EIDA

Geliefden – Ongelooflijk zijn jullie aan de fuif geweest – Palais de danse en dergelijke, geweldig! Fijn dat jullie zo’n pret hebt en dat Anneke haar 6 Indische jaren rijkelijk beloond vindt. Het is ook een feit dat ze al die Hollandse dingen nooit zo zou gewaardeerd hebben als ze die altijd om zich heen gehad zou hebben – Tenslotte hebben wij zo toch een rijk leven met afwisselingen en sensaties! Voor ons, die steeds op Bandoeng zitten, is de afwisseling wel minder groot, maar toch het feit dat je thuis bent in twee werelden is toch een rijk gevoel. Soms zal het tweeslachtige daarvan ook neerdrukkend zijn als je voorgoed in ’t ene land moet blijven, maar zover zijn we nog niet – Ik las het boekje “Levensvreugde” nog alleen pas hier en daar, al m’n kennissen zitten er op te azen, daarom kom ik er zeker niet toe het gauw uit te lezen! – Op ’t ogenblik regent het heerlijk, maar binnenshuis brengt het vooralsnog weinig verfrissing hoewel alle deuren en ramen openstaan, daar er geen windje te bekennen is. Bij mijn weten heb ik het nooit voortdurend zo warm gehad, [2] ik heb me in Bandoeng tenminste nog nooit zo dun gekleed – misschien wordt het een tweeling! Vermoedelijk overigens niet, want Boon kan precies voelen hoe hij ligt en nummer 2 kwam daaraan niet te pas. Ik zit nog steeds met m’n wiegenklamboe, wacht op een ingeving – gelukkig heb ik nog 3 weken, want ik geloof niet dat het te vroeg komt – ik heb overigens ook nog geen plaats in Borromeus! Ik heb maar besloten tot de 2e klasse, met 2 bedden; met 3 bedden lijkt me ál te erg als het vol is en de anderen bezoek hebben en je daar zelf nog niets voor voelt. – Ik ben deze week weer heel wat aan ’t chaufferen geweest en ik heb er helemaal geen last van. Ik doe telkens een uurtje boodschappen, er blijkt telkens nog zoveel te doen. Ik moet toch alles behoorlijk in orde hebben als het zover is. Lettie Buck heeft een eiwitvergiftiging gehad, haar hele lichaam opgezwollen en zij gek van de jeuk, gelukkig is ’t weer voorbij d.w.z. ze is weer op – ik bezocht haar een paar maal. – Axeltje speelt nu veel bij ons buurmeisje Wormser, Chrisje heet ze; door Axel Tijsje genoemd. Bij opstaan en naar bed gaan en onder het eten vormt ze een onderwerp van gesprek. Het is jammer dat haar moeder zo moeilijk te genaken is, anders zou alles gemak- [3] kelijker gaan. Ze is nu één uurtje een morgen bij mij komen zitten op mijn verzoek, dat was al erg veel – ze is een zuster van Jettie van Bosse, die bij Anneke op ’t Gym was. – Wat enig dat Leenmans zo gehuldigd is. Natuurlijk heb ik hem niet geschreven daar jullie van tevoren mij niet inlichtten door je verblijf in Tirol waarschijnlijk. Is hij 25 jaar leraar? Leuk dat Moeder Em’s en mijn naam ook nog op de lijst heeft gezet. Grappig dat Anneke daar net “Tiens” ontmoette – woont die ook in Den Haag? En Jup, waar zit die nu? – Ik heb juist weer een prachtboek van Anker Larsen onder handen “Koning Lear op klompen”; het gaat over het toneel. Zijn boeken zijn allemaal zo bijzonder, altijd een hoofdpersoon, die helemaal buiten het gewone soort mensen valt en bijzonder belangwekkend – Axel spreekt nu al in zinnen zoals: “wisjes zwemmen in water?” Hij was zondag met Hok in de dierentuin en genoot weer van de beo, die tabeh zegt. Hij weet nog niet dat dat “dag” betekent, hoe zou hij dan 14 dagen bij Mamma kunnen zijn! [4] Als hij goed Hollands spreekt, moet hij ook Maleis leren, daar ben ik zeker voor. Maar voor zo’n mengeltaaltje voel ik niets. – Hij kan al met alles helpen, zelfs het verlengsnoer aan de kastlamp vastmaken. Hij vindt al die dingen zo interessant, moet precies weten hoe een stopcontact heet en een stekker en alle onderdelen van een auto. – Hij speelt veel met Hansje, Tommy’s dochter. Je moest hem zien wandelen met Hansje in één arm en Tommy aan de andere hand. Hij juicht van plezier als hij met Hansje in de arm wegloopt en Tommy er achteraan. Tommy snapt heel goed dat het spel is en wordt niet meer onrustig. – Zondagavond zagen we een troep Chinese kunstenmakers, een slangenmeisje, doodgriezelig en prachtige acrobaten en een goochelaar, een schitterend variété was het, 2 uur aaneen werden zonder ophouden je de meest merkwaardige staaltjes van handigheid, evenwicht en lenigheid vertoond. – We hebben ons enorm geamuseerd. Zaterdag hebben we Cor Ruys voor de vierde maal, Henk wil er niet meer heen, maar Hok gaat mee als trouw echtgenoot. – Tine Schepers schijnt in oktober in Bandoeng te willen komen – ze heeft Annie Thijsse en ons om logies gevraagd – d.w.z. ons heel vaag – ik zet trouwens voorlopig het logeerbed niet meer op – heb alleen een divan aan te bieden, maar oktober schikt mij niet!! – Antwoord

[Randje pag. 4]

vooral op de naam van de a.s. spruit! – Axel noemt zichzelf nu “Aatje”! Enig dat Wyt “ai” zei tegen Axel te paard, –  hoe vindt hij de films wel?

Dag Eida [5]

HOK

10 september ’35.

G. Prettig, dat u het zo gezellig samen hebt; zo hoort een verlof ook te zijn. Prachtig, dat Anneke zonder operatief ingrijpen weer genezen kan worden. Dat is een felicitatie waard. – Eida is druk met de voorbereidselen voor de ontvangst van de nieuwe huisgenoot. Het schiet al hard op. Zij is volmaakt gezond. We zullen er het beste van hopen. Gaarne uw mening over de namen, die we bedachten, eventueel ook suggesties – Sinds gisteren de eerste regens, na een volkomen droogte van vele maanden. Het frist wel op, maar droog koel weer is toch prettiger. – Zondag gingen Axel en ik naar de Dierentuin, daarna zouden we gaan zwemmen. Van het laatste is jammer niets gekomen, omdat ik thuisgekomen van de Dierentuin in slaap ben gevallen. Het was zo warm ook. Axel protesteerde tot mijn verbazing niet. Ik probeerde hem ertoe te krijgen om klapperwater met suiker – een heerlijke drank – te drinken. Helaas, hij weigerde: blijkbaar is hij van het type van de bekende boer. – Verder kreeg hij een paar maal een pak slaag, voor zijn ondeugendheid. Het hielp even! Met Hansje, de teckelin, staat Axel al op zeer goede voet. Het is een aardig beest, dat een stootje verdragen kan.

Dag Hok.