EIDA

5 juli ’39.

Lieverdjes –

De rest van het huisgezin is ter Jaarbeurs – gisteravond gingen Hok en ik samen om alles te bekijken omdat je met de kinderen daar toch niet toe komt; en omdat ik toch niet mee te krijgen ben in draaimolens of dergelijke – ben ik geëxcuseerd, vooral ook omdat ik inderdaad p.f. ben! – De vorige maal dat ik schreef, waren de logees net 1 dag bij ons – nu zijn ze alweer enige dagen vertrokken. Het waren bijzonder prettige mensen, vooral haar mocht ik graag, kalm en eerlijk. Zij was niet zo toeschietelijk direct, maar werd steeds hartelijker. Haar man draafde de eerste dag al aan om glazen in te schenken en rond te brengen en koekjes te presenteren toen ik behalve hém nog Hok’s baas: Koolhoven met a.s. vrouw op bezoek kreeg en geen bedienden had. Hij was toen nauwelijks 1 uur in ons huis! Zij ging erg kalm haar gang en deed niemand overlast aan, sprak weinig, was vriendelijk – echt aangename gast dus. Ik had een avond vergadering van de Vrouwenbelangen en maakte de notulen zittend met haar in de tuin en al sprekend over diverse onderwerpen. Ik ontdekte toen dat zij doctoranda was in de kunstgeschiedenis – M’n notulen kwamen natuurlijk (!) niet af die morgen. Hok moest toen ’s avonds bij het eten van de kinderen zitten dat ik er de laatste hand aan leggen kon. We hadden voor het eerst nu een zaaltje gehuurd met het oog op de 100 leden, maar nog geen enkele maal was de opkomst zo gering!, althans niet sinds wij in ’t bestuur zijn!! Elke bezoeker haalde ik binnen en ik betrapte mij erop dat ik deed of ze mij er een persoonlijk genoegen mee deden met hun komst! – Het werd wel een aardige avond. Onze 2e secretaresse is weg – ik ben nog op de uitkijk naar een ander. Thea voelt het meest voor Dora Hekster-Zwiebel, maar ik moet eerst zien of ze een schrijfmachine heeft! een telefoon heéft ze tenminste! – Onze logees, MacGillavry heten ze, gingen nog een avond uit naar de Jaarbeurs eerst en toen naar Homann, waar we heerlijk dansten. Daar zij een baby verwacht was ik dus steeds aan bod. Op de Jaarbeurs zagen we een Chinese kunstenmakers troep, heel aardig, maar niet eersterangs. Als bestuurslid van de Vrouwenbelangen had ik ook een uitnodiging voor de opening van de Jaarbeurs – ik heb er dus heus al voldoende van meegemaakt! – Wanneer het nog eens mocht voórkomen dat jullie niets van ons hoort – misschien komt het niet meer voor – wees dan toch niet meteen ongerust, waarom dat gebrek aan [2] vertrouwen – alles komt heus wel terecht! – Maar de vorige maal ontdekte ik, nadat de brief weg was, dat ik nog niet had geantwoord op je vriendelijke verzoek om opgave van wensen voor m’n verjaardag – een divankleed hoeft niet, dunkt me – we hebben een bruin gordijn in gebruik, dat heel goed kleurt bij de kussens en het vloerkleed. Ik geloof dat ik het liefst een lap heb voor een jurk of een klare jurk maar dat kost Moeder teveel hoofdbrekens, mocht je ertoe besluiten dan Frans maaksel en geen Liberty! en maat 42 - 44. Maar het kost wel veel geld een lap – Ik hoorde van mensen die een jurk als “brief” sturen en zodoende geen invoerrechten hadden te betalen. Een andere wens is een mooie witte tas, die ik nu heb, begint al minder fraai te worden – let vooral op de sluiting: geen beugel eraan geplakt, liefst zonder beugel dus. Misschien kan Mevrouw de Française een leuk hoedje voor me maken bij de lap! Maar laat ik het niet te moeilijk maken, dat is niet de bedoeling. Zeg haar eens dat ik die witte grote zijden paardenharen hoed liet vermaken en dat die heel mooi staat, een grote platte pannenkoek met een bolletje erin! Maar ik heb het liefst kleine hoeden. M’n logee en ik stootten elkaar steeds met de grote hoeden wanneer we iets wilden zeggen! Ik zal dolgelukkig zijn met kleren voor de kinderen – ik zal hun maat dadelijk even opnemen. Wat zijn die witte schoentjes voor Lisa toch beelden – wat enige kiekjes stuurde je, Menno en Tineke net als onze kinderen indertijd op het Papaverhof en nu zien we “Co” ook – Van Papaverhof geschreven: fijn dat Mevrouw Kunst zoveel opknapte. Doe hen weer eens onze groeten. Merkwaardige kleinkinderen hebben die! Verdergaand op de gedachten van het kleinkind, Vader geeft een pracht beschrijving van alle brieven over Menno Hans’ neus – het is mij niet opgevallen dat die zoiets bijzonders is, maar wanneer er steeds over gepraat wordt, ga je er ook naar kijken, maar hopelijk ontdekken ze nog meér belangrijks aan hem!! Ik vond hem alleen maar één van de wonderlijke scheppingen van de natuur, zoiets kleins en teers en volmaakts – Wat je over Mevr. Schüller schrijft is inderdaad waar, ik bewonder Zus dat ze ’t in die sfeer uithoudt, hopelijk laat zij zich niet [3] besmetten zoals Leo Meyler[1] deed. Hemel, zou het niet de kandidaten-ziekte zijn – het lijkt me toch dat geen dokter zich laat besmetten. Maar het verwondert me niet gezien Leo’s geest van pessimisme en neerdrukkendheid, arme Betty. – Aardig dat je ook namens ons een penning offerde voor Zus-Aleid. Fijn dat A. en Th. een huis hebben – hebben ze eigenlijk veel meubilair uit Den Haag meegenomen? en hebben ze een contract gesloten met “Co” dat ze een bepaalde tijd moet uitdienen? Gezien de vraag naar echtgenotes daar te lande? – Ik gaf het adres van Juffrouw Harting net aan Bep Einthoven – ik moet haar nog steeds schrijven. De maat van de katoenen jurkjes van de Bijenkorf die Lisa momenteel passen is 40! Je weet nog die 2 jurkjes met schortjes die ze van jou kreeg, Mam, ze passen nog goed hoewel ze zeker een hoofd groter is nu. De volgende jurken dus graag maat 45. De witte schoentjes zijn precies passend, de beige nog fijn iets aan de grote kant!

Therus was alweer 2x hier. Hij is zogenaamd met vakantie. Rinie zit heerlijk op Tjitèrè in de kou, boven Pengalengan, en Therus rijdt dagelijks heen en weer omdat hij elke dag in Bandoeng moet vergaderen. Misschien brengt hij morgen Rinie mee.

Wat enig dat Anneke al meteen een dans- en gymnastiekcursus moet leiden. Binnenkort komt de revue “Willemstad” bepaald voor het voetlicht.

Vader is nu al bijna vrij van school en jullie trouwdag maakt deze brief misschien net mee. Voor jullie beiden dus ieder 34 kussen! en veel goeds voor die dag toegewenst. En daarna een fijne vakantie, dus beginnende in Paterswolde.

Hok komt met de kinderen thuis, ’t is half 10! – Ze hebben ieder een ballon en Hok maakt minder schone geluiden waarvan de draaimolen en een onwijze “octopus” de schuld zijn. Hij is niet in staat een letter op papier te zetten. Dus een volgende maal maar! [4] Het blauwe pakje voor Axel met donkerblauwe opslag en kraag is maat 4 – dus nu graag maat 5. Het is heel goed gebleven in de was. Iets aan één stuk is ook aardig blouse-broek, maar van verschillende kleuren broek en blouse staat ook enig. De vorige maal schreef ik al over gewenste kleuren! – Ik zal een “padvinders” pak voor hem laten maken. Dat is zijn grootste wens. Therus constateerde gelukkig dat hij dan geen geweer kan dragen. Dat ding kreeg hij van mensen van ons straatje, zeer ongewenst wat mij betrof, maar Axel vond hem schitterend. Hebben Alingh[2] en Margreet nu 2 zoons en 1 dochter?

Axel heeft grote vakantie. Hij vindt het heerlijk – we gaan zo eens van allerlei doen als: naar het park, dierentuin, baby’s van kennissen bekijken e.d. Hij is overgegaan, ik zou het nog haast vergeten te vertellen. We kregen een klein stukje papier met deze mededeling. Ik zal een paar dingen sturen, die hij maakte, dat je er een idee van hebt.

Dag hoor – omhelsd tezamen

Hok en Eida.

HOK

G. Ik ben volkomen geradbraakt en zeeziek van een bezoek aan de Jaarbeurs met Axel en Lisa. We zaten in schommels en carrousels, autootjes en draaiende bakken, zodat mijn, anders zeevast hoofd, er het bijltje bij heeft moeten neerleggen. Het was anders erg gezellig en de kinderen hebben zeer genoten.

Dag Hok

EIDA

Lisa moet ook een paar onderjurken! hebben, en nieuwe hansoppen en broeken en hempjes, ze is erg gegroeid en een badpak voor hen beiden. Schrijf vooral wat je in het pak gestopt hebt – als de invoerrechten zo hoog zijn: hier kan ik tenslotte ook alles wel krijgen. Dag lieverdjes!