EIDA

Geliefden – Het is werkelijk erg naar dat jullie weer geen brief van ons kreeg, maar ik geloof dat wij de oorzaak hebben gevonden. Wij hadden nl. niet gelezen in de krant, dat de luchtpost voortaan woensdags zou gaan. Zo zijn we 1 keer te laat geweest. Wat de vorige maal de reden was, begrijpen we niet. Maar we vertrouwen dat het nu niet meer zal voorkomen. Dat we te laat bussen is uitgesloten, daar dit vóór 2 uur ’s nachts moet gebeuren. Als vergoeding hierbij ●●● zoentjes, van ons elk 1. Wat kan er toch veel in een week gebeuren, ik kan me niet voorstellen dat het pas 1 week geleden is, dat ik jullie schreef. De vorige vliegbrief postte ik op weg naar de Willem de Zwijgerherdenking[1] met Juffrouw Bleetsman, die Irene in de IEVA vervangt en Zuster Hulshof, de zuster van onze polikliniek, een enorme kracht voor de IEVA, die helaas deze maand voorgoed naar Holland gaat. – Het was een prachtige avond, ondanks het feit dat Hokje er niet bij was, daar zijn grieperigheid het nog niet veroorloofde, daar hij die morgen nog niet op kantoor was geweest. Eerst werd het Wilhelmus gespeeld dat staande werd aangehoord door de volle Schouwburgzaal, terwijl een zangkoor van een 100 mensen, dames en heren, het eerste couplet zongen. Dit was al een prachtig begin en daarna, toen we allemaal zaten, ging het doek open en zagen we als tableau vivant, Willem de Zwijger in een groot raam, welk geheel absoluut een schilderij was, wat het ook voor moest stellen. Enige coupletten werden toen gedeclameerd, afgewisseld met zang. Daarna een rede van een H.B.S. leraar, die ons de hele tachtigjarige oorlog tot 1584 toe schilderde, buitengewoon goed, al duurde het een groot uur. – Na de pauze weer tableaus afgewisseld door liederen als “Wilt heden nu treden” en “Berg op Zoom”  en veel andere. De tableaus stelden voor: de 4 broers die de Prins trouw zweren; de ander was Leiden’s wanhoop daarna Het ontzet; de ontvangst van de Prins in Brussel en zijn huldiging, en de Geuzen trekkend door de duinen met de Prinsenvlag, in 3 delen – Buitengewoon goed was het – Donderdag hadden we IEVA bestuursvergadering en daarna ging Alex mee, ’s avonds zouden we samen naar de Kunstkring. – Ik had net Axel gevoed en m’n avondjurk aan toen Hok binnenkwam snellen met de mededeling dat Tek Bheng + Jeanne gekomen waren. Het was 8 uur, om half 9 begon de zangeres van de Kunstkring en we moesten nog eten. Enfin, Jeanne was even in de war toen ik haar direct bij de voornaam noemde en ze vergiste zich in het gesprek nog even, maar toen ze Axel gezien had, voelde ze zich weer thuis! Hartelijk dank voor de beeldige handdoekjes, ze zijn al direct in gebruik genomen. Onze eerste indruk van Jeanne was anders dan van jullie; ze was erg stil en timide, maar Tek Bheng praatte ook zo veel. Wij zijn bang dat ze erg onder de indruk van zijn geld is en dat ze hem maar gedwee volgt. Zijn conversatie gaat hoofdzakelijk over zijn landerijen en dat boezemt haar zeker ontzag in. Ze kleedt zich goed, ziet er wel aardig uit, maar de ogen die jullie zo mooi blauw vonden, heb ik nog niet kunnen ontdekken, ze zijn zo klein! We vroegen ze te eten voor zaterdag en richtten een dinertje voor ze aan. Die avond hebben we ze maar weggestuurd. – Misschien zal ze wel gauw bekomen, want ze lijkt me ook flink, maar als Tek Bheng zo schrijft dat hij haar geestelijk veel wil geven, lijkt me dit niets prettig voor haar. Ik geloof dat hij haar wel aardig speelgoed vindt, maar niet tegen haar opziet en zij des te meer tegen hem. Het is een erg moeilijke positie voor haar; op ’t ogenblik logeren ze bij zijn broer John, in dat merkwaardige ongezellige [2] huis. Ze hebben een mooie grote kamer, waarin niets dan 4 kale muren, 2 luie stoelen en een tafeltje, alles even onbehaaglijk – de broer loopt altijd in zijn pyjama met een wollen jas eroverheen,  doet alsof hij ongetrouwd was en ik durf er natuurlijk niets over te zeggen. Ik vind het alleen van Tek Bheng niet eerlijk, en naar mijn idee mocht hij best open kaart spelen. Je zit daar op ellendige stoelen in een ongezellige binnengalerij, met vieze djongossen of althans slordige, en koekjes in stopflessen en aluminium lepeltjes!! Om er een uur te zijn is al erg, en dan er te logeren! Ik hoop zeer dat Tek Bheng het haar niet aan zal doen daar lang te blijven. Ze willen gelukkig naar Semarang, naar zijn zuster, die het zich waarschijnlijk wel gezelliger gemaakt zal hebben. Als Tek Bheng maar inziet dat hij haar in deze tijd, die zo vreemd voor haar zal zijn, op de handen moet dragen, althans haar begrijpend tegemoet moet treden, want dit zal beslissend zijn voor zijn huwelijk. – Zaterdag boden we hun een Gero zilveren-geslagen broodschaal aan, die ze gelukkig mooi vonden, gevuld met witte rozen, gezet op de etenstafel die ook met witte rozen en groen versierd was. Het was zeer geslaagd, ze bleven liefst tot 1 uur! Dan frappeerde ons ook dat ze ’t aan hem overliet om het sein tot opstappen te geven en ze vertelde dat ze de vorige nacht tot 5 uur ’s morgens hadden getikt, in plaats van dat ze dat vertikt had! Geen manier van Tek Bheng, die geen verschil weet tussen dag en nacht. Het zou goed zijn als hij geregeld werk had. Maar ze was wel vrolijk hoor en ze snapte de humor best, we hebben erg gelachen. – Zaterdagmorgen was de directrice van ’t IEVA huis hier om alles te bespreken over de lessen, die ze geeft, met het oog op het examentje eind mei – We doen het op de manier als ik dat meemaakte op de Laan van Meerdervoort[2]. Zondagmorgen hadden we vergadering van bestuur + leerkrachten om alles vast te stellen. Dit was onze eerste gemeenschappelijke vergadering en het bleek wel erg nodig. Voortaan doen we dat ééns per maand. Vind je niet reuze dat Hok dat allemaal best vindt, dat ik af en toe alleen uitga! Zondag heb ik tevens haar congé gegeven aan de kokki en sinds gister hebben we weer iemand met hersenen!! ’s Middags verschenen 2 padvinders, 1 hopman + 1 assistent, Chinezen. Ze zouden het liefst willen dat Hok de jongenspadvinders leider werd en ik die van de meisjes! Aldus weer een gebied om ons in te verdiepen. Ze vroegen ons bij hun kampvuur die avond te komen. En daar werden we opgewacht door een erewacht saluerende padvinders en wij werden speciaal toegesproken en voelden ons ± G.G.[3]!! Ze deden om de beurt kleine voordrachtjes, zoiets als de kampliederen, die wij van Vierhouten kennen, alleraardigst; ook de welpen van ± 6 jaar deden mee, schattige Axeltjes! We zullen nu ons licht gaan opsteken over padvinderij, waar we niets van weten. Die meisjestroep bestaat pas uit 8 meisjes, zonder leidster, ze doen nu maar met de jongens mee. Er moet dus iemand gevonden worden, stel je mij voor in zo’n pakje, “ingerukt….. marrrrs”, fraai, fraai! Maar ik vind dat de leidster een Chinese moet zijn. – Hok zal populaire lezingen voor hen houden, maar misschien wordt hij ook nog padluis[4]. – Het is half 1 – Axeltje ligt nog in de tuin, hij heeft nu 2 tanden, naast elkaar beneden, vertel eens Mam, hoe dat bij ons vroeger gegaan is. De pokjes zijn al helemaal zwart en droog – ik hoop maar dat de korstjes gauw zullen afvallen. Hij is natuurlijk altijd even allerliefst. Hij begint al te converseren, als wij tegen hem praten, doet hij mee en als ik zing ook, zo schattig – hij kent ons beiden al erg goed en lacht altijd als we binnenkomen, maar ook tegen Annie Thijsse + man + kinderen, die over 1 week naar Holland gaan was hij beminnelijk. – Vanavond ga ik met Lientje Janssen v. R. naar Mevrouw Gunning om haar een pakje van de Vivos en één van mij (!!) te brengen. Ze kwam met haar man vrijdag plotseling hier, om half 6 toen we nog in kimono zaten, erg vervelend, maar [3]

[Randje pag. 2]

 ze vonden het niks erg, zodat het erg gezellig was. Hij is toch ook wel een aardige man. Hij hoopt zeer op een baan in Holland. Heb je er een Paatje? Ze hebben al vendutie gehouden en hij vond het zó naar uit zijn huis te gaan. Nou jongens, ik ga maïzenapap voor Axel koken met goela djawa, vóórdat hij wakker wordt. Hij eet om 1 uur en om 4 uur, zodat ik kan liggen van 3 tot 4, is wel voldoende.

Eida.

[Randje pag. 1]

We kregen een brief van Betsy Thung + kiek – ze blijkt heel mager te zijn geworden.