HOK

1 januari ’34.

G.

Gelukkig 1934, wensen we u toe. Als gangmaker sturen we u met de Baloeran een pakje bevattende een product van de Polygoonstudio Berlageweg. U zult het omstreeks 29 jan. ontvangen. –

Wat kranig van de Pelikaan, die nog op Oudejaarsdag aankwam. Op diezelfde dag kwam hier de Postjager[1]. We waren helaas niet tegenwoordig bij de ontvangst, daar we met de Kreikens op Lembang waren. We zijn later nog wel op het vliegveld geweest, we konden door een reet in de deur van de hangar een blik slaan op dat mooie ding. – De brief die we met dat vliegtuig sturen, zult u wel reeds ontvangen hebben; tenminste dat hopen we. – We vierden met ons tweeën Oud en Nieuwjaar; een klein soupertje bespoeld met Asti Spumante. De avond werd met racen doorgebracht. – De avond te voren waren we met de Kreikens, die hier met vakantie zijn, in Hotel Homann. Heerlijk gedineerd, maar Eida was weinig tevreden over de heren, omdat deze niet meer dansen konden. We hebben ons desondanks goed geamuseerd. Daarna gingen we nog naar het Dago theehuisje, waar nu een restaurant is, dat dag en nacht geopend is. De kroegbaas trachtte ons te lijmen met de mededeling, dat we de aankomst van de Pelikaan te Amsterdam aldaar ook te horen is. We zijn blij, dat we daarop niet gewacht hebben, omdat dat tegen zonsondergang hier te horen was. – De dag van de 31e gingen we op Lembang tennissen. Egbert had niets in te brengen. Woensdag komen de Kreikens bij ons eten. – Met de a.s. salariskorting hebben we nog een bofje, omdat ik net op 1 febr. een belangrijke opslag krijg. We zullen er dus niet zo erg aan toe zijn, als we eerst gedacht hebben. Met begin 1934 zullen weer 3 mensen afgevloeid worden. Ik hoor er gelukkig niet onder; mijn positie schijnt erg vast te zijn. Ik maak me dan ook geen zorgen.

Axeltje groeit nog steeds als kool. Hij weet al wat ondeugend zijn is. [2] Meestal is hij op zijn ondeugendst, wanneer hij zijn buikje al bijna vol heeft, dan draait hij zich om of kruipt hij weg, alsof hij geen zin meer heeft.

EIDA

Geliefden – Wij vergaten jullie met de Pelikaan-brief Gelukkig Nieuwjaar te wensen, althans ik vergat het, misschien deed Anneke het wel. Jullie hebt de aankomst zeker door de radio gehoord. Ik vind het wel jammer dat we die echte nationale gebeurtenis misten. Ik ga nu beslist kijken als de Postjager vertrekt, overmorgen om een uur of 11. Het lijkt me echt iets dat je meegemaakt moet hebben, vooral omdat we toch in Bandoeng wonen. Jeanne was wel bij de aankomst, wel enig om naast het vliegveld te wonen. De krant staat al veel dagen vol nieuws over Pelikaan en Postjager. Ze doen net alsof Asjes de belangrijkste man is, maar ’t lijkt me dat Geyssendorffer met zijn routine het zaakje wel beheerst zal hebben. Op Oudejaarsavond waren ze in Homann en de dames uit Bandoeng schijnen zich daar belachelijk te hebben aangesteld met het vragen van handtekeningen en zoenen! – Het is meer dan fijn dat de Kreikens weer hier zijn. We hadden direct weer contact – Morgenavond eten ze bij ons. Ik zal Baukje vragen mee te gaan naar het vertrek van de Postjager. Ze is nog steeds even enorm actief, de hele Vereniging van Huisvrouwen in Semarang, 800 mensen, drijft op haar evenals het Werkelozencomité. Ze gaat in maart alleen naar Holland en ze komt jullie ook opzoeken. Egbert is niet in vaste dienst en kan niet met verlof gaan. Ze zijn nu al een jaar of 8 hier en zij is niet al te best in orde, vooral in de warmte. Egbert is daar juist gezonder dan ooit en heeft geen last meer van astma. Baukje was erg verrukt van Axel. Hij was mee naar Lembang met box en al en speelde suikerzoet terwijl wij tennisten. Hij zat verrukt [3] op haar schoot en ze vond hem steeds liever. Ze had hem het laatst gezien toen hij 3 weken oud was! en was   verstomd over zijn lengte. Ze vroegen ons te logeren als Baukje weer terug is. Misschien komt Egbert wel wat bij ons, in zijn vakantie als zijn vrouw er niet is. Zij ziet er enorm tegenop weg te gaan, maar wil toch beslist haar moeder eens terugzien. Kan ik me indenken! – Ik moet dadelijk nodig even aan Anneke schrijven. Jij hebt werkelijk een goede blik gehad, Mam, want bij het opklappen van de box is de bijtring tevoorschijn gekomen. ’t Was dus inderdaad met de grote schoonmaak! Overigens heeft Anneke nu al 2 andere, maar ’t idee dat deze met de herinneringen terug is, is toch fijn. – Ik schreef haar nog niet sinds we terug zijn. ’t Was wel erg kort dat we daar waren, té kort om even aan ’t klimaat te wennen. ’s Morgens was het er wel vrij warm, maar Anneke vond het er heerlijk na Pontianak. Wìj zijn natuurlijk niks gewend! Ik heb de Kerstboomversiering die wij voor haar meenamen vergeten en een waslap en luier teveel meegenomen + nog een handdoek van Chris! – Ik had voor Axel alleen maar broekjes meegenomen en geen een luier, echt fijn al dat hij zo groot is. Op de heenreis wou hij maar geen plas doen. Om half 9 vóór we weggingen deed hij het en in Garoet om half 11 hield ik een kwartier een bakje onder hem en een uur later zette ik hem op het gras aan de kant van de weg, maar steeds geen succes. Om 4 uur kregen we regen en toen deed hij het pas! Hij was zeker uitgedroogd. De eerste deed hij op mijn schoot en de 2e op Hok! Axel sliep een groot deel van de weg en at veel kaakjes en pisang, ook om 1 uur nasi tim. Terug naar de kou deed hij menige plas en was veel enthousiaster. [4] Zo merkwaardig dat kinderen ook de temperatuurs-verschillen opmerken. – De stemming bij A. en Th. was schitterend, beiden even vrolijk en Thijs natuurlijk extra met zijn mistletoe aan de lamp, waar we onderdoor moesten dansen op hun Kerstdinertje. Van één stel vrienden, ’t Hooft + vrouw, waren wij ook erg verrukt, van de anderen minder. Maar ’t was toch gezellig, al duurde het ons wat te lang, vooral Hok die steeds moest denken aan de 8 uur chaufferen, die voor hen lagen, en aan zijn bed waar hij niet in lag. – ‘t Was jammer dat we geen gezelschap hadden voor Oudejaar. Hok vond het wel prettig maar ik vind het echt een avond voor een gezellig gezelschap. Emiel was nog in bed en de Ter Haar’s hadden hun broer + vrouw die avond. Wij hebben Jantje Westerveld nog gevraagd, maar die ging naar Homann. Het was een prachtige nacht. Juist volle maan en we reden heerlijk wat om met open kap. De elektrische klok gaf ons de juiste tijd aan, erg makkelijk! Er was in de buurt heel wat vuurwerk te horen, maar toch minder dan de vorige jaren. Verleden jaar hebben we ’t niet gevierd, daar ik 5-daagse[2] had en daàrvoor met Henk en Riek! Ik had helemaal niet voor een soupertje gezorgd, had alleen tong en om 8 uur haalden we enige blikjes asperges en kreeft en we dronken Asti Spumante, gedachtig aan St. Gervais op de beroemde avond dat we de trein misten van “La Mer de Glace”. – Hoe zullen we het het volgende jaar vieren?! ’t Is altijd prettig om weer een punt ergens achter te zetten, vind ik. Je begint echt weer opnieuw met goede voornemens, waarvan misschien een heel klein beetje werkelijkheid wordt! maar het geeft zo’n prettig nieuw gevoel, zo fris alsof je uit een verfrissend bad stapt. Je kunt weer opnieuw uitkijken naar een mooie toekomst en alles wat maar prettig is en opnieuw hopen en verlangen! [5]

Maar ik moet jullie brieven eens beantwoorden. Hoe was het in Groningen? We kregen net als vroeger met mail en luchtpost, de berichten dwars door elkaar, dankzij de snelle Pelikaan. Die jullie de 16e schreven, lazen we de 23e, enig gewoon, dus berichten van een week oud. Daarin stond dat jullie wél gingen en Moeder weer beter was, terwijl we nog niet eens wisten dat Moeder ziek was geweest. Wat enig dat je aan iedereen een Pools bord geeft. Dat voor Houw zullen we eerstdaags afgeven daar ze net terug zijn. Plotseling kregen we een brief van Fanny uit Buitenzorg. Die kiek van Axel is inderdaad door Hok gemaakt, goed hè. Wat nu onderweg is voor jullie, zal je hart weer goed doen, een gehele Axel film. Het is geweldig hoe hij maar steeds groeit. Wij draaiden pas voor Jeanne ook oude films af, de eerste en de 2e en we verbaasden ons dat dat pas 1 jaar geleden is! – Jullie kregen toch van Em een Sinterklaaspak? Je schrijft alleen maar over òns vers op die avond. – Wat zonde dat ons verjaarscadeautje niet op tijd was. Dirk verzond het nog wel als brief maar er was zeker een vrachtboot want het is zeker een maand tevoren verstuurd. Daar het aangetekend was, heb jullie het zeker pas de 29e na thuiskomst afgehaald. Enfin, een prettig welkomstgroet dan! En nú alweer één. ’t Is toch jammer hem hier te bewaren tot Vader’s verjaardag want dan is Axel alweer zoveel groter en is die niet meer actueel – Je hebt intussen dus al antwoord van me gehad over de IEVA dat ze nog niemand willen laten komen voorlopig. Volgens mij is het dringend noodzakelijk een gediplomeerde kracht aan te stellen, en in de volgende bestuursvergadering zal ik er weer over spreken. Als Emiel (Buck) beter is (hij kreeg longontsteking en pleuritis, en heeft steeds maar verhoging), zal ik [6] er weer over spreken. – Nu de rest van m’n welbespraaktheid zal ik aan de Postjager toevertrouwen.

Dag Eida. [7]

HOK

1 januari ’34.

G. Weldra zult u als “pakje, aangetekend” een product van de welbekende Polygoon Berlage studio ontvangen. Het werd opgenomen op de eerste zondag na Axel’s verjaardag. De dag van 6 dec. was regenachtig en guur, zodat de filmster bezwaren had tegen het optreden in de buitenlucht. De film vertoont u in de eerste plaats, de geschenken en blijken van waardering die de gevierde ster van diverse zijden, van heinde en ver ontvangen heeft. Ze laat u zien hoe dankbaar hij voor al deze hulde-betuigingen is. Voorts hoe hij sedert de laatste keer zijn talenten verder heeft ontwikkeld; nu zit hij als een pascha in zijn one-seater, getrokken door zijn moeder en zijn hond, gevolgd door een acrobaat op wieltjes en een kwekkend eendje. De trek “dieren” waren nog niet heel gewend aan de one-seater, zodat deze met horten en stoten vooruitkwam. Verder ziet u zijn dierenkennel: buldoggen, konijnen, katten staan en zitten vreedzaam naast elkaar. De meeste taferelen spreken voor zichzelf. Het laatste laat u zien hoe kiekeboe gespeeld wordt en met welk een smaak speculaas wordt genuttigd.

Helaas was de filmster niet erg goedlachs op die dag, wellicht dacht hij zich Buster Keaton; een andere keer zullen de operateur en regisseur een betere dag uitkiezen, bijv. wanneer de filmster net zijn maagje gevuld heeft. Maar, ondanks de Buster Keaton neigingen, zal de filmster u ongetwijfeld een prettig ogenblikje bezorgen. –

Tot een volgende keer; “Tot weerziens. Hebt u niets vergeten”.

Dag Hok.