gastvrijheid e.d. te bedanken. We kregen een brief van Henk, die op de dag van de herdenking dat ze 1 week getrouwd waren, aan ons geschreven hebben. Ze hebben ons op de lunch gevraagd in hun hotel, want Hok had al voorgesteld dat wij ze zouden komen halen, de volgende zondag. Ze schrijven zich goed te amuseren ondanks dat ze beiden een klein griepje kregen toen ze 2 dagen daar waren. Enfin in deze regentijd is dat niets bijzonders. Ik vreesde dat deze brief een dag ná Vaders verjaardag bezorgd zou worden en stuurde allerlei dus maar met de vorige mail. Jullie moet eens precies schrijven wanneer deze is gekomen, om te zien hoelang Napels-Den Haag duurt. – Ik heb toch nog maar een briefje aan Lucie v. Bemmelen geschreven over haar zoon. Ze schijnt niemand te willen zien, zelf Mevrouw v.d. Ploeg ving bot.

HOK

Gisteren naar een begrafenis geweest van één der commies kashouders van de Mijnbouw, die een vriendelijke man was, waar ik altijd om potloden kwam. Het regent nu zowat alle middagen, zodat er van tennissen nooit meer iets komt. Zondag zullen we naar Magelang  gaan, Eida is er nog nooit geweest. Dan halen we meteen onze getrouwde kinderen. – We hopen met Pasen vakantie te houden. Een weekje mag er wel af. Dag Hok.

EIDA

Dien verdient ƒ 240.-!!