EIDA

11-6-’34.

Geliefden –

Moeder schrijft zo dringend over mijn slechte vetvertering, dat ik daar maar mee zal beginnen. Inderdaad ben ik naar Sparmann gegaan, waar ik erg blij om ben. Hij heeft me direct een streng dieet gegeven dat ogenblikkelijk zijn uitwerking had. Ik heb deze week al geen diarree meer gehad vanaf de dag van het dieet – daarnet was ik weer bij hem en hij was zeer tevreden en zei me nog 1 week zo door te gaan, dan mag ik weer méér eten en daarna misschien alweer gewoon. Maar op ’t ogenblik moet ik me rustig houden, zo weinig mogelijk heen en weer lopen. Tennissen is dus uitgesloten voorlopig – er speelt nu een ander de competitie voor mij, zeer tot m’n spijt. Maar ’t is gek hoe gauw alles went, op ’t ogenblik zou ik gewoon geen zin in tennissen hebben. Ik ga nu steeds ’s middags slapen en dan wat wandelen met Axeltje, en de hele morgen ben ik ook thuis, hoewel de IEVA examens al een week aan de gang zijn. Er heeft een keurige IEVA prospectus in de krant ingevouwen gelegen, zondagmorgen. Dus elke abonnee kreeg zo’n ding. Ik heb de inhoud opgemaakt, verfraaid door Irene, maar tot m’n schrik heeft ze bij het bestuur een ijverige commissaresse vergeten, die zeer gebelgd is natuurlijk. Hopelijk is het een fout van de drukker. – Ik zal haar morgen dat boeltje brengen dat je in ’t pak stuurde. Ja, over dat pak hebben we natuurlijk ook net niet kunnen schrijven. We zijn er weer erg blij mee en Axel niet minder. Hok [2] pakte alles voor zijn neus uit en hij greep overal naar. Vooral het A.B.C. boek liet hij niet meer los en ook de ringen waar hij de hele dag mee speelt. Enig zijn die, hij kan ze er makkelijk afkrijgen maar nog niet er weer op. Dat vindt hij trouwens ook niet nodig! – Dat groene pakje, heb ik hem al aangedaan. Maar het middel zit te laag en de pijpen zijn te lang – het is echt fijn op de groei want op ’t ogenblik heb ik voor ’s middags nog 3 pakjes voor hem en dat is voldoende o.a. dat met de konijntjes en dat wat jullie op 6 december stuurden, beige met wit, dat staat hem wel zo buitengewoon! Iedereen roept er dan over dat hij al zo’n echte jongen is. De Juliana kalender is keurig, hij hangt in de voorkamer naast de boekenkast. De koekjes doen Axel’s gezicht ook helemaal ophelderen als hij ’s middags nog half slaperig uit zijn bed tuimelt. Vanmiddag alleen was hij juist erg wakker om half  5 omdat ik hem er om 1 uur al had ingelegd. Hok dacht dat hij slaap tekort komt en daar leek het ook wel op en het kan wel omdat hij ’s morgens de hele morgen in touw is en rondsjouwt; als ik thuis ben, hoeft hij ook niet in de box, want als ik in de tuin zit, kan ik precies zien wat hij uitvoert. – Het blikje zullen we ook met smaak verorberen – ik bewaar het zeer egoïstisch tot ik het zelf weer mag eten. Misschien als Em komt. Ze schreef juist haar programma van 25 tot 30 juni bij ons, enig zal dat zijn. [3] Wat jammer dat jullie onze De Jongh niet hebben kunnen ontvangen, maar wat enig dat Baukje geweest is. Zij zelf heeft die Bandoengse ziekte heel erg gehad. Maar bij mij is het blijkbaar nog in het beginstadium, fijn. Wij hoorden nog niets van haar, ze is een heel slechte schrijfster. Gelukkig dat ze geen spijt heeft, haar man alleen te hebben gelaten. Zij had het echt nodig er eens uit te zijn, kan ook niet tegen de warmte. – Morgen is Jan Schüller jarig – wij kochten zijn cadeaus voor Annie, omdat ze niet naar Bandoeng kon komen voorlopig, pas eind van de maand. – Dit weekeinde waren Houw en Fanny hier, erg gezellig. Ze moesten naar de opening van het Chinese Clubgebouw waar Houw keurig sprak, Hok moest ook mee, maar om mijn dieet hoefde ik niet, zeer tot Fanny’s spijt. De volgende morgen zouden ze naar Malabar en toen is Fanny ook maar bij ons gebleven, ze wordt erg mager, ziet er niet zo sterk uit. Ze droeg steeds een Sjanghai-dress, erg flatteus; ik heb er ook een geprobeerd en met algemene stemmen werd het toegejuicht! Ik zie mij al zó in de Kunstkring verschijnen. Fanny heeft haar haar afgeknipt en ze draagt een bril die haar niet flatteert. – MamaMamma had 2 speelpakjes voor Axel meegegeven, heel aardig en bierstroop over veel eten waar Hok van smulde. – Het Mijnbouwdiner van zondagavond is niet doorgegaan vanwege allerlei onenigheden, ook wat. Ik weet niet wat voor ruzies dat zijn, gelukkig bemoeien we ons [4] daar niet mee. –   Morgenavond is de IEVA bestuursvergadering, net op mailavond, ik snap niet dat Irene daar niet aan gedacht heeft, want ze schrijft tegenwoordig ook altijd. Het schijnt haar ernst te zijn om in augustus met Alex weer naar de kinderen te gaan, of ‘t een kleinigheid is! Ik hoop maar dat ze dan werkelijk een goed tehuis voor de kinderen vinden. – Geef Adri Buriks de rest van de IEVA boel maar mee en als je ze eventueel zou hebben of van anderen zou kunnen vragen, boeken voor onze nieuwe IEVA bibliotheek voor meisjes van 14 tot 24 jaar. Of moet Adri haar hele uitzet e.d. meenemen. Dan zal ze wel niet veel ruimte hebben. – Ik lees op ’t ogenblik “Im Westen nichts Neues” [1], ik ben altijd een paar jaar ten achter met m’n lectuur! Goed is dat geschreven, je kunt je indenken hoe vreemd zo’n frontsoldaat weer in de gewone wereld moet staan en zich moet voelen onder mensen, die allemaal hun theorieën over de oorlog hebben, maar er zelf nooit in geweest zijn. De Sparmannen zijn net terug uit China – ze zijn overweldigd door het sprookjesachtige Peking met huizen met jaden daken en rood-lakken zuilen en goud bestoven daken, wonderlijk mooi moet dat zijn. Ze zijn nu nóg verrukter van Chinezen dan tot nu en dat was al erg! – Onze edele djongos is van mijn fiets gevallen toen hij vis moest halen op de pasar – de hele kettingkast is gescheurd, maar ’t eten is veilig aangekomen! – Daarnet kwam een Chinees meisje van de Kweekschool, padvindster, ons opzoeken, Axel was erg toeschietelijk maar wou toch niet met haar zonder mij gaan wandelen. Veel groeten van Irene.  `

Eida.

[Randje pag. 1]

Laat Adri Buriks maar al haar boeken en schriften meebrengen. [5]

HOK

G. Met Eida’s kwaal gaat het gelukkig beter. We mogen van geluk spreken, dat ze bij Sparmann is geweest ondanks dat ze tijdens Sparmann’s afwezigheid al bij Rizzi was geweest. Rizzi schijnt Eidaa’s geval niet au serieux genomen te hebben, wat ons verbaast, daar hij toch zelf patiënten heeft, die daaraan sukkelen. Nu gaat het erg goed vooruit, ze mag natuurlijk nog niet aan sport doen: de ingewanden moeten rust hebben! Sparmann was erg tevreden met de vorderingen. Het strenge dieet moet nog een twee weken worden voortgezet. – Het pak was een succes, Axel begreep alleen, dat alles wat eruit kwam voor hem is. We hebben het niet gefilmd, daarvoor moet hij iets groter zijn. Erg bedankt voor de verrassingen die ook voor de ouders mee zijn gekomen. Het kegeltje van houten ringen is het grootste succes; die avond werd al het andere speelgoed uit zijn bed gesmeten, alleen de ringetjes mochten hem in zijn slaap vergezellen. Hij begreep gewoon niet waar hij al dat moois aan te danken had. Nu, erg bedankt hoor. Axeltje begint nu al een en ander te zeggen, Pappie, Mammie, Hokkie, zijn bij zijn Eidje gekomen. Ook zoiets als: ga je mee? Waar ben je? En ook begint hij al te zingen. Het lijkt er wel nog niet veel op, maar de poging ertoe is toch duidelijk. Een mooie stem heeft hij niet, dat hebben we al ontdekt. Heel leuk vindt hij “Moriaantje, zwart als roet”, waarmee hij naar bed gaat. – Binnenkort krijgt u weer een verrassing, als dank voor Axel´s pak. – Zaterdag de opening van een Chinees Clubgebouw bijgewoond. Wat kan men toch veel bij elkaar praten. En soms zo onnodig veel. Houw laat dat alles kalm over zich heengaan en doet zeer geïnteresseerd. Ik moet meestal moeite doen om te luisteren, liever, om wakker te blijven. – Het diner ter ere van de benoeming van het Hoofd Mijnbouw gaat a.s. zaterdag door. De herries komen hier, omdat de dames der Mijnbouw niet allen op goede voet met elkaar staan. Dat komt in de beste families voor. 

Dag Hok.

[1] “Im Westen nichts Neues” (1929) van Erich Maria Remarque, pseudoniem voor Erich Paul Remark. In 1930 wordt dit boek verboden in Duitsland en in 1933 al zijn boeken.