EIDA

19-2-’35.

Geliefden –

Fijn dat Vader weer naar school was al was het dan met 2 stokken – Wat zal hij zich ongelukkig gevoeld hebben – we hopen maar dat het nu alweer een eind verder is. Ik kan me voorstellen dat de eerste schooldagen erna geen grapje waren. Gelukkig dat iedereen zo meewerkte. – Is Moeder ook alweer wat uitgerust. Ongelooflijke hoeveelheden bezoekers heb jullie afgewerkt, daarover doet een ander een jaar en jullie 3 weken! – Axel is op ’t ogenblik in de box, toen hij erheen moest brulde hij eerst hard; als hij wat moe is, brult hij om alles. Daarnet nam ik hem mee naar de trein, collega’s wegbrengen van Hok, dáár heeft hij zijn ogen uitgekeken. Hok liet hem alles zien. Thuisgekomen zou hij met zijn fietsje gaan spelen, het rode driewielertje waar hij nog steeds niet op kan rijden, maar dat desondanks een geliefkoosd speelgoed is. Hij zette het fietsje naast zijn wasbak, die de hele morgen gevuld in de zon staat, om warm te worden, en ging het overgieten met water. Annah, die het zag, maakte een aanmerking en trachtte het fietsje wég te rijden, maar Axel doet altijd zijn eigen zin als hij de kans krijgt en ging door. Ter afleiding gaf ik hem ajer djeroek in de voortuin, op het platje, waar hij zoveel mag morsen als hij wil, ikzelf zat op de studeerkamer en door het open raam [2] reikte hij zijn zilveren beker aan en wou op Hok’s plaats zitten. Hij kan nu zelf de deuren openmaken, al is het nog met veel rukken, daar de knoppen hoog zitten. Maar bij het bureau gekomen, wou hij juist met de lijmpot spelen, waarop ik hem verwees naar de box. –  In de box gekalmeerd, wandelt hij nu voor huis met Tommy aan de ketting, wat hij heerlijk vindt. Hij heeft steeds zijn liefste lachje voor Tommy. Als hij aan tafel een dik verhaal doet, hoor je alleen duidelijk tussen de woordenvloed, “auto” en “Tommy”. – We hebben een stoomwals op ons weggetje en die trekt in hoge mate zijn aandacht. Gister is hij met zijn fietsje ernaast gelopen, reed ook achteruit als de wals terugging, wel een uur lang. Nu met Tommy op de weg kan hij zich ook urenlang vermaken. – Hij heeft een erg goed geheugen voor wat hij het voorlaatste deed. Hij had zijn plak chocola gister op tafel gelegd en was met zijn autootje gaan spelen. Op Hok’s vraag waar is je chocola, keek hij direct naar de plaats waar hij het gelegd had. Als we dan in plaats daarvan een leeg stuk papier neerleggen is hij ook niet tevreden maar weet zeker dat hij de chocola zelf daar neerlegde. – Vanmorgen riep hij al om half 6. Gister moest hij ook al om 7 uur erin liggen omdat wij naar ”Dood water” gingen ter ere van 18 februari, een erg mooie film, maar wel wat lang zonder actie hier en daar. Axel was dus al vroeg wakker vanmorgen. Hij brult dan, maar pas wanneer hij zijn bed al nat heeft gemaakt, nooit ervóór. Echt vervelend. Hij zegt dan zelf al “bah” maar negeert mijn uiteenzetting dat hij éérst moet roepen. [3] Ik kleed hem dan uit en zet hem op de po, soms gebeurt dat ook middenin de nacht. Het is misschien toch maar het beste als ik hem om 11 uur een plas liet doen, maar soms ook wanneer dit eens voor komt, is hij ’s morgens tóch nat. Daarnet zelfs kijk ik naar buiten, doet hij kalm een plasje op straat door zijn broek heen, hij vindt er nog steeds niks aan! Enfin, ééns moet hij het toch snappen! Het is alleen te hopen vóórdat zijn zusje komt! Ik ben erg benieuwd hoe hij dáárop zal reageren. Op ’t ogenblik snapt hij dergelijke dingen nog helemaal niet. – Deze week toen het regende, speelde ik jullie speelliedjes voor hem door; hij wil zijn handen niet op de mijne doen, is daar veel te beweeglijk voor. Hij moest ondertussen zijn autootje achter het boek langs laten lopen en ik mocht alleen die liedjes spelen waarvan de plaatjes hem bevielen. Naar de wijsjes luistert hij nog niet, wacht ook niet tot het uit is met omslaan. Maar ik zal er toch maar mee door gaan, ’t is zo leuk als hij er interesse voor krijgt en al doende leert men! – Hij heeft nu van Hok een heel klein autootje gekregen en van karton maakte Hok er een garage bij met deur en een raampje. Als hij nu eet, moet dat altijd op het plankje van de kinderstoel staan, dan schiet hij het vlugst op. Zonder speelgoed kan hij niet eten. Vind je ’t slecht opgevoed? – ’s Morgens eet hij alleen een zachtgekookt ei en een kroes thee, verder helemaal niks tot [4] een glaasje djeroek om 10 uur. Om half 1 eet hij dan een groot bord rijst met groente, tenminste als het erwtjes, boontjes of bruine bonen zijn, want spinazie en sla lust hij niet. Merkwaardig dat hij de hele morgen op zo weinig kan leven, maar trouwens meer mensen doen het, als ik maar niet hoef! Ik begin nu ook al steeds hongeriger te worden. Soms eet ik 3 boterhammen en voel me volkomen leeg, maar soms ook kan ik maar weinig tegelijk eten en heb na een uurtje weer honger. Ik kan nu in een nette japon niet meer zonder korset, kocht er een bij Toko de Zon voor ƒ 4.- die ook een maagstuk heeft, een hele goeie, ik nam er een met veters van achter, zodat ik hem kan blijven dragen, misschien ook zelfs nog ná de baby. Maar ’s morgens gebruik ik hem niet, want je moet er steeds rechtop mee zitten. – De zussen weten nu ook al van de baby, onze buurman Cas was juist bij ze en vertelde gezellig van hen, gelukkig is Thijs weer beter. Hij komt op Hok’s receptie maar we weten nog steeds geen datum. – Axel loopt nu op ’t smalle stenen muurtje in de voortuin, hij houdt al veel van klimmen! – Tegen poezen is hij onuitstaanbaar, trekt ze de haren uit, zodat hij al menige krab te pakken heeft. – Ik ben razend slaperig elke dag, maar toch waren we zaterdagavond op het schermfeest waar Jo Olivier ongeveer alle prijzen won. Hij schermt erg goed en is de oudste, maar toch nog de beste, keurig. Hij was ’s morgens bij ons op de thee, erg aardig, is vol over Emmy (als zij het maar ook over hem is!), deed jullie de groeten, zei “u” tegen Hok, gek hè. Ze roeiden door op het nacht-

[Randje pag. 4]

feest, wij tot 2 uur. Het was wel enig al die officieren en chique dames! Ze hebben die hele week de hele dag geschermd en ik ben ook nog overdag gaan kijken, heel aardig.

Eida. [5]

HOK

G. Gelukkig dat Vader weer zover is dat hij weer naar school gaat. – We hebben nieuw papier, dat helaas doorloopt! Axel en ik gingen zoeven naar de hertenkamp bij de Riouwstraat. Axel was erg opgetogen. Hij gaf de beesten zelf brood, maar wanneer er een te groot gedrang was, liet hij het aan mij over. Daarna gingen we naar tennissen kijken en toen naar de stad. Hij wil nog altijd geen “Pappa” zeggen; het is nog steeds Mamma of Eidje. Verder zegt hij i.p.v. taxi “tata”, wat ook water betekent. Heel goed zegt hij “mee” als hij mee wil in de auto. Tommy is zijn grote vriend, die laat ook alles met zich doen, zonder boos te worden. Axel pest hem vaak, b.v. staart trekken, of aan zijn poten hangen. Maar vaak ligt hij ook met Tommy onder de tafel of onder een kast. De bijdrage voor de filmpot zal welkom zijn. Het boek dat Moeder voor me bestelde, is juist aan. Erg bedankt. Wil Moeder misschien voor me bestellen bij Martinus Nijhoff: B.G. Escher, Algemene geologie, 4e druk, gebonden, uitgave Wereldbibliotheek, 1934. Ik moet me prepareren voor de geografische cursus. Bij voorbaat bedankt. – Ik vertelde u reeds, dat de Japanse lessen niet doorgingen. Ik kon er niet meer bij. Wellicht zou ik die cursus ook niet tot het eind hebben kunnen volgen.

Dag Hok.