EIDA

Zondagmorgen 17 nov.’29

Lieve Schatten –                                                         

Net jullie brief 2x overgelezen. Wat schrijven jullie vandaag (het is de brief van 21 en 22 okt.!) toch extra gezellig, dat danken we zeker aan jullie gedachten aan je Sunny Boy!. – Hok en ik hebben onze zondagmorgenwandeling al achter de rug, die ik nu vanmorgen heel lekker vond, omdat de zon niet scheen en er alleen maar weldadige warmte om je heen was, niet overdreven gloeiend, maar net lekker. We zijn ondertussen weer even de tennisbanen van de Technische Hogeschool binnengelopen, waar juist gewedstrijd werd, en we constateerden dat wij het nog zo slecht niet doen! [HOK al zeggen we het weer zelf]. Jullie bent misschien verbaasd dat ik nu pas jullie brief las, maar de laatste dagen, ben ik ’s morgens daverend misselijk en ga ik liefst zo gauw mogelijk wat eten. Vanmorgen bracht Hok me  boterhammen op bed, lief hè! Jullie hoeven niets achter die “misselijkheid ’s morgens” te zoeken, alhoewel Hok me er graag mee plaagt; maar vandaag is net m’n 5e p.f. dag, dus geen kans!, beweer ik. – Wat dol dat Emma mee heeft gedaan met de “12 pound look”[1]!, ik kan me voorstellen dat net iets voor Emma is! Wat Annie Gerritsen betreft, ben ik niets tevreden. Haar en Emy schreef ik van boord al op hun verjaardagen, hetgeen ik zelf erg attent vond. Het zou toch wel gek zijn, als ze geen van beiden die briefkaart gekregen hadden!, maar in elk geval antwoordden ze geen van beiden, zelfs niet op mijn verjaardag!, dus zullen ze niets meer van mij horen, ik heb heus genoeg mensen om mee te corresponderen! Wat leuk om Euridice voor te stellen, als ik er was, kon ik mooi als Athene meedoen met mijn Griekse neus! Of komt die er niet bij te pas? – Jullie brief aan Houw, zullen we doorsturen, is die thee lekker? Ik heb op ’t ogenblik erge nare, alhoewel ƒ 1.10 per pond. Die Anneke jou stuurt is een stuk lekkerder. – Nu ik toch over niet-schrijvers bezig ben: Jo zal wat, nooit iets gehoord! Schreef haar 2x! Vanmorgen een brief van Nora Bessem, erg enthousiast over haar huis, [2] ze zal als ze hier komt ons huis net als antipode ontmoeten! Zij Queen Anne, wij onszelf!!! Wat ellendig van die a.s. schoonvader van A. de Jongh, – ik hoorde nog steeds nooit iets van hen, zelfs geen kaartjes. Ze zullen wel erg van hun stuk zijn, wat een begin van hun verloving, ellendig! –

Houw kan heel best tegen het klimaat. Hij schrijft erg opgewekt over zijn werk maar verder nog niets; hij is nl. knap in korte brieven [HOK en in het niet beantwoorden van vragen]. – Ja, je moet “Heiliging” van Anker-Larsen[2] vast lezen. Vooral het begin is weer buitengewoon, over verhaaltjes aan kinderen. – Van boeken gesproken: de presidente van de Vivos, heeft me gevraagd of ik mee wou doen aan het met-een-paar-mensen (5 of 6), lezen van een boek en erover praten. Dit alles vanwege van mijn 1 jaar Nederlandse Letteren!! (dit is toch geen verknoeid jaar geweest!). Ik heb er eerst over gedacht, maar het lijkt me feitelijk erg plezierig en toen heb ik ja gezegd. Nu blijkt dat ze allemaal ongeveer afgestudeerd zijn, 3 Engels, 1 Arts!, en ± 35 jaar. Wat een eer, n’est-ce pas, voor zo’n kuiken als ik! Ik heb gezegd dat ik wel erg af zou steken, omdat ik niet veel literair inzicht heb, maar Mej. Potjer, praeses, zei dat ik juist zoveel tijd zou hebben voor het lezen omdat ik geen “werkende vrouw” ben! Ik ben erg benieuwd; we zullen eerst kennismaken, ik weet alleen ene Mevrouw Grondijs, wie ik zal vragen of haar kinderen bij Merema in huis zijn. – Als je Merema eens spreekt, doe dan onze groeten, ook aan de Dommeringen, aan wie ik heus eens zal schrijven! Al duurt het misschien nog heel lang. Ik heb me doodgelachen om je “Grijze Pieten” Maatje, als waardige plaatsvervangers van de “Zwarte Piet”! – Wat leuk dat Anneke Goudsmit zo goedig is, en zo enig wat haar kinderen zeggen, het zijn zeker wel leuke? Zijn ze niet zo wild als die van Jet? – Wij lezen vaak(?) stukken van Mr. W. van Balen, dat is Wim toch? Over stierengevechten, erg goed. Hij schrijft erg vlot. Hij schrijft in “de Aarde” en dat tijdschrift is in de portefeuille, die we elke week van de Smitten krijgen en [3] waarvoor we ook een kleine bijdrage bedongen hebben. Maar meestal kom ik er niet eens aan toe! Je ziet dat niets doende leven van een Indische huisvrouw, valt bij mij wel mee! – Ik heb werkelijk veel te doen, van half 9 tot 2. Om half 9 ben ik nl. pas aangekleed. Dat komt doordat ik ’s morgens terwijl Hok zich aankleedt, gymnastiek doe, waarvan het gevolg b.v. is, dat ik van tennissen nog stijf word. Ik ontbijt dan in kimono, terwijl Hok eet maak ik z’n 3 boterhammen en schenk thee. Daarna eet ik alleen, zalig rustig, Maatje, dat kan ik met je meevoelen! Tegenwoordig geef ik elke morgen schone doeken voor de smakelijkheid, want je weet nooit wat ze ermee doen. B.v. Mardjo was gister in de zuurzakboom[3] geklommen om er 2 grote zuurzakken uit te halen en werd zo gebeten door mieren dat hij met de stofdoek, die hij over z’n schouder had (zonder zo’n doek ben je hier niets!) zijn gezicht schoonveegde. Hij is overigens niet erg schoon en net, en ik zal proberen een andere erg goede te krijgen. Want het is ellendig mensen in je huis te hebben, die eigenlijk niets voor je voelen. De kokki is vandaag naar hier verhuisd, zij is heel prettig, echt beschaafd, spreekt b.v. altijd met 2 woorden!! Door zo iemand als Mardjo word ik snauwerig en optrederig, terwijl ik, juist van de kokki vriendelijk en vrolijk word. Ik weet ook zeker dat Mardjo b.v. in alle trommels en laadjes kijkt. Hij zal niets wegnemen – tenminste nu niet – omdat ik hem betrapt heb, dat hij de halve suikerpot voor zijn eigen gebruik reserveerde. Ik heb toen gezegd het hem te zullen geven, maar hij vond dat beneden zijn waardigheid en bedankte. – Misschien komen A. en Th. ook in de tennisclub. We zijn nu nl. nog maar ons zessen over omdat we ƒ 3.- extra uit moeten geven voor het lidmaatschap van de tennisclub, waardoor je snel en gratis bioscoopkaartjes kunt krijgen. We zouden het liever niet doen, maar die tennisbaan is dol. – We kregen ook de kiek van Annetje met Mund, welke de 25e briefkaart was. Echt iets voor [4] Mund om voor het tellen een administratie bij te houden. – In de trommel zouden we ook graag terug ontvangen, zo mogelijk, 1 ...... en 1 Latijns woordenboek. Als Vader dat tenminste heeft (en Eida’s corsetje daar tussen in geplaatst!!). – Fijn dat Roelofje nu in de dansclub zit Maatje, gelukgewenst! – Deze week dichtte ik 30 coupletten voor de P.S. diës op 7 december, op de wijs van ons clublied. Het gaat met deze luchtpost. Het is werkelijk erg geslaagd geworden. Het zijn de analen van P.S. van haar ontstaan af, tot nu toe. Hok heeft het geïllustreerd voor zover we geen kiekjes hadden. Ik heb nl. ons Pierkiekje, onze verlovingsbloemen kiek, onze ondertrouw kiek en 2 kiekjes van hier, naast de passende coupletten geplakt. Het kiekje van “Boon en Erwt” aan tafel en van de vinger van Hok wijzend naar ons naambordje. Ik heb er zelf al veel pret om gehad en Anneke vond het ook erg geslaagd, natuurlijk Hok ook. – Het eetservies bevalt elke dag beter, werkelijk een beeldige kleur blauw, het staat inderdaad kostelijk en vorstelijk op tafel. Helaas heeft Mardjo net van een oor van de dekschaal een stukje afgestoten. Gelukkig niet zo erg zichtbaar, maar toch jammer. We gebruiken nu dagelijks een dekschaal voor de soep, want de soepterrine is zo kolossaal. – Ik stuurde Dien ook een lapje van ons lampenkappen, dat ze nu op haar “series” geprikt heeft. De Jongh hebben we helaas niet meer gesproken sinds Brouwer weg is, althans ik niet.

HOK

Gisteren (maandag) toen we al op weg waren voor tennissen, mijn broer’s auto tegemoet gekomen. Omgekeerd zijnde (wat een stijl! maar niks aan te doen, over enige minuten verwachten we visite, dus telegramstijl) vonden we in de auto behalve m’n oudste broer nog m’n moeder, die op weg waren naar ons. M’n moeder was nog nooit bij ons geweest. Wij onverrichterzake terug, ontvangen, keurig geglimlacht en vriendelijk gekeken. M’n moeder vond ons huis schoon (in de betekenis van niet vuil). Haar plan was bij ons te komen logeren, wat echter niet convenieerde, daar we niet af te zeggen bezoek zouden krijgen nl. vandaag. Dus zal mijn moeder woensdagavond terugkomen.

Ze zijn niet gewend om vooraf te schrijven wanneer ze zullen komen, weliswaar heeft [5] mijn moeder haar bezoek aangekondigd, maar daarbij alleen vermeld dat zij t.z.t. zou komen [EIDA graag komen wou]. – Het bezoek is weer weg, van de eerste en enige vrouwelijk hoofdambtenaresse in Nederlands-Indië, Mevr. van Dewall, met haar man, die reeds gepensioneerd is. Reusachtig aardige mensen, die onze ouders zouden kunnen zijn. Dit zijn wel de enige mensen behalve de Jongh, die we aardig vinden. – Het zal deze week wel een drukke en moeilijke week zijn voor Eida: ze moet de hele dag Maleis praten om mijn moeder bezig te houden. Het is zeer zielig eigenlijk voor mijn moeder – ze zal het ook wel voelen – dat we al zover van haar af zijn. Maar que faire? Het is nu eenmaal de tragiek van ouders die hun kinderen een betere opvoeding gegeven hebben dan zij zelf genoten hebben, –  die hun kinderen uit hun wereld laten trekken. De kinderen komen terug vervreemd van hen die hen nog liefhebben en die kinderen moeten iets geven wat niet meer in hun gevoel ligt. Enfin, tot de volgende keer. Hok.

EIDA

Weet je waar een Chinese moeder het eerst naar kijkt als ze het huis van haar zoon en schoondochter binnenkomt? … naar de “buik” van haar schoondochter! Achter de mijne zocht ze wat, wat er niet is!

Eida.