EIDA

5-2-‘35

Geliefden – Het is nu dan toch eindelijk zover, geconstateerd door Sparmann, alles in de beste orde – maar ’t is pas 1 maand dus zal ’t eind oktober worden, we hebben dan nog de tijd – Ik vind het in elk geval fijn, want elke dag wordt Axel meer een grote jongen. Vanmorgen klom hij met vaart een ladder op en zonder hulp weer netjes naar beneden ook. – Maar die pipa van ons, hoe maakt die het? Dat was me een schrik, vreselijk – gelukkig dat Van Leggelo ook hier weer zoveel presteerde, want het lijkt me enorm snel, na nog geen week alweer gymnastiek te moeten doen. Het is ook inderdaad druk om te fietsen in Den Haag en Vader houdt toch zoveel van wandelen, dat komt mooi uit. – Wat een belangstelling had je ook nú weer, bloemen en visite zonder eind, echt fijn, [2] al was het dan ook druk voor Moeder. Maar Moeder kan nu met haar goede ogen weer tegen een zetje! Ik vertel aan iedereen dat ze geen bril meer moeten dragen maar ooggymnastiek doen. Als De Jongh nog eens bij jullie komt, moet je het hem ook vast vertellen. Schrijf je de oefeningen wel op, dan kunnen meer mensen er nog plezier van hebben! – Van Dien hoorde ik ook over de azalea van Bepje, dat ze er zo blij mee was; Mevrouw Burgersdijk heeft wéér een kleindochter erbij van Jop, de jongste dochter, dat is no. 7! En zou jullie dus (!) alleen maar kleinzoons krijgen!? Allebei zou leuk zijn voor Axel, een meisje misschien nog meer om zijn ruwheid af te leren. Vanmorgen trok hij een beeldige iris in onze tuin, waar ik juist zo trots op was, stuk en met kleine honden en poezen is hij ook enorm hardhandig. Ik voel wel dat het opvoeden nu al moeilijker gaat worden. – Hoe kan [3] Vader zo netjes schrijven, liggend op de divan. Aan het schrift is niets geen bijzondere stand te merken! Die telefoontjes zijn dus goeie loopoefeningen voor Vader van divan naar telefoon! Of heb jullie de divan daarheen verplaatst? Gek dat die Wim van IJzeren niet kon converseren. Meisjes van die leeftijd kunnen het dus beter. Enig die leerlingen allemaal op bezoek. – Gister was het Chinees Nieuwjaar, Hok nam vrij, en zaterdagmiddag tot maandagmiddag waren we boven in de bergen in de hoogtezon in een pondok (= chalet). Meer dan fijn was het, alleen kreeg Hok net vlak vóór we weggingen spit zodat hij niet eens de koffers kon opbinden. Maar vandaag is hij alweer gaan tennissen dankzij de droogte daarboven en het masseren van mij! We namen Annah mee naar boven, ze maakte rijsttafel voor ons. Alles hadden we meegenomen, alleen kip en petroleum kon je daar krijgen. – We hebben zalig in het gras in de zon gelegen – er waren uitgestrekte weilanden waar paarden graasden, [4] ’t was nl. een militaire hut waar geen anderen mochten komen. Daarom is Mevrouw Bijl de Vroe meegegaan om ons daar te kunnen brengen. Ze is heel aardig alleen er kwebbelig. Je zult ook kennis met haar maken. In augustus gaan ze met verlof. Dit jaar loopt het hier leeg in Bandoeng, ongezellig. – Met Em wisselden we pakjes. We stuurden hun de Bali films en de zoutlepeltjes die ze nog van ons kregen en zij óns een reuze leuke vergroting van ons drietjes; ik ben benieuwd wat júllie ervan zullen zeggen! – Em schreef dat ze ’t goed maken en dat de kinderen blij waren toen ze weer thuiskwamen. Geen wonder. – Eén dag deze maand was ik misselijk, verder zo normaal als wat! – Op de IEVA vergadering kreeg ik een pluim voor het jaarverslag en voor al het werk dat ik dit jaar deed – aardig hè, van Mevrouw Chavannes. Deze week de algemene vergadering waarop ik met 2 anderen herkozen moet worden. – Vanavond hebben we 2 advertenties in de krant voor een dame van de huishouding en een helpster – Vervelend zoveel nieuwe mensen. Adri Buriks blijft onze steun en toeverlaat! – Cas Ortt is vandaag jarig, we dronken heerlijke kersen op sterk water!

Dag Eida. [5]

HOK

G. Wat een schrik van de aanrijding. Gelukkig dat het zo goed is afgelopen; we hopen maar dat de verwachting van Leggelo goed is uitgekomen en Vader nu weer naar school is. De afschaffing van de fiets is wel een krasse maatregel. Erg leuk is die belangstelling! – Eida krijgt van mij, – eigen opgespaard geld  –, een grote nikkelen leeslamp, dat is gemakkelijk, wanneer je met je tweeën een boek zit te lezen. Ze is vandaag bij Sparmann geweest. We hopen maar dat alles van een leien dakje loopt. Axeltje is een reuze brutale jongen. Geen respect voor de staart van Tommy, evenmin voor zijn ouders. – We zijn gisteren teruggekomen van een weekend. Erg prettig, het zou prettiger geweest zijn, wanneer Mevr. Bijl de Vroe er niet bij was geweest. Maar deze was een noodzakelijk aanhangsel; we hadden anders niet in die pondok, die alleen voor officiersfamilies bestemd is, gekund. Zij is zo’n ontzettende kwebbel, dat het niet mooi meer is. – Verleden week kreeg ik via Reyzer een aanbod om als docent mee te doen aan een cursus voor opleiding van a.s. geografen. Ik heb degeen die deze cursus organiseert, geschreven over cursusduur, honorarium, etc., maar heb tot nu nog geen antwoord ontvangen. Het schijnt dat voor een les in de week, ƒ 35.- ’s maands betaald zal worden. – De toespraak op Dirk’s dejeuner had ik niet op schrift. Ik heb maar wat gepraat, en Em en Dirk’s mentaliteit kennende, was het niet moeilijk om iets te zeggen wat tot hen sprak. – Mijn spit is gelukkig weer over. Het was vreselijk. Ik voelde me een oude man. Het was een gewone kouvatting op de rug.

Dag Hok.

Bedankt voor de toezending van giro aan Brill, Leiden.