EIDA

28-1-‘30

Geliefden –

M’n permanent is eraf, m’n haar is weer even stijl en mijn kapsel valt weer vriendelijk over m’n oren net als “vroeger”, ten tijde dat jullie m’n aangezicht geregeld zagen. De ganse familie jubelt om deez’ oude aanblik, Hok, A. en Th. vinden ’t alledrie nu leuker, en … wat wens je nog meer?! Anderen denken dat krullen me verveelden en ik m’n haar nu maar geplet heb, sommigen betreuren het! – We kregen nu pas jullie Oudejaarsbrief meldende van Emma’s operatie. Wat zijn we toch weinig telepatisch aangelegd dat we toen we om 12 uur ons glas naar het Nieuwe Jaar ophieven, niet gevoeld hebben dat Emma juist onder handen was van 2 sterke mannen plus de rest. In 1922 is dunkt me toch niet veel notitie van die blindedarm genomen, ik herinner het me althans nog vagelijk. Goddank dat hij eruit is! Wat merkwaardig dat zo’n ding opeens zo’n pijn kan doen, terwijl hij jarenlang kalm geweest is, en niets van zich heeft laten merken. – Hartelijk dank voor de woordenboeken, we hopen ze veel te gebruiken. – Weer in ’t zelfde papier gewikkeld van ons Sinterklaaspak, dat is nog eens sterk papier hè! – Ivans Mystificaties[1] is heel aardig, toch zijn de eerste boeken voor mijn gevoel boeiender. – Van Emy Kaiser kreeg ik ook een [2] brief, erg aardig vol oude herinneringen, zelfs over Van der Hagen van wie Corry Kaiser  nu les heeft, en die zich heel goed ons clubje bij hem op dansles herinnerde. – Gelukkig dat Zus Schüler weer verloofd is, als je eenmaal getrouwd bent geweest, lijkt het me ellendig om weer als jong meisje te moeten beginnen. – Van Annie G. nog niet. Maar je hebt je keurig van je taak gekweten, Maatje, om die mensen op hun kop te geven dat ze me niet antwoordden! – Van Malie een brief met deze mail over ons vers op 7 december en dat de taart zo lekker was! Enig die correspondentie. Haast niemand houdt het hier vol, maar m’n club ben ik toch erg aan gehecht. – We zitten net in ’t spoorboekje te studeren hoe in Tjiandjoer te komen. 30 januari is het Chin. Nieuwjaar en we zijn nu al sinds ongeveer aug. niet daar geweest. Ik schreef je toch dat verleden week “de” Tante uit Tjidjoho hier was en de poes er goddank was om de aandacht te trekken, want ik kan allerminst converseren in het Maleis, behalve dan met Mamma alleen! Houw komt ook thuis gelukkig. Onze trein gaat om 7 min. over 7 ’s morgens, wel een beetje vroeg. Hij doet er precies 2 uur over. – Ho haalt ons dan af om ons naar Tjipadang te brengen in z’n nieuwe tuf, dat is dan nog ± 1/2 uur rijden. – Zaterdagavond ons tweede Kunstkringconcert. Ze gaven “Paulus” en vol enthousiasme [3] togen we erheen gedachtig aan ons aller geliefde Mattheus-Passion. En’t was inderdaad net zoiets, alleen ons onbekende muziek en naar ons voorkwam lang zo mooi niet. Waarschijnlijk scheelde het ook dat het in een schouwburg was, in plaats van in een kerk. Verder werden de recitatieven telkens door een andere stem gezongen, eerst sopraan, toen tenor en later de alt. En je weet hoe moeilijk vooral die te zingen zijn. De tenor was heel slecht, had helaas de hoofdrol. Het was een ingenieur en allen, op de sopraan na, dilettanten, die hun partij niet beheersten. Paulus zelf, bariton, was wel goed, prettig om naar te luisteren. Het koor daarentegen was keurig en daarvan genoten we. Toch verdwenen we maar toen het na 1 1/2 uur pauze was, half 11, en er nog evenveel moest komen. Eerst maakten we nog kennis met Rein’s schoonma, voor wie Rein in aanbidding is! Als ze lacht lijkt ze op Mieke, behalve dat alles wat Mieke natuurlijk heeft, zij aangemaakt heeft. Vuurrode lippen, kolossale ogen (misschien echt), beeldige teint. Maar ze ziet er ook niet ouder uit, haar figuur ook niet, - misschien is ze wel aardig. Rein vroeg ons in de pauze aan hun tafeltje in de Sociëteit en we converseerden, maar het was niet erg lang en zij niet erg conversabel, misschien, geneerde ze zich voor ons, misschien niet. Rein is doodsbenauwd iets te zeggen dat haar minder aangenaam zou zijn, erg grappig. – Fam. Hupkes vertrekt over enige dagen uit Bandoeng naar Buitenzorg, Hok slaakt zuchten van verlichting, want nu kunnen we niet meer [4] bij hen op visite. Ik heb alleen nog met Lientje getelefoneerd. Ze kunnen me mooi daar met “onze” meubels gaan pronken! Ze hebben werkelijk alles als wij, of bijna. Misschien een mooie vriendin voor Pimmetje! – En van Pim gesproken, gister bewonderden we voor ‘t eerst de G.G., althans op een afstand. Hij had een beeldig geel palmbeach pakje aan en is heel lang, erg plezierig. Gister werd nl. een standbeeld of eigenlijk een soort aardbol onthuld, ter ere van Ir. de Groot, die het radiostation van de Malabar stichtte, dat ons zozeer van dienst is geweest voor 3 weken! – Heel G.B. had vrij gekregen, maar we moesten allemaal in ‘t gedrang staan in de palle zon en toen De Jongh = directeur G.B. en Ir. Einthoven = medewerker van Ir. de Groot waren uitgesproken, werd het me te machtig en zijn we er snel vandoor gegaan. Voordat het doek viel, helaas! Onze lieve De Jongh was niet eens genodigd, noch andere hoofden van diensten, die (behalve De Jongh natuurlijk!) zeer gebelgd waren. Naast ons stonden enige Indische soldaten die, (hoewel zonder officier!) 2 coupletten lang van ‘t Wilhelmus in de stand stonden, in ‘t gedrang, is dat niet sterk! Ik sprak De Jongh even, ik dorst niet te vragen of hij weer eens bij ons komt, maar misschien zou hij best willen, hij ziet ons graag, geloof ik! – Hok zou ons zondag in Zweeds danskostuum gekiekt hebben, maar natuurlijk (!) kon Fiet van Houten juist weer niet, en nu is het een week uitgesteld, zolang de kiekjes alleen van mij! ’t Flatteert hè? De laatste kiek met lang haar en blote oren, Vader zal het wel naar vinden dat ik ze weer bedekt heb! Dag Eida. [5]

HOK

28-1’30

G. Hartelijk dank voor de verrassing van Dr. Fetter die we zodra mogelijk zullen doorlezen. Overmorgen is het Chinees Nieuwjaar, ik heb vrijgemaakt om acte de présence te geven. We zullen op dezelfde dag heen en terug gaan. Wegblijven zullen we maar liever niet doen. Ofschoon in China zelf officieel de Gregoriaanse kalender is ingevoerd, telt men officieus nog met maanjaren. Tegen dit Nieuwjaar nemen de Chin. die meestal geen zondagen of andere vrije dagen kennen, vakantie. Alle schulden worden betaald, er wordt veel gefoven, knalvuurwerk afgestoken, en op de 15e dag van het nieuwe jaar worden optochten gehouden, voorafgegaan door een draak van goed, die in allerlei natuurgetrouwe slangbewegingen naar een vuurbol hapt – althans die vuurbol hoort er te zijn – symbolische betekenis van de winter die het licht tracht te verslinden. – Tegen deze tijd valt toevallig ook de vastentijd van de Mohammedanen, de zogenaamde Poeasa, –  men mag de hele dag tot de avond niets eten, zelfs moet de vrome Islamiet zijn speeksel uitspugen, niet roken. – ’s Avonds mag men de schade inhalen. – Men maakt in zulk een land met heterogene cultuur wel veel mee, vooral in de binnenlanden. Wij zullen er niet veel van zien, het is hier puur Hollands. De alt soliste van Paulus kreeg deze recensie – recensies moeten hier altijd welwillend zijn, ook recensies over boeken – muzikaal geluid, maar vereist nog oefening, en zeer intense en langdurige en dan hoeft zij niet onder te doen voor Ilona Durigo.[2] –

Ik moet ophouden met schrijven, mijn ega wil naar bed; zoudt u voor mij de volgende rekeningen willen betalen, z.o.z., het is altijd betalen, nooit eens een surprise!! als tantièmes of gratificatie van 10 x salaris!! [6]

1. G. Naeff – uitgever: Vos in ’t tuintje 1, Haag, ƒ 2.15 volgens nota 1125 ddo. 21/XII ’29. Gironummer 58018.

2. Geologisch Mijnbouwkundig Genootschap voor Nederland en Koloniën. Instituut voor Mijnbouwkunde Delft. Gironummer 40517: ƒ 10.-

3. Geist, Filter & Co. Bremen Jr. Waagestr. 1.  Mk 3.65. Gironummer Hamburg 33756 voor konto nr. 4028 ddo 4/XII ’29.

Bij voorbaat hartelijk dank

Hok